Hoe kan Fashion Week toegankelijker worden?

Voor mij is het bijwonen van de New York Fashion Week een levenslange droom die uitkomt: ondergedompeld worden in verbluffende kunst, in dezelfde kamers zitten als A-Listers en overal iconen zien... Het is een buitengewoon bevoorrechte ervaring, en ik ben zo dankbaar dat ik er deel van uitmaak.

Maar hoe luxueus en opwindend de catwalks en presentaties ook zijn, er is één ding dat me de hele week opvalt: alle trappen.

Als iemand die met chronische pijn te maken heeft, kan het opklimmen van meerdere trappen tegelijk eerlijk gezegd slopend zijn. Vaak wist ik niet dat ik een trap (of meerdere) zou moeten beklimmen totdat ik op de locatie was; en het was niet ongebruikelijk om te horen dat er geen lift was die ikzelf en andere gasten met een handicap - zichtbaar of niet - konden gebruiken.

Mijn ervaring is niet uniek: Toegankelijkheid is al lang een probleem binnen de mode. Veel merken houden daar geen rekening mee

handicaps in het algemeen als het gaat om hun productaanbod, waardoor veel mensen hun kleding niet kunnen kopen. Organisaties zoals Landingsbaan van dromen (die inclusieve designbanen organiseert en samenwerkt met grote merken zoals Tommy Hilfiger en doel) en Open Stijllab (die de samenwerking tussen ontwerpers, ingenieurs en therapeuten bevordert om toegankelijke mode-oplossingen te creëren) hebben grote vooruitgang geboekt. Dus hebben individuen zoals Sinéad Burke, Jillian Mercado en meer, die over hun ervaringen hebben gesproken en hebben gepleit voor een meer toegankelijke industrie. Maar de logistieke vergissingen van de modeweek leggen al het werk bloot dat nog gedaan moet worden.

Aangezien de grote modeweken in grote steden plaatsvinden, is het niet ongebruikelijk dat evenementen worden gehouden in vooroorlogse gebouwen zonder liften of rolstoelhellingen. Het lijkt normaal dat fysieke toegankelijkheid over het hoofd wordt gezien tijdens het planningsproces van evenementen, waardoor gehandicapte aanwezigen buiten beschouwing worden gelaten.

Als het gaat om het naleven van de Amerikanen met een handicap Act (ADA) en de Wet bouwkundige belemmeringen (ABA), zijn de wateren troebel voor de modeweek, vooral in New York City. Hoewel privé-evenementen - zoals de meeste New Yorkse modeweek's zijn - zijn wettelijk verplicht om de ADA te volgen, het wordt niet vaak afgedwongen. Een gast die tijdens een evenement toegankelijkheidsproblemen ondervindt, kan echter een klacht indienen bij het ministerie van Justitie om een ​​onderzoek te starten.

"Een groot deel van het werk zou zijn dat de organisatoren en PR-mensen de gebouwen bezoeken waar ze het evenement willen houden, en als dat mogelijk is, proberen om iemand met een handicap tijdens het locatiebezoek om de toegankelijkheid te overwegen", vertelt Phillip Bratta, public affairs-specialist bij de Access Board Fashionista. "We horen veel: 'Het gaat meer geld kosten' of: 'Het gaat de zaken ingewikkelder maken.' Het antwoord is dat je daadwerkelijk krijgt meer business en zorg voor meer interesse en betrokkenheid door het toegankelijker te maken, omdat je dan die ruimte voor meer mensen opent."

Runway of Dreams-oprichter Mindy Scheier herhaalt het sentiment: "Als het werkt voor mensen met een handicap, werkt het voor iedereen." Als het gaat om wat volgens haar merken tegenhoudt zich inzettend om hun evenementen volledig toegankelijk te maken, betoogt Scheier dat "er nog steeds een zeer hoge mate van angst bestaat om het verkeerd te doen en niet alles te overdenken of hiervoor opgeroepen te worden of dat. Dus de reactie is om het gewoon niet te doen."

Aaron Rose Philip - die als eerste model met een rolstoel op de catwalk verscheen voor een groot luxehuis - is van mening dat er geen excuses meer zijn als het gaat om het toegankelijk maken van modeshows.

"Ik woon al mijn hele leven [in New York City] - ik ging hier naar school, ik heb mijn hele leven hier gewoond - en dat was toegankelijk", zegt ze. "Dus waarom kan New York Fashion Week niet toegankelijk zijn?"

Ondanks dat ze door professionals uit de industrie wordt geprezen om haar modellenwerk, zei Philip dat het nog steeds moeilijk is om merken te vinden die bereid zijn haar te huisvesten.

"Als klanten met mij willen werken, moeten ze mijn rider lezen, waarin bijvoorbeeld staat dat ik het nodig heb iemand om me te helpen de badkamer te gebruiken als ik op de set ben of me te helpen eten met bestek, dat soort dingen, " ze zegt. "De klant helpt me daar of niet. Als ze dat niet doen, werken we gewoon niet samen met de klant."

Philip heeft meerdere keren gemodelleerd voor Collina Strada, waarvan ze denkt dat het een van de weinige merken is die zich inzetten om ruimte te maken voor en met gehandicapt talent. "Ik ken ze: Hillary [Taymour] en Charlie [Engman], ze hebben altijd open gestaan ​​voor het opvangen van mensen met een handicap", zegt ze.

"Toegankelijkheid is het eerste waar we aan denken als het gaat om aanwezigen en modellen", schrijft Traymour in een e-mail. "Ik denk dat Fashion Week gewoon meer aandacht moet besteden aan inclusie in het algemeen."

Wanneer je als gast wordt uitgenodigd voor een catwalkshow of ander evenement tijdens de modeweek (in tegenstelling tot talent), zijn er maar heel weinig (indien van toepassing) onthullingen over hoeveel trappen u mogelijk moet beklimmen, of er een rolstoelhelling is, of die er zal zijn tolken of ondertiteling beschikbaar voor slechthorenden, of andere logistieke zorgen voor mensen met een handicap zou kunnen hebben.

"Als [merken] aan deze plekken met trappen denken, denken ze aan esthetiek, ze denken aan uiterlijk. Ik hou er niet van hoeveel mode gebaseerd is op imago versus verdienste en het tegemoetkomen aan mensen', zegt Philip. "Ze zullen alles doen voor imago, zelfs als dat betekent dat hele groepen mensen moeten worden uitgesloten voor een imago... Het is een enorm probleem. Ik wil met de CFDA praten. Elk seizoen is er maar één show die toegankelijk is." 

(De CFDA reageerde niet op het verzoek om commentaar van Fashionista. IMG, dat werkt aan het officiële New York Fashion Week-schema met de CFDA en veel van de evenementen daarop produceert, weigerde voor dit verhaal op de plaat te spreken.)

Voor Scheier is de bereikbaarheid van de aanwezigen een prioriteit. "Als er iets is dat verstrikt kan raken in rolstoelen, dan is de ruimte niet toegankelijk. [Gasten] moeten de locaties kunnen betreden. Er moeten toegankelijke badkamers zijn', zegt ze. "We nemen echt de tijd om ervoor te zorgen dat het een veilige en acceptabele omgeving is."

Het argument dat steden als New York, Londen, Milaan en Parijs in veel opzichten van nature ontoegankelijk zijn - daarom is het een populaire. Bedrijven als Runway of Dreams betwisten het echter.

"We hebben bepaalde locaties moeten aanpassen. We waren bijvoorbeeld op locaties in Cipriani en ze waren zo behulpzaam en bereid om te leren hoe ze hun locaties toegankelijker kunnen maken", zegt Scheier. "Dit mag geen one-hit-wonder zijn. Ze moeten in staat zijn om iedereen te laten genieten van elk evenement dat naar hun locatie gaat."

De planning voor de modeweek van de herfst van 2024 is al in volle gang en merken en PR-bureaus moeten de nodige maatregelen nemen om evenementen zo inclusief mogelijk te maken. Voor iedereen die niet zeker weet waar te beginnen, biedt Bratta een startpunt.

"De Access Board biedt gratis technische diensten en assistentie", zegt hij. "We hebben toegankelijkheidsspecialisten in dienst, dus iedereen - of je nu een architect of een ingenieur bent die probeert te begrijpen wat de richtlijnen en normen bent, of als u slechts een lid van het publiek bent — kunt u onze hotline bellen of ons een e-mail sturen en met een toegankelijkheidsspecialist praten over normen en toegankelijke ontwerp." 

De specialisten van de Access Board zijn telefonisch bereikbaar op 202-272-0080 (tst. 3) en per e-mail op [email protected]. Toegankelijkheidstrainingen en webinars zijn ook beschikbaar op de Toegangsraad website. Bovendien, het andere bedrijf van Scheier, Gamutbeheer, overlegt met bedrijven om mensen met een handicap beter te vertegenwoordigen en te respecteren.

Hoewel het essentieel is om samen te werken met professionals en experts op het gebied van handicaps, is er één ding dat merken en bedrijven kunnen doen dat belangrijker is dan alles: betrek mensen met een handicap bij uw gesprekken.

"[Mensen met een handicap] hebben waarschijnlijk altijd het beste perspectief en kunnen dingen aanpakken waar mensen met een handicap niet dagelijks aan denken", zegt Bratta.

Uiteindelijk heeft de industrie een wake-up call nodig, aldus Philip.

"Ik wil gewoon dat de casting directors en de ontwerpers wakker worden en begrijpen hoe belangrijk het is dat iedereen gezien wordt, hoe groot de ontwerper ook is", zegt ze. "Iedereen houdt van en draagt ​​kleding - ik denk dat het zo simpel is, en het is zo eenvoudig om ervoor te zorgen dat de locaties voor de shows een helling hebben en de catwalks zelf hebben toegang, dat ze nog steeds in staat zijn om de schoonheid van het concept van hun show vast te houden terwijl ze meegaan iedereen."

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.