Onder normale omstandigheden, als ik naar een show ga en iemand zit op mijn toegewezen stoel, laat ik het gaan en neem ik de volgende over. Maar als ik bij Chanel kom en de naam van iedereen is geschreven in onberispelijke kalligrafie en mijn naambord staat toevallig naast die van Brad, zoals in de assistent van Rachel Zoe, dan vecht ik ervoor. En dus, na een verhitte discussie in het beste Frans dat ik kon opbrengen, nam ik mijn zevende rij baars (het Grand Palais biedt mooie zitplaatsen in het stadion, ongeveer twaalf rijen) en vroeg zich af hoe hij een gesprek kon beginnen met Brad en zijn rode strik binden. Maar toen las ik dat Kate Moss op de eerste rij zat, raakte in de war en voordat ik kon beslissen of ik Kate moest zoeken of praat met Brad, Karen Elson stond voor me in zwart-witte tweeds en een wervelwind van modellen bestormde de glazige catwalk. Sasha, Stam, Freja, Angela, Eniko, Vlada en zijn gezelschap baanden zich een weg in en uit de gelabelde deuropeningen, soms niet zo gracieus, in hun Edwardiaanse kragen en gegolfde manchetten. De collectie nam een wending naar het speelse midden met roze en groene gebreide accenten - panty's, tassen, linten - op de voornamelijk zwart-witte collectie. Jourdan droeg een 2.55 verpakt in plastic, Lara droeg een gigantische roze crème puff sweater en Jessica Stam's ensemble was de hippe Miss Havisham. En natuurlijk gooide Karl er voor de goede orde twee gezonde doses Sebastian en de jongens in. Aan het einde gingen er luiken open vanuit elke deuropening en sprong Karl in zijn blazer met lovertjes grijnzend, alsof hij wilde zeggen: "Je had me niet verwacht, toch?" Het verrassende einde, misschien niet. Maar deze kleding? Vast en zeker.