Hoe Fashion Week eruit ziet voor een hoedenmaker

In mijn tijd met aandacht voor modeshows, kan ik me veel collecties herinneren (zoals recentelijk beide) Marc Jacobs's en Diors voor herfst 2017) waarin hoeden en hoofddeksels centraal stonden. Ik kan me ook anderen herinneren waarin dergelijke accessoires meer ingetogen waren, maar niettemin een ingrijpende invloed hadden op de esthetiek van het assortiment als geheel. Hoeden zijn natuurlijk een cruciaal onderdeel van het mode-ecosysteem, en dat is ook zo modevak, het eeuwenoude ambacht, de handel en het bedrijf van het maken van hoeden. En hoe meer mode (prêt-à-porter, in het bijzonder) evolueert met de veranderende tijden, er is iets zo geweldigs aan de manier waarop het traditionele modevak — het ontwerp, inkoop, productie, productie en verkoop — blijft hetzelfde, voorziet in de behoeften van de bredere industrie in het algemeen, terwijl het ook sterk staat als zijn eigen categorie, met zijn eigen douane.

Wanneer ik spreek met Gigi Burris, een in New York gevestigde hoedenmaker, Parsons afgestudeerd en CFDA/Mode Mode Fonds finalist, voor New York Fashion Week, herinnert ze me er snel aan dat de modevakhandel een vrij nichemarkt is, waardoor haar eigen gelijknamige made-to-order- en groothandelsoperatie opvalt bij de consument. Maar aan de kant van de industrie heeft Burris ook ontdekt dat de kleinere pool het zo heeft gemaakt dat ontwerpers haar vrij gemakkelijk kunnen vinden wanneer ze moet - wat betekent dat ze vaak verzoeken krijgt, soms op het allerlaatste moment, om hoeden of haaraccessoires te maken voor de catwalk van andere merken shows. Dit is echter iets wat Burris en haar team graag op zich nemen, vooral omdat ze alles lokaal produceert en producten veel sneller kan verplaatsen dan anders.

"Elke modeweek is zo'n leerervaring", vertelt ze me aan de telefoon. "We worden uitgedaagd om dingen te doen waarvan we nooit hadden gedacht dat we ze zouden kunnen doen, vooral als het gaat om deze landingsbaanpartnerschappen, en als alle angst en adrenaline voorbij is, ben je gewoon zoals, 'moet ik dit over zes maanden opnieuw doen?'" Ze lacht, en ik ook, want als er een betere manier is om de dubbele uitbundigheid en uitputting van de modemaand te beschrijven, heb ik het nog niet gehoord nog.

Ik sprak met Burris over alles wat er in haar fashionweekproces komt kijken (inclusief nachtkleding trekken om haarspeldjes en kammen te maken), waarom ze het niet eens is met het woord "duurzaam" en waarom ze zo vereerd is om het vak door te geven aan een jongere generatie. Lees verder voor de details.

gerelateerde artikelen

Was je altijd al geïnteresseerd in hoedenwinkels?

Ik heb altijd van hoofdbanden en hoofddeksels gehouden, en ik denk dat ik altijd het meest van hoeden heb gehouden, is dat ze zo emotioneel zijn. Ze zijn een unieke manier om de manier waarop je eruit ziet en hoe je je voelt te transformeren. Toen ik mijn prêt-à-porter op school schetste, hadden [mijn schetsen] altijd een hoed op. Ik studeerde in het buitenland bij Parsons Parijs en werd verliefd op dit idee van ambacht en de romantiek van wat ambacht inhoudt, dus het was iets waarvan ik wist dat ik me aangetrokken voelde tot.

Wanneer realiseerde je je dat het iets was dat je professioneel wilde nastreven?

Wanneer [je afstudeert] van Parsons, denk je in dat stadium dat je zo binnenloopt en assistent-ontwerper wordt bij Balenciaga. [Lacht] En toen dat niet gebeurde omdat het 2009 was en er zeer beperkte mogelijkheden waren, ging ik door met het maken van hoeden. Ik leerde hoeden maken op school en ik bleef ze maken. Vrienden die assistenten van stylisten waren, trokken ze voor hoofdartikelen en vrienden begonnen ze te dragen, en het leidde er uiteindelijk toe dat ik het merk begon.

Ik denk dat er een heel organische start van het merk was, omdat er in die tijd niet veel jonge mensen waren die dit nastreefden. Er was geen jongere stem in de markt. En nu zijn er een paar jonge mensen die het doen, wat ik geweldig vind. Het spreekt tot deze beweging naar handgemaakte objecten. Het brengt me nog steeds veel vreugde, en ik ben erg trots op het behoud van [modezaak]. Het is een eeuwenoud, heel speciaal [ambacht], en het feit dat ik het kan bewaren en er meer mensen over kan leren, is geweldig.

Hoe bouw je je seizoenscollecties uit?

We werken twee keer per jaar aan de ontwikkeling van een grote hoofdcollectie die aansluit bij de modeweekkalender. Ik denk dat we een beetje anders zijn dan sommige andere modeartikelen, omdat ik confectiekleding bij Parsons heb gestudeerd, dus ik kom uit een confectiekledingachtergrond. Als het op fashion week aankomt, willen we een echt goed gemerchaniseerde collectie aanbieden. We hebben een superstrak kleurenpalet. We kiezen een thema met een zeer uitgebreid, onderzocht moodboard en we verzamelen tonnen inspiratiebeelden. We presenteren elke modeweek een vrij duidelijke boodschap die, denk ik, anders is dan sommige van de andere hoedenmakers die veel verschillende hoeden kunnen laten zien, maar misschien niet zo veel van een collectie.

Hoe en wanneer begin je met de voorbereidingen voor fashion week?

Ik zou zeggen dat we proberen onze collectie ongeveer twee weken van tevoren af ​​te ronden. En dat gebeurt nooit. [Lacht] We werken altijd door tot de avond ervoor, want zo is fashionweek nu eenmaal. We houden marktafspraken voor onze kopers en we hebben een geweldige groep; wij werken met Lane Crawford en de webster en Neiman Marcus.

We showen in New York en we showen in Parijs, dus we nemen deel aan beide fashion weeks. Met ongeveer een week voor fashion week schieten we ons lookbook; het is een on-model fotoshoot waar we de hele collectie op fotograferen, en dat past bij het thema van het seizoen.

De reden dat we proberen alles twee weken van tevoren af ​​te hebben, is omdat we altijd, altijd, altijd laat een ontwerper ons twee weken van tevoren bellen om hun hoeden voor hun show te maken. Het zou heel goed nog kunnen gebeuren voor deze modeweek! We hebben met veel geweldige mensen samengewerkt die ik ken van het Fashion Fund: Baja East en Adam Selman; we hebben gewerkt met Broeder Vellies; we hebben gewerkt met Tanya Taylor. We hebben zelfs enkele samenwerkingen gedaan tijdens Bridal Fashion Week. We werkten samen met de Oscar de la Renta team om een ​​paar hele schattige hoeden te maken voor de bloemenmeisjes [vorig seizoen].

We hebben private label-werk gedaan voor veel grote catwalkshows - niet om namen te noemen, maar zeker degenen die je zou herkennen. Als ze een modevak-expert nodig hebben, kunnen ze ons bellen en kunnen we iets onder hun eigen naam produceren. [We zijn gebeld] een week eerder en we moesten de hele nacht opblijven om kleine haarspeldjes en kammen te maken voor catwalkshows. En als dat gebeurt, ben ik vrij eerlijk tegen de ontwerpers en vertel ik ze wat realistisch is gezien de tijdlijn, en als mensen voldoende georganiseerd zijn om ruim van tevoren naar ons toe te komen, kunnen we geweldig maken dingen. Maar er zijn beperkingen als mensen een week uit bij ons komen.

Heb je favoriete stukken die je hebt ontworpen voor de confectiecollecties van een andere ontwerper?

Ik denk dat een van mijn recente favorieten de stukken waren die we voor Adam Selman maakten. Het waren deze prachtige sluiers met handgemaakte zijden rozen op de top. Adam was echt geïnspireerd door rozen en hij had een vrij duidelijke richting voor wat hij wilde voor de hoofddeksels. Zijn shows zijn altijd leuk en funky, maar er was nog steeds een element van drama dat werd gebracht door de hoeden. Het is heel bijzonder dat we daarvoor met mensen kunnen samenwerken.

Hoe werkt jouw modevak in vergelijking met andere accessoires die tijdens de modeweek op de catwalk verschijnen, zoals schoenen of handtassen?

Ik denk dat er iets heel unieks is aan hoedenmaker zijn, want ontwerpers die confectie ontwerpen en showen, hebben echt zo'n unieke visie voor dat seizoen. En vaak maken ze hun eigen handtassen; ze maken hun eigen schoenen; ze maken hun eigen sieraden. Maar hoeden zijn een zeer unieke categorie. Het is een supergespecialiseerde niche, dus je zult maar heel weinig huizen vinden die hun eigen hoeden produceren. Een van de dingen die ik het leukst vind aan wat ik doe, is dat ik kan samenwerken met een aantal van deze geweldige confectieontwerpers om deze theatrale momenten op de catwalk te laten plaatsvinden.

Hoe ben je te werk gegaan om relaties op te bouwen met de ontwerpers waarmee je in die hoedanigheid samenwerkt?

Een van de zegeningen en vloeken van zo'n niche zijn, is dat het een uitdaging kan zijn om het bedrijf te laten groeien. Maar een van de voordelen van zo'n nichemarkt is dat we met maar heel weinig mensen zijn en dat niet iedereen bereid is alles te laten vallen en het voor elkaar te krijgen. We zijn bereid om de hele nacht te werken, of we zijn bereid om dingen op het laatste moment te doen. En omdat we zo niche zijn, is het vrij gemakkelijk om ons te vinden. Het is bijna onmiddellijk na de modeweek dat mensen samples willen - dus direct na de modeweek, en vaak gedurende fashion week haasten we ons om de hele collectie te dupliceren.

Hoe ziet die ommekeer eruit?

Nou, omdat we alles lokaal maken - en dat is iets dat erg belangrijk voor ons is - denk ik dat dat ook een voordeel is voor het last-minute karakter van sommige van deze runway-aanvragen. We maken alles hier - onze fabriek is in Brooklyn - en dan hebben we een paar naai-onderaannemers in Midtown, dus het wordt allemaal lokaal gedaan. We kunnen de zaken vrij snel omdraaien - als we onze fabriek echt pushen, in ongeveer een week.

Ontvang je doorgaans ook veel aangepaste bestellingen voorafgaand aan de modeweek?

We bevinden ons in zo'n stadium in de industrie dat het allemaal draait om peacocking en selfies en, je weet wel, streetstyle - niet op een neerbuigende manier bedoeld, alleen een commentaar op waar we ons nu bevinden. We hebben zoveel aanvragen voor hoeden... je weet wel, gekke stukken en beanies en vilten hoeden omdat mensen weten dat ze tijdens de modeweek in februari gefotografeerd zullen worden terwijl ze shows in en uit lopen en ze zullen een hoed willen. Dat is ook een groot deel van [het bedrijf]: samenwerken met stylisten en redacteuren om hen producten aan te bieden en ervoor te zorgen dat ze weten dat het voor hen beschikbaar is, want dat is echt waardevol voor ons.

Waar gaat u over het sourcen van uw materialen?

We tonen stro in september en we tonen vilt in februari. Ik ben erg duurzaam, maar het woord 'duurzaam' heeft iets zweverigs. Maar modevak is een eeuwenoud ambacht, en het ging altijd over handwerk, en het ging altijd over lokale [productie], en het ging altijd om deze schoonheid van werken met je handen, dus we waren duurzaam lang voordat dat een "ding" was. We halen materialen uit de hele wereld wereldbol. De beste producenten van vilt komen uit Tsjechië. Het beste stro komt uit Ecuador en Madagaskar, dus we werken met een programma in Ecuador dat rechtstreeks samenwerkt met ambachtslieden daar om echt unieke vlechten te importeren. En dan halen we ook nog mooi stro uit Zwitserland; er is één fabrikant in Zwitserland die speciale vlechten maakt.

Nu hoedenvak een eeuwenoud ambacht is, zoals u beschreef, zijn er meer jonge mensen die belangstelling hebben?

Vast en zeker. Toen ik bij Parsons was, waren er maar vier mensen die zich inschreven voor de modevakklas. Ik moest mijn vriend smeken, zoals, "Alsjeblieft neem deze les, of anders gaan ze hem annuleren." En nu hoorde ik dat er drie of vier lessen zijn die allemaal vol zijn!

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.