Als u naar Londen reist en van plan bent te genieten van chique afternoon tea, hoeft u niet verder te zoeken dan het Berkeley Hotel, dat al vijf jaar een bijzonder modieuze service biedt. Het middagritueel, Prêt-à-Portea genaamd, omvat desserts die zijn gemaakt om te lijken op de beste catwalklooks van het seizoen. Voor SS10 kun je snacken op een witte chocolademousse van Yves Saint Laurent met mini-aardbeien, een Christopher Kane-makaron met roze gingham-print of een Chanel-klompenkoekje.
In een branche als mode die altijd op zoek is naar de volgende nieuwe look, hebben we gemerkt dat er een minstens één inspiratiebron die keer op keer door ontwerpers wordt herzien - de Franse New Golf. Echo's van de filmbeweging uit de late jaren '50 en '60 worden gevoeld tot ver buiten het bereik van filmmaken, en mode put eindeloos uit haar filmcatalogus. Meest recent citeerde Jason Wu de New Wave (of Nouvelle Vague) als inspiratie voor zijn lentecollectie voor Target. Hij vertelde de Today Show dat hij werd geïnspireerd door de "ondeugende" en "nonchalante" houding van de films, en we denken dat zijn beschrijvingen de spijker op zijn kop slaan. Helaas ging de referentie verloren bij Ann Curry, die zei dat ze tot nu toe nog nooit van New Wave had gehoord. Beschouw dit als je tutorial, Curry! De Franse New Wave staat bekend om zijn gedurfde stijl en experimentele filmtechnieken, zowel visueel als verhalend. De beweging werd beïnvloed door de Hollywood-auteurs van die tijd (John Ford, Orson Welles, Alfred Hitchcock) en het Italiaanse neorealisme, een filmbeweging die zich bezighield met het lot van de arbeidersklasse. Deze realistische benadering van verhalen vertellen had niet veel met mode te maken, en als gevolg daarvan waren veel films uit de Franse New Wave de basisstijlen van die tijd. Dus wat is het verschil tussen geïnspireerd zijn door de films en geïnspireerd zijn door mode uit de jaren 60, en waarom zijn ontwerpers er überhaupt zo gek op? Zoals men kan opmaken uit Wu's beschrijvingen, heeft het veel te maken met immateriële activa. De invloed van de New Wave op de mode heeft waarschijnlijk evenveel te maken met een algemene houding - de je ne sais quoi van de iconen van het tijdperk - zoals het doet met alle eigenlijke kleding die in de films. Jean Sebergs New York Herald Tribune-shirt en korte, slanke zwarte broek in Breathless (1960) waren niet wereldschokkend, maar de look is nog steeds een van de meest herkenbare in de filmgeschiedenis. Het gaat niet om wat er in de films werd gedragen, maar om wie het droeg en hoe.