Een korte geschiedenis van de avondkoppeling en de ontwerpers die ze maken

Welke rode loper is zonder een parade van avondtassen? Het avondaccessoire is de norm sinds de jaren 1920 en 1930, toen Hollywood-sterretjes en socialites een voorkeur begonnen te tonen voor draagbare gestructureerde tassen bij speciale evenementen. "Niemand wilde iets van zijn schouder of arm af omdat het afbreuk deed aan het silhouet van de kleding," legt Ellen Goldstein-Lynch uit, professor en oprichter van de afdeling Accessories Design van het Fashion Institute of Technologie. Stylist Micaela Erlanger, met als klanten Lupita Nyong'o en Meryl Streep, zegt dat zo'n accessoire een look kan accentueren of complimenteren, net als sieraden.

De avondkoppeling gaat ook door minaudière, een mooie naam gepatenteerd door Van Cleef & Arpels. De luxe juwelier ontwierp in 1930 zijn eigen minaudière, geïnspireerd door Florence Gould, een Amerikaanse socialite en beschermheer van de kunsten, die haar bezittingen in een metalen sigarettenkoker droeg (met name Lucky Strike). Andere concurrerende merken (Tiffany & Co., Cartier, Chaumet) volgden met hun eigen vertolkingen, maar deze bedrijven maken ze tegenwoordig niet regelmatig. In feite hebben de gespecialiseerde handtassenfabrieken die dit soort clutches produceerden, in materialen als lak, bakeliet en metaal, zijn al lang niet meer actief, wat deels de reden is waarom de weinige ontwerpers die ze nog steeds maken hun collecties zo hoog aanbieden prijzen.

Met beperkte fabrikanten wenden de meeste ontwerpers van speciale koppelingen zich tot ambachtslieden om hun ontwerpen te maken. Zo doen Nathalie Trad en haar gelijknamige label er minimaal twee weken over om een ​​minaudière te maken. Het proces omvat het met de hand plukken van schelpen (pauablauw, parelmoer en zwarte lip) die specifiek zijn voor bepaalde tonen en variaties. De clutches geproduceerd door het label van Kristine Johannes, Rauwolf, variëren in prijs van $ 990 tot $ 3.000. "Er zitten 80 stukjes in een van onze klauwen en ze worden als een puzzel in elkaar gezet", zegt Johannes, die samenwerkt met een fabrikant in Italië. "Het is tijdrovend. Je respecteert dat er een geweldige ambachtelijke hand is."

Ontwerpers van J.Crew tot Alexander McQueen bieden hier en daar hun eigen minaudière, maar wat maakt deze kleine maar groeiende groep van de ontwerpers apart is dat ze een hele collectie aanbieden - soms tot vier per jaar - uitsluitend gericht op dit soort accessoire. "Ik had een grote kennis van de markt voor luxe accessoires", zegt Brett Heyman, de oprichter van Edie Parker in 2010 na jarenlang high-fashion PR te hebben gedaan voor Gucci en Dolce & Gabbana. "Het was me duidelijk dat niemand zich richtte op avond als productcategorie. Afgezien van een erfgoedmerk als Judith Leiber, was het altijd een bijzaak." 

Hoewel clutches en minaudières een niche blijven innemen op de accessoiremarkt, zijn ze dat ook hun weg vinden van strikt avondkleding naar alledaagse accessoires, mede dankzij hun populariteit met de straatstijl set tijdens de modemaand. Hieronder hebben we gevestigde en opkomende namen uitgelicht die aandringen op de opkomst van de avondtas.

Judith Leiber

Jana Matheson trad in 2011 in dienst bij het merk Judith Leiber als vice-president en creatief directeur nadat ze de categorie accessoires had verhoogd voor merken als Badgley Mischka en Banana Republic. "Ik heb altijd van Judith Leiber gehouden en streefde ernaar om haar in het algemeen te zijn", zegt ze. "Ze was zowel een vernieuwer als een smaakmaker op de afdeling avondtassen." Judith Leiber opgericht haar naamgenoot label in 1963, het ontwerpen van avondtassen voor de First Ladies en het inaugurele bal, inclusief Mamie Eisenhower, Nancy Reagan en Barbara Bush. Een paar jaar later bedekte Leiber haar gestructureerde klauwen met kristallen - een toevalstreffer om een ​​fout in een monster te verdoezelen. Ze bood deze noviteiten aan - gevormd in onverwachte vormen, zoals een Arabisch paard, een stippel varken en een kleintje cello - naar de massamarkt, en de eigenzinnige gespreksaanzet is een begeerd Leiber-icoon geworden. (Meest recentelijk hebben Katy Perry, Miley Cyrus en Blake Lively over de rode loper gelopen met respectievelijk een gekristalliseerde cupcake, eenhoorn en Japanse koivissen.) Matheson zet de erfenis van Judith Leiber vandaag voort door de collecties van het merk te innoveren met nieuwe materialen (exotische huiden, hars en satijn) en te experimenteren met hardware en bouw. "Het doel voor mij is om de avondtas toegankelijk te blijven maken", zegt ze. "Jongere klanten leren dat je je tas kunt verwisselen als je uitgaat. Ik zie 's avonds een draagtas en ik word er gek van."

Edie Parker

Hoewel Brett Heyman Edie Parker oprichtte zonder enige ontwerpervaring, heeft haar liefde voor design, vintage en mode haar geholpen om een ​​van de meer herkenbare clutches op de markt te creëren. Heyman is trots op het produceren van clutches gemaakt van acryl dat handgemaakt is in de VS met behulp van technieken uit de jaren '60. Het acryl wordt in platen gegoten in een fabriek in New Jersey en vervolgens naar Illinois verscheept om te worden gefabriceerd in de koppelingen die je in de winkelschappen ziet. "We werken al met hen samen sinds we begonnen. Iets proberen te maken dat niemand in 50 jaar had gemaakt, was moeilijk", herinnert Heyman zich. Na haar eerste seizoen begon ze te experimenteren met lasersnijden en maakte ze een clutch met haar voornaam. "Het zag er geweldig uit, dus ik heb ze gemaakt voor mijn vrienden Giovanna Battaglia en Anna Dello Russo" - net toen de twee op het punt stonden beroemd te worden in streetstyle, zegt ze. In 2012 lanceerde Heyman een op maat gemaakte collectie voor klanten, en de service is ook te zien op de rode loper, inclusief Taylor Swift's op maat gemaakte "Bad Blood"-clutch. In 2014 leverde Heymans speelse portemonnees haar een finalistenplek op voor de CFDA/Mode Mode Fonds.

Nathalie Trad

Ontwerper Nathalie Trad studeerde in Parijs en New York voordat ze in 2013 terugkeerde naar Dubai om haar gelijknamige label op te richten. Trad werkte aan accessoireschetsen achter in de bloemenwinkel van haar moeder en zag een vaas gemaakt van schelpen staan. Nadat ze de fabrikant van de vaas had gebeld, pakte Trad haar tekeningen in en reisde naar de Filippijnen om de prototypes voor haar eerste collectie te maken. Schelpen spelen nog steeds een grote rol in Trads materiaalkeuze, al blijft ze experimenteren met metaal en hout. Tijdens het ontwerpen laat ze zich voortdurend inspireren door drie thema's: architectuur, geometrie en art deco. "Als je clutches maakt, is er ruimte om het speciaal te maken", zegt Trad. "Ik wil dat ze als juwelen zijn - en misschien doorgeven aan je dochter, als een erfstuk." Dat ze heeft furore gemaakt in het Midden-Oosten, Trad is gericht op het uitbreiden van haar aanwezigheid in de detailhandel in Europa en de VS.

Kotur

Toen de familie van Fiona Kotur Marin in 2002 naar Hong Kong verhuisde, vond ze dat het de perfecte tijd was om haar eigen lijn te lanceren. Twee jaar later richtte ze Kotur op, en hoewel het label is uitgebreid met schoenen en handtassen, geven retailers en beroemdheden nog steeds de voorkeur aan de kenmerkende clutches en minaudières van het merk. "Mijn ongelooflijk goed geklede moeder heeft ze altijd gedragen en ik bewonderde hoe ze een outfit afmaakten", zegt Kotur. "Als ik kunst en sieraden studeer, ben ik dol op Art Deco en goud en juwelen minaudières van Cartier en Van Cleef & Arpels. Ik probeer moderne en minder formele interpretaties te creëren." Haar modernste interpretatie tot nu toe is de #getsmartbag, een minaudière die zo groot is dat hij in je iPhone past, vastklikt en draagt.

Rauwolf

Met ontwerpstints bij J.Crew en Devi Kroell, ging Kristine Johannes uit New York in haar eentje op pad om Rauwolf in 2012 te lanceren. Terwijl sommige ontwerpers met hun collecties eer bewijzen aan de afgelopen decennia, kijkt Johannes naar de toekomst. "Als ontwerpers is het de verantwoordelijkheid om echt te innoveren", zegt ze. "Bij simpele materialen moet je nadenken en nieuwe concepten bedenken en dat is geen simpel proces. Uiteindelijk is het behoorlijk bevredigend." Bij een bezoek aan een plexiglasfabriek in Italië besloot Johannes haar klauwen te maken van het gewone huishoudelijke materiaal. Een van hen, getiteld de Brutalist, kwam van het experimenteren met stukjes bruyèrehout, dat ze verfde en in het plexiglas smolt. "Het hout was in de jaren zestig gangbaar voor autodashboards en herenpijpen. We hadden geen idee dat het de kleurstof zo sterk zou opnemen als het deed. Het was briljant", zegt ze. Dit jaar lanceerde Johannes een bruidscollectie en in de zomer was Rauwolf een van de 40 nieuwe leden (samen met Edie Parker) die werden ingewijd in de CFDA.

Lee Savage

Lee Savage, die in 2013 haar gelijknamige label lanceerde, komt uit een interieurontwerpachtergrond. En hoewel de principes uit dat rijk gemakkelijk kunnen worden toegepast bij het ontwerpen van haar high-end clutches in New York, vindt Savage productie haar grootste hindernis tot nu toe. "Ik leer van de grond af aan en leer nog steeds veel", zegt ze. "Ik heb nooit een andere productlijn gemaakt dan hier en daar aangepaste stukken met interieurs." Tot nu toe heeft Savage koppelingen gemaakt die sterk zijn geïnspireerd door moderne kunst en architectuur. Ze zijn gemaakt van gemetalliseerd massief messing omdat het net scherpe genoeg randen creëert in vergelijking met de meeste materialen. "Het was belangrijk voor mij om dat te behouden voor de uitstraling van mijn merk", merkt Savage op, wiens nieuwste collecties voorzien van lederen details en nieuwe metaalbehandelingen, zoals poedercoaten en spuiten in punchy en pastel kleuren.

Serpui

Serpui Marie, geboren en getogen in São Paulo, studeerde voor biochemicus. Omdat ze altijd de edelstenencollectie van haar moeder had bewonderd, veranderde ze van carrière om sieraden en designaccessoires te maken voor een lokale ontwerper. Haar lijn, genaamd Serpui, werd gelanceerd in 2000, en sindsdien zijn de modetroep fans bewezen van het basismateriaal van het merk: Buriti-stro, dat afkomstig is van de hoogste palmboom in Brazilië. "Ik begon met het ontwerpen en ontwikkelen van grote draagtassen van maïsstro, maar na verloop van tijd besloot ik om met Buriti-stro te werken", zegt Serpui Marie. "Als je Buriti-stro samen weeft, komen ze er te delicaat en breekbaar uit en ze bleven niet elegant vorm." Ze begon harde mallen te maken om het silhouet van de tas te behouden en koos er uiteindelijk voor om een ​​klein formaat te maken klauwen. Serpui verft het stro om kleur toe te voegen en weeft er ook meer stro in om afbeeldingen en patronen te maken, waardoor de minaudière verandert in een zomervriendelijk accessoire.