Hoe word je een modejournalist in 2017

Voor het internet betekende werken als modejournalist meestal wonen in een modehoofdstad, bijwonen van branche-insider-evenementen en het zien van uw gedachten afgedrukt op glanzende pagina's vier tot zes maanden nadat u hebt geschreven hen. Maar nu zijn deze dingen niet langer getrouwd met de titel. Je kunt midden in Smallville wonen, live feeds van catwalkshows bekijken en je gedachten posten met slechts één klik. Inmiddels zijn publicaties overwegend consoliderend hun bestaande personeel en modekritiek is een gedemocratiseerd voor iedereen. De enige regel is: er zijn geen regels. Dat roept de vraag op: hoe maakt iemand het anno 2017 precies als modejournalist?

Ik heb mezelf deze vraag herhaaldelijk gesteld sinds ik vorig jaar afstudeerde. Stages en freelancemogelijkheden zijn één ding, maar een fulltime, betaalde baan vinden op een site of publicatie is van een realistische, goed onderbouwde droom veranderd in een vergezochte een. Gedurende de langste tijd was het enige antwoord dat ik kreeg: "Bedankt voor je sollicitatie." Om het nog erger te maken, ik bracht angstig mijn postdoctorale zomerstage door bij een tijdschrift dat bezig was de helft van zijn redactionele af te schaffen team. Ik zag hoe het werk dat vroeger door vier mensen werd voltooid, werd teruggebracht tot één persoon. Factor bij het proberen de huur van New York City te betalen met een minimumloon en het voelde alsof ik me geblinddoekt een weg probeerde te banen door de asteroïdengordel.

Om een ​​goed beeld te krijgen van wat er tegenwoordig van modejournalisten wordt verwacht, heb ik ervaren redacteuren, fulltime freelancers en opkomende schrijvers gevraagd om deel de ongefilterde voor- en nadelen van een carrière in de modejournalistiek, evenals hun grootste adviezen voor degenen die beginnen in de veld.

Het schrijven van clips kan belangrijker zijn dan scholing of stages

Alle schrijvers die ik heb geïnterviewd benadrukten dat het hebben van een sterke schrijfportfolio elk gebrek aan kwalificaties en/of ervaring kan overtroeven, ongeacht of het schrijven voor Mode of je persoonlijke blog.

"Het beste advies dat ik ooit heb gekregen was van BritsMode's Fran Bentley", zegt Hannah Rogers, een recent afgestudeerde van Central Saint Martins. "Toen ik haar vertelde dat ik een schrijver was in mijn interview, antwoordde ze: 'Prima. Dus waar is je schrijven?' Spoiler: ik had er geen. Dus begon ik te bloggen - gewoon om een ​​digitaal portfolio te hebben dat ik naar redacteuren van de opdrachtgever kon sturen en op mijn cv had staan."

De taak lijkt in het begin misschien vruchteloos, maar je weet nooit wie je schrijven tegenkomt. Door te bloggen, Trey Taylor, schrijver-at-large bij Versuft, kreeg een out-of-the-blue carrièrekans. "Ik interviewde fotografen en modellen, in de hoop dat ik opnieuw succes kon creëren door te volgen wat ze deden", zegt hij. "Ik werd benaderd door iemand uit Duitsland die zei: 'Ik ben deze zine aan het maken met de naam' Schil en zoek iemand die mij kan helpen... het lijkt erop dat je dat al doet.' Ik werd de redacteur van dit zinnetje dat uiteindelijk in 13 landen werd gedrukt. Dat was mijn eerste grote doorbraak." John Jannuzzi, de Amerikaanse hoofdredacteur van Twitter Moments en voormalig medewerker bij GQ en Gelukkig onlangs herhaalde deze verklaring op Twitter: "Ik heb dit al vaak gezegd, maar als ik niet mijn eigen blog was begonnen, zou mij nooit een redacteurspositie zijn aangeboden. Schrijf altijd."

Raak niet ontmoedigd als uw website een amateuristische uitstraling heeft of weinig verkeer heeft - het belangrijkste is dat u een ruimte heeft om uw stem aan te scherpen en uw talent aan werkgevers te demonstreren. De oefening zorgt er ook voor dat je beter voorbereid bent op wanneer zich een grote schrijfmogelijkheid voordoet. "Schrijven is als een spier: als je het niet gebruikt, verlies je het", zegt Rogers. "De praktijk [van het hebben van een blog] hielp me om ideeën voor functies te bedenken, mijn stem te vinden en te beseffen dat ik niet half slecht was."

Koude e-mails kunnen deuren openen

Als je echt wilt schrijven of voor een publicatie wilt werken, wees dan niet bang om een ​​redacteur in te schakelen. Veel redacteuren verstrekken hun contactgegevens op hun socialemediaprofielen en websites voor dit uitdrukkelijke doel. "Doe een beetje licht stalking", zegt Taylor. "Nadruk op de licht."

Ga er ook niet vanuit dat uw e-mail in een slibhoop wordt begraven. "Ik ben altijd geschokt over hoe weinig koude pitches ik kreeg", zegt Verena von Pfetten, een freelance schrijver, redacteur en digitaal adviseur die 10 jaar als redacteur heeft gewerkt. "Het is duidelijk dat het hebben van een reeds bestaande relatie met een redacteur geweldig is, maar goed schrijven is goed schrijven en elke redacteur weet dat."

Voordat Taylor naar Central Saint Martins vloog, kreeg Taylor een stage bij Versuft via een koude e-mail. "Ze zeiden: 'We zoeken iemand die ons kan helpen tijdens de modeweek, kun je dan beginnen?' Ik landde in Londen en de volgende dag was ik in de Versuft office." Door die marketingstage kon hij zich opwerken van een positie als redactieassistent tot zijn huidige functie.

En als al het andere faalt: pak de telefoon. "Bel het kantoor en vraag naar wie je je cv en sollicitatiebrief kunt sturen", raadt Rogers aan. "Dit is ook een goede gewoonte om vertrouwen te krijgen bij het opnemen van de telefoon, wat van u wordt verwacht [als journalist]."

Digitaal versus Afdrukken

De scheidingslijn tussen print en digitaal is de afgelopen tien jaar aanzienlijk vervaagd. Publicaties hebben nu teams die zich uitsluitend toeleggen op het onderhouden en verbeteren van hun online aanwezigheid. Nu internet een oneindige hoeveelheid winkelruimte biedt, wordt van schrijvers nu verwacht dat ze meer en sneller produceren. De mogelijkheid om realtime nieuws te leveren, heeft het venster voor modejournalisten geopend om meer integraal te worden, aangezien modegerelateerd nieuws veel bezoekers trekt.

Bijvoorbeeld in UIT’s gedrukte versie, er is weinig mode-inhoud. Maar hoofdredacteur Julien Sauvalle produceert dagelijks mode-inhoud voor OUT.com. "De nieuwe generatie lezers is vooral gericht op digitaal", zegt hij. "Maar je weet nooit of [elk online artikel] geliefd of gehaat zal worden." Het lastige is om uit te zoeken hoe je vuil en clickbait kunt vermijden. "Uit mijn ervaring blijkt dat de meeste mensen online van naaktheid genieten... dus daar reken ik soms op", zegt Sauvalle. "Maar ik probeer het altijd slim en smaakvol te maken."

Voor de opkomende generatie schrijvers is het gebruikelijker om hun woorden als pixels op een scherm te zien dan in gedrukte vorm. Gevestigd in New York, ID kaart Associate Editor Emily Manning adviseert nieuwe schrijvers om in het begin van hun carrière vooral digitaal te schrijven. "Digitale contentproductie heeft me zoveel geleerd over hoe je een verhaal opbouwt. Ik heb veel meer vertrouwen in het werken aan gedrukte stukken nu ik jarenlange digitale ervaring heb gehad die de keuzes die ik maak bepalen."

freelancen

Als het op internet aankomt, bestaat er niet zoiets als te veel inhoud. Tijdens een interview met De glanzende podcast, Phillip Picardi, digitaal hoofdredacteur van Teen Vogue, schat dat TeenVogue.com ongeveer 60 tot 70 verhalen per dag produceert met een staf van slechts 10. Redacteurs staan ​​dan ook te popelen om een ​​helpende hand aan dek te hebben. Daarom is het de perfecte tijd om freelancer te zijn.

"Ik heb werk gekregen door simpelweg ergens te kunnen zijn", zegt Steve Dool, een freelance schrijver die voorheen adjunct-stijlredacteur was bij Complex. "Allemaal omdat mijn redacteuren niet achter hun bureau konden zitten."

Online artikelen vol listicles, GIFS en polls worden snel ingehaald door goed doordachte, grondig gerapporteerde verhalen. Dat komt omdat hoe langer en sterker het artikel is, hoe meer tijd lezers waarschijnlijk op de site zullen doorbrengen. Volgens Pew onderzoekscentrum, Mobiele lezers besteden gemiddeld 123 seconden aan lange artikelen, vergeleken met 53 seconden aan korte artikelen.

"Publicaties beseffen dat ze, omdat er een eindeloze stroom aan inhoud is, een manier moeten vinden om die van hen te laten opvallen", zegt von Pfetten. "Kwaliteit is belangrijk. Ze kunnen niet zomaar dezelfde middelmatige lijst publiceren als alle anderen. Als je kunt leveren, krijg je ervoor betaald."

Hoewel freelancen je de mogelijkheid biedt om vanuit bed in je ondergoed te werken, vereist het toch een 9-5 discipline. "Ik heb een beetje structuur nodig", zegt Dool. "Ik heb de neiging om een ​​begintijd vast te stellen en geen eindtijd, die min of meer volgt hoe ik werkte toen ik fulltime in dienst was. En in tegenstelling tot een baan waarin je een vast jaarsalaris hebt, is meer werk gelijk aan meer geld. Dus weg ermee, zou ik zeggen."

Von Pfetten sluit zich aan bij deze gevoelens. In tegenstelling tot traditionele banen met gevarieerde taken, is er echter maar zoveel tekst dat u kunt produceren voordat u een muur raakt. "Qua dagelijkse productiviteit leer je als freelancer veel over jezelf", zegt von Pfetten. Daarom besteedt ze maar twee tot vier uur per dag aan schrijven. "Ik heb de neiging om in spurten te werken: een paar weken heel agressief, dan licht en met veel pauzes. Ik heb geleerd nee te zeggen tegen banen en erop te vertrouwen dat er nog een op mijn pad komt."

Tijdschriften zoals Zelf, Complex en Gelukkig is misschien gestopt met de gedrukte publicatie, maar er zijn genoeg nieuwe tijdschriften op het toneel. Von Pfetten raadt aan om niet alleen te pitchen voor traditionele modebladen, maar ook voor merkbladen zoals Ralph Lauren's RL Magazine, Barneys's Het raam, Violet Grey's De Violette Bestanden, en Net-a-Porter's Portier en Meneer Portier.

Als je ervoor kiest om de freelanceroute te volgen, is er één belangrijk ding om te onthouden: belastingen. Als freelancer wordt u hoogstwaarschijnlijk als zelfstandige vermeld en bent u verantwoordelijk voor het reserveren van 15% van uw inkomen voor federale belastingen. Dit lijkt in eerste instantie misschien niet veel, maar als u veel inkomsten genereert uit freelancen, kunnen de cijfers snel oplopen.

Neem de tijd voor je pitches

Steek dezelfde inspanning in uw pitches als in uw verhalen. Editors hebben het druk, en hoe meer je ze helpt om je pitch voor te stellen, hoe beter. Ze moeten je schrijfvaardigheid aantonen en een boeiend begin, midden en einde bevatten.

"Alvorens ergens te pitchen, moeten schrijvers zich afvragen hoe hun pitch en hun invalshoek zich verhouden tot het universum van dat platform en die gedachten delen met de redacteur", zegt Manning. "Door zo'n gesprek met schrijvers te voeren, begrijp ik waar ze vandaan komen."

Voor nieuwe schrijvers die geen clips hebben, raadt von Pfetten aan een volledig artikel te schrijven en dit naar de redactie te sturen. "Je haalt de risicofactor voor hen uit de vergelijking", zegt ze. "Ja, misschien schrijf je een stuk dat ze niet willen, maar het is beter om jouw tijd te verspillen dan die van hen. Bovendien is het een goede oefening!"

De inhoud van je pitch is belangrijk, maar hoe laat je hem verstuurt, is net zo belangrijk. Pitches die in het weekend of 's nachts worden verzonden, blijven waarschijnlijk begraven in de in-boxen van de redacteuren. "Zorg ervoor dat je je pitches in hun tijdzone stuurt", zegt Taylor, die dinsdagochtend een gouden venster heeft gevonden. "De redacteuren zijn niet meer moe van het weekend en hebben het nog niet te druk gehad met komende taken."

Aangenomen worden

Het werk is zwaar geworden, maar krijgen het werk is nog moeilijker geworden. Ondanks dat hij bijvoorbeeld zowel als redactie- als mode-assistent bij De tijden, Rogers heeft een nulurencontract. Dit betekent dat een werkgever niet verplicht is de werknemer een minimum aantal arbeidsuren te garanderen en gebruik kan maken van oproeproosters. "Dat gebrek aan beveiliging is iets waar ik mijn hoofd omheen heb moeten draaien", geeft Rogers toe. "Maar in sommige opzichten biedt een kleiner team meer kansen voor ons junioren. Lang geleden, waren er ongeveer 10 mensen in het modeteam van De tijden tijdschrift. Nu is het alleen ikzelf en de stijleditor."

Als aankomend modejournalist kun je nooit teveel stages of teveel werkervaring hebben. Zelfs als het werk onbetaald is, zullen de functies je schrijfportfolio versterken en, belangrijker nog, nuttige verbindingen bieden. Onbetaalde stages kunnen vruchten afwerpen. Manning kreeg bijvoorbeeld een fulltime baan door de connecties die ze maakte tijdens haar stage bij de Opening Ceremony. Vlak voor haar afstuderen kreeg ze een aanbod om te werken bij ID kaartvan een van haar voormalige OC-collega's.

Het niet-glamoureuze deel van het werk

Als mensen aan modejournalisten denken, roepen ze "Vogue"-soundtracked montages op van freebies, catwalkshows en fantastische afterparty's. Wat je misschien zal verbazen, is dat er minder tijd wordt besteed aan het neuzen over kledingstukken en meer tijd wordt besteed aan het voorovergebogen achter een computer zitten, het beantwoorden van e-mails en het haasten om bestanden te kopiëren. "Ik heb toegang tot veel geweldige concerten, modeshows en sommige feesten", zegt Manning. "Maar ik ben er altijd om werk."

De realiteit is: naarmate publicaties slanker worden, wordt van modejournalisten verwacht dat ze meer doen met veel minder. Sauvalle van UIT zegt dat de schrijvers van tegenwoordig naar verwachting een eenmansband zijn. "Je bent niet zomaar een schrijver; je sourcet afbeeldingen, produceert ze in het CMS, je factcheckt alles, stuurt je verhaal naar sociale media en PR-mensen om ze blij te maken", zegt hij. "Het belangrijkste is om 'nee' te leren zeggen als het te druk wordt of om hulp te vragen aan je teamgenoten."

Het is misschien moeilijk, maar de jongleeract die hedendaagse modejournalisten moeten uitvoeren, maakt ze uiteindelijk sterkere werknemers. "Ik heb zoveel geleerd door al deze verschillende verantwoordelijkheden te hebben", zegt Manning, die verantwoordelijk was voor het schrijven, bewerken, onderzoeken, assisteren bij opnames en het aansturen van stagiaires. "Ik heb geleerd wat ik het leukst vind en waarin ik verbetering nodig heb."

Een lichtpuntje is de herstructurering van de modekalender. Naarmate meer merken ervoor kozen hun heren- en damesmodeshows te combineren, kunnen modejournalisten minder uitgeven tijdreizen en zorgen voor up-to-minute dekking en meer tijd om te werken aan een gezond werk/leven evenwicht.

Je schrijft misschien over Gucci, maar je zult het je niet kunnen veroorloven

Als je veel tijd besteedt aan het analyseren van luxemode, zul je ongetwijfeld fantaseren over het toevoegen van een stuk (of een paar dozijn) aan je persoonlijke garderobe. De meeste modejournalisten ontvangen echter een loonstrookje van Zara/Topshop in plaats van dat van Vetements. De echte betaaldag, zo leken redacteuren te suggereren, komt van doen waar je van houdt.

"Ik begon pas een behoorlijk bedrag te verdienen toen ik hoofdredacteur werd", zegt Sauvalle. "En met 'fatsoenlijk' bedoel ik genoeg om huur te betalen en eten te kopen en iets over te houden om mezelf te trakteren op een paar mooie schoenen. Dus het kostte me zoiets als... acht jaar na zijn afstuderen."

Manning adviseert pas afgestudeerden om te begrijpen dat er enkele jaren van strijd zullen zijn. "Aspirant- en junior modejournalisten mogen een instapsalaris verwachten", zegt ze. Maar Rogers, die momenteel kniediep in de sleur op instapniveau zit, zegt dat het het allemaal waard is. "Ik heb nu het meeste werkplezier van al mijn vrienden, wat, geloof me, waardevoller is dan al het andere."

Hoewel het salaris misschien niet meteen geweldig is, gelooft Sauvalle dat hard werken de weg is naar een groter salaris. "Ik denk dat er op tijd geld komt als je niet opgeeft en weet hoe je je eigen regels oplegt", zegt hij. "Onderhandelen met je baas en ze laten beseffen wat je naar het tijdschrift brengt, is misschien het meest ontmoedigende ding, maar het is de enige manier om in je carrière te groeien."

De toekomst van modejournalistiek

Voor zowel amateurs als veteranen veranderen de dagelijkse taken van modejournalisten sneller dan ooit. Over de hele linie halen publicaties de broeksriem aan en stroomlijnen ze hun operaties tot in de puntjes. Bijvoorbeeld Condé Nast bekend gemaakt eind vorig jaar zouden de medewerkers zijn georganiseerd op basis van taken en zouden ze over publicaties gaan werken. De aankondiging kwam tijdens een jaar van ontslagen, Teen Vogue verkleind worden tot 4 nummers per jaar en significant bezuinigingen. Ondertussen, in Hearst, is de uitgever binnengekomen, zoals interessant beschreven door Hearst President David Carey, een "inhuur chill".

Simpel gezegd, de herstructurering die plaatsvindt bij Condé Nast, Hearst, Time Inc. en andere komen allemaal hierop neer: minder personeel, meer werk.

Manning ziet de snelle veranderingen in de industrie als een kans om een ​​stap terug te doen en modejournalistiek in het digitale tijdperk opnieuw te evalueren: "Is het te snel? Is het te verkeers- en groeigericht? Wordt het te beperkt door zorgen van adverteerders? Wat kunnen en moeten we daaraan doen? Ik heb geen antwoorden, maar ik denk dat het nodig is dat we ons terugtrekken en kritisch gaan analyseren hoe we ons werk doen."

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.