Hoe ik winkel: Lyn Slater, het 'toevallige icoon' van de mode

We kopen allemaal kleding, maar geen twee mensen winkelen hetzelfde. Het kan een sociale ervaring zijn, en een zeer persoonlijke; soms kan het impulsief en onderhoudend zijn, dan weer doelgericht, een karwei. Waar Winkel jij? Wanneer winkel je? Hoe bepaal je wat je nodig hebt, hoeveel je uitgeeft en wat "jij" is? Dit zijn enkele van de vragen die we stellen aan prominenten in onze rubriek "Hoe ik winkel."

In de afgelopen vijf jaar heeft Lyn Slater, bekend van haar blog Toevallig pictogram, heeft naam gemaakt als een van de best geklede mensen in de mode. Van het dragen van unieke kleurencombinaties tot het mixen van overdreven silhouetten, Slater heeft zichzelf onderscheiden in een industrie die geobsedeerd is door trends en jeugdcultuur. Samenwerken met merken van alle variëteiten — en zelfs winnen van een Shorty Award voor Best in Fashion — de influencer heeft keer op keer bewezen dat mode op elke leeftijd leuk en experimenteel kan zijn.

"Als je me had verteld wat me de afgelopen vijf jaar is overkomen, zou ik hebben gezegd: 'Je bent gek'", zegt Slater. "Ik heb de hele wereld over gereisd. Ik heb met heel veel merken gewerkt. Ik heb in muziekvideo's en commercials gezeten. Het is een ongelooflijke ervaring geweest. Het is nu een fulltime functie geworden, dus ik ga met pensioen van de academische wereld."

Door haar stijl en platform weigert Slater in een hokje te worden geplaatst met andere vrouwen met grijs haar of vrouwen in haar leeftijdscategorie, met het argument dat in Om ervoor te zorgen dat de grootste modemerken van vandaag echt inclusief zijn, moeten ze stoppen met categoriseren en hun bedrijven meer gaan benaderen vloeiend.

"Aanvankelijk kreeg ik te horen dat ik een doelmarkt moest hebben, maar die had ik bewust niet. Ik nam echt afstand van leeftijdsgerichte dingen omdat ik geloofde dat er alleen vrouwen waren die liefhadden kleding en gebruikten het om uit te drukken wie ze waren en dat het niets met leeftijd te maken had", legt Slater uit. "En het bleek dat ik gelijk had. Ik denk dat ik mensen heb laten zien dat je een hele nieuwe carrière kunt beginnen en zelfs op je 65e een grote, bad-ass houding kunt hebben."

We spraken met Slater over haar vroegste winkelherinneringen, hoe haar stijl geen trends volgt en welke vintage stukken ze momenteel inslaat.

"Als kind had ik een grote fantasie, en zo heb ik mijn relatie met kleding opgebouwd. Ik zag ze als kostuums waarmee ik verschillende identiteiten kon vertonen, vooral omdat ik een behoorlijk arbeidersleven leidde in Westchester, New York. Mijn grootmoeder van moederskant was een echt opstandige en modieuze vrouw. Toen ik klein was, gaf ze me boeken en nam me mee winkelend in New York City naar plaatsen als Saks Fifth Avenue, en kocht me altijd een hele outfit - zelfs tot aan het ondergoed, dat 'fancypants' werd genoemd dan. Door met haar te winkelen, kon ik ingaan op al deze verhalen die ik in mijn boeken las en het gaf me echt mijn gevoel voor smaak.

Uiteindelijk begon ik deze gewoonte te gebruiken om alle modebladen te bekijken en één investeringsstuk te vinden waar ik minder dure kleding omheen kon stylen. Het was bijna alsof ik kunst verzamelde, wat ik nog steeds doe.

Ik draag dingen die mensen niet zouden verwachten van iemand van mijn leeftijd om te dragen. Ik zal kleren aantrekken die een soort houding hebben. Ik denk dat de manier waarop ik kleding gebruik, me in staat stelt om in te grijpen en [ageist]-gesprekken uit te dagen. Je ziet niemand van mijn leeftijd met wit haar deze kleding in advertenties dragen, maar ik draag het en ik kan het echt voor elkaar krijgen. Ik denk dat we erg achterhaalde ideeën hebben over wat het betekent om ouder te zijn. Als ik het doelwit ben van een beauty- of modebedrijf dat zegt dat we een '50-plus'-campagne voeren en ze noemen het woord 'anti-aging', dan doe ik het niet.

Ik shop voornamelijk merken die je niet zou identificeren met oudere mensen. Een van mijn favoriete merken op dit moment, waar ik een hechte band mee heb, is Acne Studio's. Ik ben dol op zijn oversized kleding, maar op een ironische manier. Het geeft me een krachtiger gevoel en hun kleurenpalet is prachtig. Ik heb gewoon het gevoel dat ik door die winkel kan lopen en een heleboel dingen kan vinden die ik zou dragen. De kleding is tijdloos. En het is ook androgyn, waardoor je kunt spelen met geslacht.

Ik shop vaak vintage en consignatie, maar ik zal vooral op zoek gaan naar Japanse ontwerpers. Ik ben doordachter geworden door de hele kwestie van duurzaamheid. Als ik de ontwerper bewonder en ik denk dat ze echt creatief zijn, dan krijg ik een meer emotionele band met hun kleding, waardoor ik eerder geneigd ben om van hen te kopen. Ik heb bijvoorbeeld alles gelezen over Yohji Yamamoto dat ooit is geschreven en al zijn films heeft bekeken. Hij is niet alleen een modeontwerper, hij is een zeer interessant persoon die zijn creativiteit uitdrukt door middel van mode.

Onlangs heb ik de mesh-shirts verzameld die John Paul Gaultier door de jaren heen heeft gemaakt. Vintage shows zijn een goede plek om ze te vinden. Wat de investeringsstukken betreft, heb ik onlangs een prachtig omkeerbaar bomberjack van brokaat gekregen. Voor mij is dat een investeringsstuk omdat bommenwerpers altijd in en uit komen [van stijl].

Mijn nieuwste winkelevolutie is dat ik mezelf artikelen online laat kopen, omdat ik lange tijd liever naar winkels ging. Bij online winkelen ken ik het merk meestal wel. Ik ken de maat en daarom koop ik ze online. Nu zit ik ook in een situatie waarin merken mij kleding sturen, wat een andere bron van inspiratie is.

Een ding dat frustrerend is, is wanneer mensen me in een doos stoppen met andere vrouwelijke influencers met grijs haar. Dus ik heb geweigerd deel te nemen aan elk soort interview dat me op leeftijd scheidt. Het is een erg kunstmatige categorie, want ik zou op een dag wakker kunnen worden en het gevoel hebben dat ik 25 ben en ik misschien mijn leren broek en mijn motorjack draag. Dus ik denk dat vrouwen keuzes nodig hebben - en als je je op een specifieke markt richt en je hebt categorieën, dan ontneem je de keuzes van mensen.

Voor mij is winkelen meer een sociale ervaring dan een consumentenervaring. Ik ga niet altijd alleen naar winkels om kleding te kopen, soms ga ik gewoon rondkijken en inspiratie opdoen. Het gaat ook meer om de intieme relatie die ik heb met mensen die in de winkels en achter deze merken werken. Wanneer ik online winkel, ben ik meestal op zoek naar iets dat ik nodig heb om een ​​specifieke look of visie te voltooien. Ik ga bijvoorbeeld de keynote spreker zijn op de Internationale vereniging van beeldconsulentens Wereldwijde conferentie. Ik heb nagedacht over waar ik het over ga hebben en wat ik kan dragen om me te helpen die boodschap over te brengen.

Ik kan mezelf er meestal niet toe brengen duizenden dollars aan een kledingstuk uit te geven, maar er zijn bepaalde stukken vind ik niet erg om geld aan uit te geven omdat ze tijdloos zijn en een kernweergave van wie Ik ben. Ik zou mijn stijl omschrijven als experimenteel en evoluerend omdat ik identiteit als echt vloeiend zie. Ik heb geen bepaalde stijl, en omdat ik ook kleding gebruik om te laten zien hoe ik me voel over wat er in de buurt gebeurt, probeer ik altijd nieuwe dingen en verander ik altijd.

Ik heb niet de diepe behoefte om op iedereen te lijken of helemaal trendy te zijn. Ik doe echt niet aan trends. Ik probeer gewoon te denken: 'Oké, in welke tijd leef ik nu? Wat ziet er misschien modern uit en wat lijkt relevant?' Ik style mezelf niet door te kijken naar wat anderen dragen en dat helpt me om niet onnodig naar buiten te gaan en dingen te kopen. Als ik ga winkelen en iets vind waar ik van hou, is het moeilijk om het te beschrijven, maar soms heb ik gewoon het onbeschrijfelijke gevoel dat ik iets ben. Ik zal iets aantrekken en zeggen: 'Oh mijn god, dit is perfect.' En vaak is het heel onverwacht."

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.