Deze avond markeert de eerste nacht van het Joodse feest Pesach, ook wel bekend als Pesach. We kennen allemaal het verhaal van Pesach - oké, velen van ons weten dat. Voor degenen die dat niet zijn op de hoogte, hier is een extreem vereenvoudigde samenvatting: vele, vele manen geleden werd het Hebreeuwse volk op wrede wijze tot slaaf gemaakt door de Egyptenaren, die een buitengewoon slechte farao hadden die over hen regeerde. Het ging echt slecht, maar de Israëlieten waren hulpeloos bij het ontsnappen. Ten slotte kwam God tussenbeide door 10 God-vreselijke (in de meest letterlijke zin) plagen toe te brengen aan die Egyptische gemeenheden, wat uiteindelijk leidde tot de vrijheid van de Joden en hun volgende Exodus. Evenals de uitvinding van matzoh.
Dus, hoe is deze nacht anders dan alle andere avonden? want op dit Pesach, we hebben besloten om een stijl-draai aan te brengen onze seder met een modieuze afbeelding van de tien plagen - allemaal leuk natuurlijk! Klik door voor religieus onderwijs (
Mode is tenslotte een bijbel voor sommige mensen), en misschien zelfs wat trivia oppikken om indruk te maken op je zaid (dat is 'grootvader' in het Jiddisch). Deyenu!Gisteren kwam het nieuws naar buiten over een bizarre inbraak die afgelopen zaterdag plaatsvond in het huis van actrice Famke Janssen in Greenwich Village. De X-Men-ster keerde naar verluidt terug na een dag boodschappen doen om dat te vinden, terwijl geen van haar bezittingen ontbraken, iemand had een exemplaar van het kinderboek The Lonely Doll uit 1957 op een plank achtergelaten in haar kamer. Volgens berichten beweert Janssen het boek niet te bezitten. Het ding is... we geloven haar niet helemaal. Het is niet dat we denken dat ze een leugenaar is, maar we vinden het een beetje moeilijk te geloven dat Janssen in haar jeugd niet door het boek werd beïnvloed. Volgens ons vluchtige onderzoek waren dat vooral leden van de mode-industrie - en Janssen begon haar carrière toch als model.
Het eerste komt op de eerste plaats. Ik ben een vrouw, ik ben een schrijver. Dat gezegd hebbende: laten we het hebben over Vice, het Women in Fiction-nummer en de schokkende 'mode'-verspreiding van vrouwelijke schrijvers die zelfmoord plegen. Op het eerste gezicht bevat het nummer korte fictie van een getalenteerde, frisse schrijver, A.L. Major, en beroemde verhalenvertellers als Marilynne Robinson, Mary Gaitskill en Joyce Carol Oates. Dan is er deze spread*, getiteld "Last Words" - een soort fotografisch essay - van vrouwelijke schrijvers voordat ze de dood ontmoeten. De verfraaiing van vrouwen en de dood is niets nieuws - er worden vormen van pornografie aan gewijd. De meeste gigantische billboards op Times Square tonen modellen met dode ogen, loungen als lijken à la Tom Petty's "Last Dance with Mary Jane" muziekvideo. Wat de Fransen petit mort of 'kleine dood' noemen, is een suggestief eufemisme voor climax. Mijn eerste instinct is om elk kunstwerk toe te schrijven aan lagen van metaforen en betekenis, het te contextualiseren op een manier die een waarheid onthult die ik niet had gezien. Ik kan dat niet doen met 'Laatste Woorden'. Deze schrijvers zijn volledig ontdaan van hun woorden.