Frank Tell's presentatie kwam laat op gang; na meer dan 45 minuten wachten buiten de locatie van de Box van het Lincoln Center, werden de gasten de ruimte in geduwd, waar ze omcirkelden wat leek op een grote zandbak in het midden van de kamer. Terwijl een bosachtige, rokerige geur door het pand zweefde (een geursamenwerking tussen Tell, kunstenaar Lisa Kirk, parfumeur Patricia Choux en Ulrich Lang New York Fragrances, toevallig), keken gasten naar een video van een kroeshaar, in bont geklede Meghan Collison die door een arctisch gebied dwaalde. toendra. Toen kwamen de kleren: een conceptuele, richtinggevende mix van woest bont, gekristalliseerd kant en prachtige krokodillenjacks met onafgewerkte zoom. Tell werkte ook in een handvol van zijn kenmerkende wilde breisels in de tinten mosgroen en ijsgrijs, elk geweven met een verscheidenheid aan knoestige, verwarde, gedraaide garens. Ondertussen voegden asymmetrische jurken van kant en chiffon een donker-romantische noot toe aan de algehele esthetiek.
OPMERKING: We hoorden net van Hector Meza, de zakenpartner van Tell, die ons liet weten dat vanwege het grote aantal aanwezige gasten de collectie in twee afzonderlijke presentaties werd getoond. Ter verduidelijking, we woonden de tweede van de twee vertoningen bij, vandaar de 45 minuten lange wachttijd. De shownotities legden uit dat Tell was geïnspireerd door "het concept van entropie als een middel voor verandering", evenals films als Mad Max en Planeet van de apen, en dat was zeker te zien aan de ruige jassen in Abominable-Snowman-stijl en de gerafelde zoomlijnen. Draagbaar en praktisch? Nee, maar deze riskante blikken hadden zeker een interessant gezichtspunt. Wat betreft de volgende creatieve zet van deze jonge ontwerper? Alleen de tijd zal het vertellen.
Foto's met dank aan Style.com