Paul Helbers van Louis Vuitton stapt op eigen houtje uit

Als er één ding geweldig is aan mode van vandaag, dan is het wel dat een nieuwkomer als Grace Wales Bonner en een goed gekruide traditionalistische like Paul Helbers kan tegelijkertijd de menigte van herenkleding boeien.

Helbers, die de herencollecties van Maison Martin Margiela leidde voordat hij leiding gaf aan de herenafdeling van Louis Vuitton onder Marc Jacobs van 2006 tot 2011 presenteerde hij zijn tweede herencollectie — Helbers genaamd — in Parijs over de weekend. De eerste debuteerde in januari met veel bijval voor zijn moderne, ultra-luxueuze mix van traditionele kostuumstukken en op atletiekkleding geïnspireerde nietjes (zoals trainingsbroeken) die geschikt zijn gemaakt voor op kantoor en fans verdienen van kopers bij Barneys, Mr. Porter en Matches Mode. Zijn tweede assortiment bouwde voort op die concepten, maar werd in het voorjaar van 2017 weergegeven in lichtere stoffen en lossere snitten.

Athleisure is tegenwoordig helemaal hot, maar zoals Helbers het uitlegt, heeft hij altijd op deze manier gewerkt. "Met mijn eigen label in de jaren '90, was het gebaseerd op de constructie van sportkleding, maar dan op het maken van stoffen; maar ik had toen niet het ervaringsniveau dat ik had bij Vuitton en Margiela", zegt hij. "Sindsdien heb ik [geleerd] hoe je die materialen kunt gebruiken zonder afbreuk te doen aan de elegantie of de esthetiek." Vandaag is de timing goed. "Ik denk gewoon dat er nu misschien meer ruimte is in de mode om deze richting te verkennen dan voorheen."

Sinds hij zijn functie bij Vuitton in 2011 verliet, heeft Helbers overleg gepleegd met verschillende merken, waaronder het in Milaan gevestigde dameskledingmerk Callens en de Chinese kasjmiermaker Erdos, terwijl hij de basis legt voor zijn nieuwe label. "Ik ben gefocust op het vinden van de juiste bronnen, de juiste partners. Waar mijn kleding wordt gemaakt en wie ze maakt en hoe ze worden gemaakt, is heel belangrijk", zegt hij. Na de kleding persoonlijk te hebben gezien - de ongelooflijke kwaliteit van de stoffen, de precisie en lichtheid van hun constructie - is het duidelijk dat het tijd was die goed besteed was.

We gingen zitten met Helbers in New York om zijn achtergrond, ontwerpaanpak en plannen voor zijn nieuwe label (waaronder ook een dameslijn verderop) te bespreken.

Kun je iets vertellen over je carrière, je tijd bij Margiela en wat heb je gedaan sinds je Vuitton in 2011 verliet?

Toen ik afstudeerde aan het Royal College of Art in Londen, ging ik terug in Amsterdam werken voor een soort keten genaamd Mac & Maggie. Het is een beetje wat H&M tegenwoordig is, zeer modieuze collecties voor een jong publiek tegen een democratisch prijsniveau. Met een paar mensen die daar werkten, begon ik mijn eigen collectie, Inch, die ging over precisie en over kleermakerij combineren met sportkleding - de naam gaf aan dat er in een enkele centimeter iets gaande was Aan. Het was heel Nederlands. Ik kom uit Nederland, en als je over Nederland vliegt, kun je zien hoe het zeer ontworpen is, er is geen vierkante centimeter die niet is gecultiveerd, en in zekere zin is dat wat mijn kleding is. Door de jaren heen heb ik geleerd om het er niet te precies uit te laten zien, omdat het robuustheid nodig heeft, het moet verder gaan dan dat.

Uiteindelijk sloten we het af en stapte ik over op herenkleding en kreeg een baan als creatief directeur in Nederland, waar ik de hele technische [kant] leerde. Die wetenschap is waarom ik denk dat Margiela besloot me te bellen en me te vragen studiodirecteur te worden. Na Margiela ben ik bij Vuitton gaan werken en na Vuitton heb ik de lancering van dit label voorbereid.

Ik ben gefocust op het vinden van de juiste bronnen, de juiste partners. Waar mijn kleding wordt gemaakt en wie ze maakt en hoe ze worden gemaakt, is erg belangrijk. Al mijn fabrieken staan ​​momenteel in Italië, meestal in de buurt van Venetië. Ik breng graag tijd door met mensen in die fabrieken, echt uitleggend. De manier waarop we tekenen is heel duidelijk. We besteden veel tijd aan het schetsen van de ideeën en details, en dat is een soort garantie voor ons hoe de collectie verloopt.

Ik heb de tijd genomen om dit te bestuderen en ondertussen heb ik advies gegeven voor andere merken, en Callens was een van hen, en Erdos, een kasjmiermerk in China. In januari lanceerde ik deze lijn.

Hoe heeft uw ervaring bij Margiela bijgedragen aan de manier waarop u nu ontwerpt?

Voor mij was het een geweldige leerschool. Ik denk dat wat ik bij Margiela leuk vond, is om geconfronteerd te worden met een ontwerper die uiteindelijk niet alleen kleding maakt, maar ook mode. Ik [vond] ook het [proces van] denken voordat je tekent, in plaats van alleen maar te produceren en te bewerken. Je doorloopt een proces van wat is het concept, in welke stof kies je om het te doen, en uiteindelijk wil ik het dragen, wat moet ik doen om het zo te maken dat het voor mij wenselijk wordt?

Je was het meest recent als consultant bij het dameskledingmerk Callens. Heeft dat je meer aan het denken gezet over het opnemen van elementen van athleisure in je eigen lijn?

Ik heb altijd op deze manier gewerkt. Uiteindelijk kan iedereen maar één ding heel goed doen: ik ben een one-trick pony. Met mijn eigen label in de jaren '90 was het gebaseerd op de constructie van sportkleding maar in het maken van stoffen, maar ik had niet het ervaringsniveau dat ik toen had van Vuitton en Margiela. Sindsdien heb ik [geleerd] hoe je die materialen kunt gebruiken zonder afbreuk te doen aan de elegantie of de esthetiek. Het is de manier waarop je je graag kleedt, en ik denk dat er nu misschien meer ruimte is in de mode om deze richting te verkennen dan voorheen. Ik voel dat er een hernieuwd verlangen is naar meer pure dingen, dingen die goed gedaan en goed passend zijn, goed gesneden. Als je jong bent, experimenteer je, en het is leuk om dingen uit te proberen, en als je ouder wordt, weet je? jezelf, en dan heb je een bepaalde manier om je uniform te definiëren en wat je graag in de week draagt ​​en week uit. Het hebben van een uniform gaat gepaard met het verlangen naar een bepaald kwaliteitsniveau, een bepaald niveau van afwerking en een soort gemak waarmee je kunt werken. En mensen reizen nu meer, hun leven is veel dynamischer, dus de functionaliteit van de collectie onderstreept die manier van leven echt.

Ontwerp je met jezelf in gedachten?

Ik heb andere mensen in gedachten, maar je kunt jezelf niet echt negeren - het is geen knop die je kunt uitschakelen. Wel vind ik het belangrijk dat een collectie de diversiteit in de wereld weerspiegelt. Maar je kunt niet iedereen aankleden, je moet een beslissing nemen en altijd binnen een bepaald kader blijven, met bepaalde kleuren, materialen en lengtes.

Hoe zou je de beoogde klant omschrijven?

Ik denk dat mensen die om kleding geven en een soort moeiteloosheid willen. Ik heb niet echt een leeftijd in gedachten, het is meer persoonlijkheid dan mode, een collectie waarin je jezelf kunt uiten, zonder je eigen identiteit te verliezen, zonder een fashion victim te worden.

Wat bedoel je als je zegt dat je niet wilt dat het mode is?

Je wilt het zo dat wanneer iemand de kamer binnenkomt, je zegt dat het een mooie man is in plaats van dat het een mooi pak is. Ik voel mode in zekere zin als heel herkenbaar, en daarom zijn mijn kleren discreter. Ik denk dat waar de mode soms schreeuwt, ik fluister.