Ik kwam in de verleiding om deze Derek Blasberg-situatie met rust te laten, maar gezien de problemen die het oproept over de manier waarop mode-uitgeverijen werken, denk ik dat het verkeerd zou zijn om het niet aan te pakken.
Voor degenen onder jullie die het verhaal nog niet hebben gehoord, hier komt het: een redacteur bij Izebel een fooi gekregen die modeschrijver Blasberg vroeg YSL om hem $2.500 te betalen om een feestje te dekken Style.com, waar hij Editor-at-Large is (meestal een titel die wordt geleverd met een voorschot).
Volgens onze bronnen ontvangen de freelancers van Style.com gemiddeld ongeveer $ 100 voor het verslaan van een feest (en $ 25 voor reguliere berichten), maar we gaan ervan uit dat Blasberg's provisie hem iets meer biedt. Hij is tenslotte een vrij grote naam met een onlangs gepubliceerde boek en vaste optredens met Harper's Bazaar en V.
Blasberg vertelde Izebel dat hij was ingehuurd om te overleggen over de gastenlijst van de partij. Hij deed verslag van het evenement de volgende dag voor Style.com. (En hij is niet betaald...
en wordt niet betaald, volgens onze interne bronnen.) Heeft hij berichtgeving beloofd aan YSL? Ik twijfel. Nee. Waarom zou hij? Ze gaan ervan uit dat hij het gaat dekken. In deze situatie is omkoping niet nodig.Bovendien betwijfel ik ten zeerste of YSL zou betalen voor dekking op Style.com, ongeacht het prestige. Dus hier komt het (vermoedelijk) op neer: Blasberg gaf tips over wie hij moest uitnodigen voor het feest en kreeg te horen dat hij zou worden betaald voor zijn kennis.
Is dit fout? Tja, het hangt ervan af hoe je het bekijkt.
Als dit een andere industrie was - technologie, olie, biochemicaliën - zou dat wel zo zijn niet een journalist mag raadplegen voor een bedrijf waar ze ook over schrijven.
Maar dit is geen andere industrie, het is mode. En in de mode zijn reclame en redactionele inhoud nauwer met elkaar verbonden dan waar dan ook. Als je ooit een modeshoot hebt gedaan voor een groot tijdschrift, is er altijd een rek met kleding gemarkeerd "adverteerders." Het bestaat uit de stukken die stylisten en redacteuren in spreads moeten opnemen vanwege reclame verplichtingen. En ik ken genoeg schrijvers, redacteuren, stylisten die regelmatig overleggen voor grote luxemerken.
Omdat Dereks werk echter online is gepubliceerd en niet in een tijdschrift, moet hij zich - terecht of niet - aan een andere reeks regels houden. Hij kan de. bedanken FCC daarom.
(Voor de goede orde, wanneer ik schrijf over iets dat ik gratis ontvang, maak ik bekend dat het een geschenk was. Net als de rest van het personeel. Niet alleen omdat het de wet is, maar omdat ik me er rot over voel als ik niets zeg. Vind ik dat tijdschriften aan dezelfde normen moeten voldoen? Ik weet het niet zeker. Ik denk gewoon dat wat de normen ook zijn, ze voor iedereen hetzelfde moeten zijn.)
Ik heb Derek, Alison Brod en hoofdredacteur Dirk Standen van Style.com om verklaringen gevraagd. Alison Brod, die gisteren aan Izebel vertelde dat ze Derek niets heeft betaald en nooit journos betaalt voor berichtgeving - zei dat ze verder geen commentaar had, omdat het "Geen verhaal" is. Naarmate er meer verklaringen binnendruppelen, zal ik update. Update: Derek zegt via e-mail: "Nee, dekking was nooit te koop. Ooit. Dat is belachelijk om zelfs maar te insinueren, en een van de redenen waarom ik zo overstuur ben door dit hele debacle. Ik zou geen carrière hebben als dat ooit het geval was."
Update #2: Een bron die de situatie verliest, bevestigt wat Derek al heeft gezegd. "Hij heeft het advies uiteindelijk nooit gedaan en heeft ook niets gekregen van Alison Brod of YSL!"
En tot slot zal ik het aan u overdragen, beste lezer: Wat denkt u? Kan het je schelen dat Derek wel of niet door YSL is betaald om soms betaald te worden om te "consulteren"? Of is het gewoon weer een "niet-verhaal" geschreven op een langzame nieuwsdag?