Het jaar 2006, qua accessoires, stond in het teken van de It Bag. Zo groot als een Olsen, met genoeg hardware om zelfs de meest toegewijde biceps van Pilates-bezoekers te overweldigen, deden de alomtegenwoordige handtassen het gewoon niet voor styliste Tamara Taichman. Dus de Fransen Elle inzender deed wat elk modemeisje met goede connecties doet, en liet een tas op maat voor zichzelf maken, net op tijd voor Paris Fashion Week, waar zowel redacteuren als kopers dol op de tas gingen.
Colette's Sarah Lerfel plaatste ter plekke een bestelling, et alors, Tila March was geboren.
Vier jaar later is Tila March een complete accessoirelijn die de lancering van zijn e-commercesite markeert vandaag. De tassen zijn eenvoudig zonder saai te worden: een goed geplaatste zak hier, een beetje accentlakleer daar, maar niets is overbodig. In het voorjaar van 2009 werden schoenen toegevoegd in dezelfde geweldige kleuren als de tassen (denk aan koraal, navy, violet - allesbehalve voor de hand liggend), en in overeenstemming met de logoloze maar duidelijk onderscheidende look van de zakken.
Je kunt veel leren van een vrouw die covershoots stylet, een snelgroeiend bedrijf leidt en reist de wereld rond om nieuwe boetieks te openen (drie in Japan en een Parijse vlaggenschip gepland om dit te openen val). Dit zijn slechts enkele van de lessen die Tamara me vorige week tijdens het ontbijt heeft geleerd:
Trouwen met een directeur van Louis Vuitton heeft zo zijn voordelen. Nicolas Berdugo, Tamara's zakenpartner en echtgenoot, was marketingmanager bij Louis Vuitton toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Hij bood zijn middelen aan om Tamara te helpen bij het maken van de eerste tas, en toen duidelijk werd dat ze echt iets had gevonden, moedigde hij haar aan om de lijn te lanceren. In feite is de naam Tila March een belachelijk lieve verwijzing naar hun relatie: Tila is een combinatie van hun eerste twee namen en maart is de maand dat ze elkaar ontmoetten.
Als je een accessoirelijn ontwerpt, moet je wat zwart doen. Als het op hun samenwerking aankomt, is Tamara strikt creatief en houdt Nicolas zich aan de zakelijke kant. Behalve als hij er niets aan kan doen, zoals Tamara me vertelde: "Ik hou niet echt van zwart leer, dat is helemaal gek voor [iemand die] accessoires ontwerpt. In het begin zei ik tegen Nicolas: 'Ik wil geen zwart leer doen.' Hij zei tegen mij: 'Wat, ben je gek? We moeten!’ Dus nu begin ik vanwege zaken zwart leer te maken. Dit is het eerste seizoen.”
Die geweldige kleuren zijn geïnspireerd op de jaren 70. Een van de details die Tila March onderscheidt in de zee van accessoires zijn de kleuren: bordeaux, mosgroen, amethist… tinten waarvan je je nooit realiseerde dat je een clutch nodig had totdat je er een zag die van Tila. Toen ik haar vroeg naar de ongewone tinten, vertelde Taichman me dat dit haar favoriete onderdeel van design is: "Ik hou van kleuren! Ten eerste hou ik van de jaren 70. Voor mij waren de vrouwen heel chic, en tegelijkertijd heel cool… Ik ben erg geïnspireerd door deze periode.”
Het runnen van uw eigen accessoirelijn weerhoudt u er niet van om anderen te waarderen. Tamara kwam aan het ontbijt met een prachtige schoudertas van paardenhaar in een zeer Tila-tint kastanjebruin. De eenvoudige gesp van geborsteld metaal en de vierkante vorm deden me denken dat de lijn zich voor volgend seizoen uitbreidde tot ponyhair, maar toen ik de tas complimenteerde, onthulde de ontwerper dat het in feite Chloe was. Zoals ze het zegt: "Ik koop veel geweldige schoenen, omdat ik een moderedacteur ben. Ik hou van Louboutin, Nicholas Kirkwood, ik ben gek op dit soort dingen, en ik denk dat ze supergoed en supergetalenteerd zijn. Maar voor Tila March moet ik denk ik iets anders doen. Ik probeer stijl te combineren met iets dat gemakkelijk te dragen is, elke dag, de hele dag door.”
Ze is het misschien niet eens met onze Avonturen in Copyright serie. Voor haar lentelijn maakte Tamara de perfecte suède wedge in een regenboog van kleuren, waaronder mosterdgeel. Een bijna identiek paar - tot aan de magere enkelband - kwam een paar maanden later op de catwalk in Celine's pre-fall-show. Toen ik de ontwerper ernaar vroeg, schreef ze het af als een symptoom van de zeer kleine modegemeenschap. "Het is normaal. In de modewereld zijn we dichtbij... we zien dezelfde film op hetzelfde moment, we zien dezelfde tentoonstelling." Kortom, gelijkaardige inspiratie=vergelijkbare ontwerpen.