Prada scoorde angstaanjagend laag op nieuwe dwangarbeidsindex

Moderne slavernij bestaat, en helaas wordt het vaak gevoed door de mode-industrie. Een gloednieuwe studie vrijgegeven door KenTheChain — een organisatie die rapporteert over bedrijfspraktijken om meer verantwoordelijkheid aan te moedigen — 20 schoenen- en kledingbedrijven gerangschikt op hun inspanningen om dwangarbeid in hun aanbod uit te roeien kettingen.

Dwangarbeid, een praktijk waarbij mensen worden gedwongen om diensten of werk te verrichten, exploiteert vaak vrouwen, kinderen en andere kwetsbare personen om goedkope of zelfs gratis arbeid te verrichten.

Omdat dwangarbeid op zoveel niveaus in het productieproces kan voorkomen - van de fabrieken waar stoffen worden gesneden en genaaid tot de textielproductie huizen voor het verzamelen van grondstoffen zoals katoen en leer - mode is een bijzonder risicovolle sector, volgens KnowTheChain Project Director Killian Moe. "Een recente studie heeft uitgewezen dat dwangarbeid in negen landen (waaronder China, India, Oezbekistan en Pakistan), die 65 procent van 's werelds katoen produceren, een belangrijk probleem is," vertelde hij.

Fashionista via de telefoon.

Het laatste rapport van de organisatie bevat bedrijven zoals: Gap Inc., H&M, Prada en PVH Corp. (eigenaar van Calvin Klein en Tommy Hilfiger), signaleren van problemen en voorstellen van oplossingen voor merken die slecht scoren. Het combineert openbaar beschikbare informatie en rapporten die door de merken aan KnowTheChain zijn bekendgemaakt zelf, en creëert benchmarks op basis van verschillende thema's zoals monitoring en inkoop praktijken.

Adidas, Gap Inc., H&M en Lululemon bovenaan de lijst met scores tussen 69 en 81 op honderd, terwijl Kering - de holding achter Gucci, Saint Laurent, Puma en meer - bijna onderaan stond met een score van 21. Prada scoorde een behoorlijk bodemloze negen van de 100 punten en versloeg alleen de Chinese fabrikanten Belle International en Shenzhou International Group.

Dus waarom krijgen sommige high street-merken zoals H&M betere scores dan designerlabels zoals Prada, ook al vragen ze zoveel minder voor hun waren? "Onze evaluatie is op geen enkele manier een indicatie dat dwangarbeid niet voorkomt of dat andere arbeidskwesties geen probleem zijn voor deze grote bedrijven", legt Moote uit. "Het is belangrijk om ons rapport te lezen in de context van andere bekende misstanden." Toch merkte hij op dat er een duidelijk verschil is, en dat dit waarschijnlijk voortkomt uit het feit dat merken als Gap Inc. en H&M hebben – deels als gevolg van controle als gevolg van zeer openbare misbruiken in het verleden – een langere geschiedenis van pogingen om deze kwesties aan te pakken.

Enkele van de meest prominente thema's die in de sector als geheel moeten worden aangepakt, volgens het rapport, zijn werving en de stem van werknemers. Misbruik met betrekking tot werving kan plaatsvinden wanneer tussenpersonen exorbitante vergoedingen vragen - tot wel 40 procent van de loonstrookjes van arbeiders — om ervoor te zorgen dat werknemers überhaupt een baan krijgen, waardoor ze verlammende schulden krijgen die hun mobiliteit beperken en opties. Dit kan volgens Moote worden aangepakt door bedrijven te eisen dat hun leveranciers rechtstreeks inhuren in plaats van via wervers, of door zich ertoe te verbinden de wervingskosten van werknemers terug te betalen op in dienst nemen. "Niemand zou moeten betalen om te werken", zei hij.

Een ander groot probleem is de stem van de werknemer. "Te vaak houden traditionele monitoringprogramma's geen rekening met rechtstreekse samenwerking met de werknemers om ervoor te zorgen dat ze de mogelijkheid hebben om hun zorgen te uiten, of collectief te organiseren of voor zichzelf te spreken over welke problemen er voor hen zouden kunnen bestaan, "Moote dat is genoteerd. Dit probleem kan worden aangepakt door bedrijven die hun codes communiceren via posters die in de lokale taal zijn geschreven taal naast trainingssessies en sms-berichten die de normen van een bedrijf communiceren duidelijk.

Een laatste probleem dat door meerdere thema's in de studie van KnowTheChain aan de orde wordt gesteld, is de manier waarop risico's vaak worden doorgegeven via de toeleveringsketen, zodat merken kunnen beweren dat ze niet verantwoordelijk zijn voor misstanden die plaatsvinden op lagere niveaus in productie. Dit is een veel voorkomende reactie na incidenten zoals de verwoestende Rana Plaza ineenstorting in 2013, waarbij meer dan duizend kledingarbeiders werden gedood, maar sommige van de betrokken merken beweerden niet te weten dat hun kleding in het gebouw werd geproduceerd.

"Het gaat niet alleen om de inzet, het beleid of de monitoring van een bedrijf. Het gaat ook om een ​​holistische benadering om te bepalen hoe risico's er voor hen als bedrijf uitzien en om stappen te ondernemen om ze aan te pakken", aldus Moote.

Om dit te doen, suggereert het rapport, kunnen bedrijven hun inkooppraktijken aanpassen. Zorg ervoor dat u kortetermijncontracten, buitensporige druk om prijzen te verlagen en plotselinge veranderingen van omvang van de werklast verkleint het risico van een merk om bij het soort leveranciers terecht te komen dat op mensen vertrouwt mensenhandel. Het hebben van een proces om hun toeleveringsketens te traceren en het risico van dwangarbeid te beoordelen, kan ook helpen om mogelijke misbruiken te verminderen. "Hoe groter de ondoorzichtigheid," merkte Moote op, "hoe groter het risico op mogelijke uitbuiting."

Het is bemoedigend dat mode als industrie gemiddeld hoger scoorde dan de food- of tech-sectoren, die beide eerder dit jaar ook door KnowTheChain werden beoordeeld. Maar gezien het feit dat modebedrijven al meer dan tien jaar te maken hebben met gedocumenteerde misstanden op het gebied van dwangarbeid langer dan hun tijdgenoten in technologie, is het op een bepaald niveau verontrustend dat de verschillen niet groter zijn uitgesproken.

Toch hoopt Moote dat de industrie door meer verantwoordelijkheid en bewustzijn van de consument ten goede kan blijven veranderen. En terwijl het rapport aangeeft welke maatregelen grote bedrijven moeten nemen, gelooft Moote dat ook de gemiddelde consument een rol speelt.

"Als je een bewuste consument wilt zijn, is dit de toewijding van een levensstijl," zei Moote. "Het gaat niet om een ​​enkele aankoop. Zorg er dus voor dat de merken waarmee u winkelt uw waarden vertegenwoordigen. Merken reageren ook als ze iets van hun consumenten horen, dus maak duidelijk dat je hen zult steunen als ze stappen ondernemen om deze risico's aan te pakken."

Lees het volledige rapport van KnowTheChain hier.

Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.