Een lezer stuurde dit zojuist best interessant gesprek over vrouwelijke schoonheid van Wowowow. Het beste is wanneer Lily Tomlin (ken je haar nog?) toegeeft dat ze haar heupen opvulde toen ze 13 of 14 jaar oud was in haar zoektocht om Marilyn Monroe na te streven, de schoonheidsstandaard van haar tijd. Ik heb nog nooit zoiets gedaan om eruit te zien als wat ik denk dat beter is dan ikzelf, maar het doet me nog steeds aan veel dingen denken - alle make-up die ik in de zevende klas droeg om er opgemaakt en vrouwelijk uit te zien, en de moeite die ik nu doormaak om er gewoon fris en natuurlijk uit te zien. Of het feit dat ik weiger verdwaalde grijstinten te verven omdat het mijn manier is om de grens in het zand te trekken, een beetje alsof ik zeg: "Ik weiger nog meer moeite te doen om eruit te zien zoals mensen denken dat ik zou moeten." Of dat ik op mijn zestiende weigerde een beugel te krijgen op aandringen van mijn ouders omdat ik dacht dat de verandering in mijn uiterlijk te veel zou zijn verre van hoe ik er echt uitzie, ook al haatte ik mijn zeer jeugdige glimlach, een beslissing waar ik me pas een paar jaar helemaal comfortabel bij voelde geleden. Is uw idee van schoonheid veranderd naarmate u ouder wordt? Of nog beter: wat voor dingen deed je vroeger in je zoektocht naar schoonheid?