Simone Rocha's benadering van herfst 2013 was zacht, lief en heel roze en mooi. Dus op haar beurt ging ze in een hardere, donkerdere richting voor de lente. En het was het risico meer dan waard: deze collectie voelde nog sterker aan dan die van vorig seizoen (wat een behoorlijk grote hit was).
De silhouetten waren nog steeds geworteld in klassieke vrouwelijkheid: jurken en tops met sweetheart halslijnen, volumineuze rokken en strakke coconjurken en jassen. Maar ze hadden een voordeel: sommige rokken waren versierd met een asymmetrisch paneel met ruches of tule of een ronde uitsnede - elk diende om de stukken een gedeconstrueerd, Commes des Garcons-achtig gevoel te geven. We kregen ook een beetje een punk (of New Romantics?) vibe: veel stukken waren ingelegd met parels rond de zoom en halslijn, in plaats van meer voorspelbare studs. Platte oxfords gecombineerd met doorschijnende met parels versierde kniekousen die verwijzen naar gevechtslaarzen. Joy Division schalde uit de speakers.
Rocha bleef weg van kleur, afgezien van een paar groene looks. De hele collectie voelde aan als een coole collage die ik aan mijn muur zou willen hangen - dit gold vooral voor de uiteindelijke looks: gelaagde witte jurken met beige, tule...eh..hoofdtooien? sluiers? die zich letterlijk om de hoofden en bovenlichamen van de modellen wikkelden alsof ze een geschenk waren. Helemaal niet draagbaar, maar we waren zeker Rocha's visie aan het graven.
Foto's: Hoffelijkheid