Lisa Armstrong meldt uit Londen vandaag dat Oxfam goedkoop-chique aanbiedingen afwijst, met deze uitleg:
"Stel dat je [een outfit] in een [winkelketen] hebt gekocht voor £ 3. En laten we er beleefdheidshalve van uitgaan dat je het maar één keer hebt gedragen. Ervan uitgaande dat de meeste kleding met 50 procent in waarde daalt op het moment dat je ze uit de tas haalt, en met nog eens 50 procent als ze eenmaal zijn gedragen, achter in de kast geschoven, tegen een vuilniszak gesmeten en een paar seizoenen laten etteren, het hoogste wat Oxfam in rekening zou kunnen brengen 75 cent."
Dat is $ 1,50 voor ons. Lisa werpt een paar interessante zorgen op. Ze herinnert ons er nogmaals aan dat sommige goedkope kleding moeilijker te recyclen is (dankzij de nylon-polymix die op het etiket wordt beschreven), terwijl ze ook een hint geeft over het veranderende gezicht van de kringloopwinkelklant: Vroeger waren winkelketens voor mensen met meer geld, en kringloopwinkels waren waar je ging als je het niet helemaal kon betalen Gat. Tenminste, daar gingen we heen, op de middelbare school en op de middelbare school, toen we dat niet konden. Nu verschuift de winkelopstelling, met winkelketens die de goedkoopste spullen aanbieden, en tweedehandswinkels die "vintage boetieks" worden en - voor het grootste deel - zich richten op een meer op mode gerichte groep. Nog iets om over na te denken: het hoofd van Oxfam, Jane Shepherdson, was ooit het hoofd van TopShop, en zij wordt grotendeels verantwoordelijk gehouden voor het tot norm maken van goedkoop chic. Maar zelfs als haar liefdadigheidswinkels in Groot-Brittannië de kleding die ze heeft helpen creëren niet accepteren, wedden we dat Amerikaanse tweedehandswinkels - weet je hoeveel Amerikaanse tieners een moord zouden plegen voor een TopShop-jurk?