Deze smakeloze NYFW: M-collectie gebruikte daklozen als inspiratie

dinsdagavond N.Hoolywood presentatie, een van de laatste op de eerste officiële volledige dag van New York Fashion Week: Men's, werd geïnspireerd door daklozen.

De niet bij elkaar passende houten stoelen en banken die de omslachtige landingsbaan vormden, gaven aanvankelijk geen indicatie dat het assortiment najaar 2017 van het Japanse merk zijn hoogtepunt zou bereiken. primaire esthetische referenties van de gemeenschap die de oprichter en creatieve leider Daisuke Obana 'straatmensen' noemde. Als er iets was, herinnerden ze zich een aantal restaurants in het opgewaardeerde Brooklyn of misschien Monica's keuken op de set van 'Friends'. De shownota's die op elke stoel zijn geplaatst, maakten echter de oorsprong van de collectie scherp duidelijk.

"Terwijl onze ontwerper door de steden van Amerika reisde," lazen ze, "was hij getuige van de verschillende manieren waarop mensen daar op straat leefden en de kennis die ze daarbij opdeden. Zijn observaties van deze zogenaamde daklozen of straatmensen onthulden dat ze vol zitten met slimme ideeën om in de eerste levensbehoeften te voorzien." de vindingrijkheid van het gebruik van dekens als "jassen voor koude dagen" en plastic zakken die "kunnen dienen als waterdichte laarzen als het regent." Er was ook een regel over 'experimentele maatvoering'.

Toen de huisverlichting doofde en het eerste model op de landingsbaan stapte, werd onthuld dat de styling op de meest letterlijke manier zou volgen op Obana's visie. De modellen zagen er inderdaad dakloos uit, of beter gezegd, als een gefetisjeerde versie van dakloosheid. De kleding was individueel luxueus en duur. De stoffen waren prachtig. Afgezien van een paar onafgewerkte zomen, was er geen verontrustend iets te vinden. De dakloze man van N.Hoolywood is een gezuiverde, gepolijste dakloze.

Modellen - die, hoewel een visagist werd gecrediteerd, niet genoeg waren opgemaakt om onvolkomenheden te verbergen en zakken onder de ogen - gedragen lagen op lagen van fijn bewerkte kledingstukken opgestapeld op hun smalle kozijnen. Ze sleepten zakken die van een afstand identiek leken aan Hefty-tassen (maar waren dat niet). Veel modellen droegen meerdere broeken van verschillende lengtes. Bijna iedereen met een capuchon droeg het, sommigen gecombineerd met gebreide mutsen en sjaals die hun gezicht gedeeltelijk verduisterden. Een paar droeg niet-passende sokken.

Het meest verontrustend was wat leek op de richting die de modellen kregen. Ze liepen langzaam, voorovergebogen, hoofden laaghangend, starend naar de vloer. Voor een show die dubieus beweerde te gaan over het vieren van de vindingrijkheid van mensen die op hun geluk zaten, las de lichaamstaal als een pantomime van de schaamte die gepaard gaat met armoede. De implicaties worden nog verontrustender wanneer de correlatie tussen dakloosheid en psychische aandoeningen wordt overwogen; ongeveer een kwart van de daklozen lijdt aan een psychische aandoening, volgens NAMI.

Om het duidelijk te zeggen, Obana's inspanningen, die puur gericht waren op esthetiek, hebben de menselijkheid en de waardigheid van daklozen uitgewist. Daklozen experimenteren niet met maten zoals een FIT-student die een Vetements-hoodie probeert op Dover Street Market. Ze gebruiken geen "onconventionele lagen" omdat ze hopen een trend te starten. Het is ofwel neerbuigend, onwetend, bijna onvoorstelbaar onbereikbaar of een helse combinatie van alle drie.

De vertegenwoordigers van N.Hoolywood reageerden niet onmiddellijk op een verzoek om commentaar, dus ik kan niet met zekerheid zeggen of Obana zich op zijn gemak zou voelen aan een echte dakloze uitleggen hoe hun zoektocht om te overleven zonder onderdak en goede kleding hem inspireerde om jassen, overhemden en een broek. De geest wankelt bij de gedachte aan hoe vernederend het zou zijn voor alle betrokkenen als een echte dakloze getuige zou zijn geweest de show, kijkend naar een kamer vol modetypes, observeerde modellen hun beste indruk van "straatmensen" voor 10 minuten.

In de beste tijden is het al moeilijk genoeg geworden voor de insulaire modegemeenschap om zich te verantwoorden tegenover de rest van de wereld dat de absurditeit van Fashion Week en van buitengewoon dure designerartikelen waar is verdienste. En we leven niet in de beste tijden, en we leven ook niet in een vacuüm. Wat op de catwalk valt, heeft grotere implicaties dan een artistiek statement. Als het de bedoeling is dat ontwerpers de scheidsrechters van smaak zijn, wordt het hoog tijd dat de definitie van het woord wordt uitgebreid tot meer dan alleen esthetiek.

Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.