- Bijgewerkt:
- Origineel:
Onze mysterieuze columnist en uber-twitteraar, @nobtothes, heeft opnieuw een poging gedaan om de mode-menigte in verwarring te brengen. Verschillende modejournalisten en PR's - allemaal actief op Twitter - hebben kerstkaarten ontvangen van het ongrijpbare personage. Het retouradres op elke correspondentie is anders, maar ze verwijzen ons allemaal naar luxe etalages. Het ene retouradres zegt Burberry, nog een Cartier, nog een Hermes... mysterieus! Het lijkt erop dat hij/zij de anonimiteit niet snel opgeeft!
- Auteur: Lauren Sherman
Welkom terug bij de serie van @NoBtotheS over de zelfmoordinducerende gewoonten van mensen in de mode-industrie. (Noot van de redactie: als je niet bekend bent met NoBtotheS of No Bullshit, hij/zij is een anonieme modepublicist die in New York werkt City die beroemd is om zijn hilarische Twitter-account.) Dit bericht is opgedragen aan de PR's die ik mijn vrienden noem, in de meest oprechte manier. We winkelen, eten, drinken, lachen, huilen en bitchen samen. Dit is voor jou - je weet PRECIES waar ik het over heb. 1. Onzinnige reacties: waarom ontvang ik e-mails van uw coördinator, die namens u op het evenement van mijn bureau reageer? Je bent geen vrienden met de ontwerper (of MIJ wat dat betreft) dus wees niet verbaasd als je een e-mail terug krijgt van MIJN assistent die begint met "Vanwege het grote aantal RSVP's en beperkte ruimte..." 2. "Celebrity" PR's: niet te verwarren met PR's die A-listers vertegenwoordigen. Ik heb het over PR's die ZICHZELF verwarren met vetgedrukte namen. Niemand geeft (ooit) om je en het is wanhopig en behoeftig om persvermeldingen van je directeuren te eisen. Het ziet er gewoon niet goed uit.
Welkom terug bij de serie van @NoBtotheS over de zelfmoordinducerende gewoonten van mensen in de mode-industrie. (Noot van de redactie: als je niet bekend bent met NoBtotheS of No Bullshit, hij/zij is een anonieme modepublicist werkt in New York City, die beroemd is om zijn hilarische Twitter-account.) Vorige week nam No Bullshit het op tegen Fashion Editors. Deze week zijn het PR-klanten, oftewel ontwerpers. 1. Oh, ik wist niet dat je ook een ontwerper EN een publicist bent! We moeten allebei vasthouden aan waar we goed in zijn; jij ontwerpt en ik zorg voor de pers. Het is gewoon dwaas om persopportuniteiten te accepteren voordat ze eerst met ME worden besproken! Ik ben hier, dag in dag uit, met het beste voor ogen en een misplaatste plaatsing kan een jaar lang strategische planning doen ontsporen. Je bezorgt me ook een maagzweer. 2. Je publicist aanzien voor persoonlijke assistent: Kijk, ik heb me niet een weg gebaand naar de positie waarin ik me bevind om gereduceerd te worden tot jouw PA. Ik werk met redacteuren op de bovenste helft van de masttop zodat ik de pers kan krijgen die je wilt... Verspil mijn tijd NIET met smeekbeden voor diners in The Lion of Waverly Inn.. . laat je 22-jarige assistent dat doen.
Welkom bij de serie van @NoBtotheS over de zelfmoordinducerende gewoonten van mensen in de mode-industrie. (Noot van de redactie: als u niet bekend bent met NoBtotheS of No Bullshit, zij/hij is een anonieme modepublicist die werkt in New York City, die beroemd is om zijn hilarische Twitter-account.) Eerst aan de beurt, Fashion Editors - hou ervan om ze te haten en haat om lief te hebben hen. 1. Ze stopten het plezier in een trustfonds: het kostte me een tijdje om wijs te worden door het feit dat de helft van jullie uit een rijke achtergrond komt (patronaat van rocklegendes, erfgenaam van uitgeverij gigant, het moederbedrijf van luxegoederen en de gigant van diepvriesproducten, enz, enz.) en hebben dus de vrijheid om een positie te accepteren met een startloon van $ 25k... goed trouwen. 2. Overweldigend gevoel van recht: hier is het ding; je houdt niemand voor de gek! Het enige wat ik moet doen is je naam in entourage zoeken om te zien dat je niet hebt gereageerd op mijn laatste DOZEN of zo e-mails. Maar nu je iets wilt (eventsuitnodiging, korting of een freebie) zijn we ineens vrienden van de boezem. 3. Editors die eigenlijk niet, je weet wel, EDIT:
Welkom terug bij de serie van @NoBtotheS over de zelfmoordinducerende gewoonten van mensen in de mode-industrie. (Noot van de redactie: als je niet bekend bent met NoBtotheS of No Bullshit, hij/zij is een anonieme modepublicist die in New York City werkt en bekend staat om zijn hilarische Twitter-account.) Blogs. We weten allemaal dat het daar een jungle is - voor elke 400 waanvoorstellingen is er die ene ruwe diamant waar je dagelijks naar terugkijkt. Maar eerst een korte disclaimer. Ik geef de eer aan iedereen die de tijd neemt om hun leven en gedachten online te zetten via Tumblr, Blogger, Wordpress of welk platform dan ook. Maar net zoals room naar de top stijgt, zijn er mensen die het snappen en degenen die het doel volledig missen, wat leidt tot het onvermijdelijke beuken van mijn hoofd tegen mijn toetsenbord. Hieronder een overzicht van het goede, het slechte en het zeer, zeer lelijke.