In de jaren '80 regeerde Inès de la Fressange als de meest super van de supermodellen. Muse aan Karl Lagerfeld bij Chanel gedurende het decennium (totdat de twee ruzie kregen in 1989) was ze, volgens de WSJ, het eerste model dat een exclusief modellencontract met het huis tekende, en later als model diende voor Marianne, het symbool van Frankrijk.
Vandaag, op 53-jarige leeftijd, is de la Fressange terug. Ze heeft zich aangemeld als de merkambassadeur voor Roger Vivier toen het label acht jaar geleden nieuw leven werd ingeblazen nadat het werd overgenomen door de groep van Diego Della Valle en Tod, betekende het einde van haar vete met Lagerfeld door wandelen op de Chanel lente 2011 show, en gisteren werd bekend dat zij het nieuwe gezicht is van L'Oréal Paris. "Ik geloof in de slogan 'Omdat we het waard zijn!'", zei ze in een verklaring voor L'Oréal, "Ik hou van die woorden, die vandaag nog steeds perfect relevant zijn."
We kregen de kans om met het legendarische model te praten tijdens Paris Fashion Week tijdens de presentatie van Roger Vivier over haar werk voor Vivier, haar gedachten over de staat van mode en luxe van vandaag, haar reactie op Galliano's verdrijving van Dior, en waarom ze niet graag naar de catwalk gaat shows.
Fashionista: Waarom heb je besloten om je aan te melden als "merkambassadeur" voor Roger Vivier? Inès de la Fressange: Diego della Valle vroeg me om het merk opnieuw te lanceren. Hij zei dat hij iets heel Parijss wilde en dat hij wilde dat het product belangrijk zou zijn [zonder] reclame. We hebben geen reclame of marketing. Ik zorg voor de communicatie en Bruno [Frisoni] voor het ontwerpen van de producten. Als je een vergadering hebt, zeg je meestal dat je erover moet nadenken, maar ik was zo opgewonden dat Roger Vivier terugkwam, vooral omdat ik Vivier persoonlijk kende, dat ik meteen "Ja" zei.
Was het een uitdaging om een oud merk nieuw leven in te blazen? Voor ons in de modewereld is de naam als Balenciaga. Een journalist belde zelfs mijn kantoor om de directe lijn van meneer Vivier te vragen. Het betekende dat ik alles opnieuw moest opstarten. Het doet me denken aan toen ik jaren en jaren geleden voor Chanel werkte - je moeder herinnert het zich - [op dit punt zeg ik: "Ik herinner het me!"] en mensen zeiden tegen me: "Oh Chanel, ziet er erg streng en burgerlijk uit, het is voor een oude dame, het is tweed," en ik moest uitleggen: "Nee, Coco Chanel was ooit in haar leven jong en ze was heel modern," en nu iedereen weet. Zo is het ook met Vivier. Hij vond de hoge laars, de stiletto, de kommahak uit... hij heeft iedereen geïnspireerd.
Denk je dat het makkelijker is om een oud luxelabel nieuw leven in te blazen dan om een nieuw label te creëren? Er zijn niet veel luxe bedrijven die nieuw zijn. We zijn een oude naam, maar we zijn nieuw, en dat is grappig. Het nieuwste luxebedrijf is misschien Jean Paul Gaultier en hij werkt al 30 jaar. Lacroix bestaat niet meer. Zelfs iemand als Guillaume Henri ontwerpt Carven en het is een oude naam.
Wat maakt een luxemerk succesvol? Wat een merk groot maakt, is wanneer je je geen klant voorstelt. Net als een Burberry-trenchcoat: je denkt niet na over wie hem gaat dragen, je wilt er gewoon een hebben. Of een Hermes Kelly-tas - misschien zou je een Kelly-tas kunnen hebben [ik zeg: "Ik wens!"] met stickers van Ganesha erop het [ja, dat zei ze en nu wil ik een Kelly-tas met stickers van Ganesha erop] en misschien je oma, te. Hetzelfde geldt voor Viviers schoenen - je moeder kan komen, je grootmoeder kan komen, en ik denk dat je ook iets zult vinden. Ik vind het leuk dat het allemaal om verlangen gaat - heel speciale dingen die je nergens anders kunt vinden.
Je liep in de laatste show van Chanel. Ga je naar shows tijdens de modeweek? Ik ga naar Chanel maar anders moet ik op kantoor zijn. De shows zijn voor journalisten en kopers. Om daarheen te gaan om te wachten om de show te zien en dan moet je de ontwerper erna gaan kussen, het kost te veel tijd. Ik ga graag naar couture omdat je couture van heel dichtbij kunt zien en daarna zie je de kleding nooit meer. Confectiekleding zie ik in de winkels.
Wat vind je van al het drama dat de afgelopen modeweek is omgeven? Galliano ontslagen bij Dior? Mode is zo. Het is een weerspiegeling van de tijd - kijk naar Noord-Afrika. Er is altijd turbulentie. Het zijn artiesten, extravagante mensen, veel geld, enorme bedrijven, er zijn veel media en fotografen en dan zijn er beelden over de hele wereld, en alles gaat heel snel. Er is ook veel hypocrisie omdat we weten dat mensen er slecht aan toe zijn, als ze drugs of alcohol gebruiken, kunnen ze vreselijke dingen zeggen - meestal zijn ze niet zo beroemd.