Een interview met Jordan Adoni over de schoenen van Modern Vice

Als waakhondenorganisaties praten over de noodzaak van meer transparantie in de mode-industrie, ze moedigen merken meestal aan om informatie over hun toeleveringsketens of overzeese fabriek te publiceren partner. Maar voor Jordan Adoni, de mede-oprichter en ontwerper achter het in New York gevestigde schoenenmerk moderne ondeugd, is de roep om transparantie de moeite waard om letterlijk te nemen.

'We zitten in een glazen schoenendoos,' wijst hij erop terwijl ik bij hem in zijn showroom in de kledingwijk van New York ga zitten en naar de glazen wanden om ons heen gebaard. Hoewel er rekken met handgemaakte leren schoenen van Modern Vice langs de planken staan, kun je er gemakkelijk tussen kijken naar de fabriek waar een handvol bekwame vakmensen op een steenworp afstand huiden snijden en zolen aan elkaar lijmen van ons. "Hoeveel transparanter kun je krijgen?"

Terwijl Modern Vice zichzelf meer als een gemaakt in America label dan een "

ethisch" één, het feit dat de fabriek in New York open is voor bezoekers - zowel klanten als pers - heeft gemaakt het is een stijgende favoriet voor consumenten die geïnteresseerd zijn in hoe en waar hun favoriete merken goederen maken.

Onder die klanten zijn beroemdheden zoals Whoopi Goldberg, Beyonce en Lauryn Hill, stijlvolle tv-personages zoals Mickey uit "Liefde" en een hele reeks Insta-beroemde persoonlijkheden en modellen. Een dergelijke beïnvloeder, Danielle Bernstein van We droegen wat, werd zo'n fan van het merk dat ze besloot samen te werken met Adoni en vanuit de Modern Vice-fabriek te gaan werken om lanceert haar eigen schoenenlijn onder de naam Archive Shoes.

Dit alles is zeker geholpen door het feit dat het schoenmaken bij Adoni in zijn bloed zit.

"Mijn moeder had een schoenenwinkel in Long Island en mijn vader had een schoenenfabriek", zegt hij, terwijl hij het verhaal vertelt van hoe zijn vader, een immigrant uit Israël, ging van het vuilnis buiten zetten bij de schoenenfabriek van een neef naar het leren werken met de machines om uiteindelijk zijn eigen productie te openen middelpunt. "Ik ben letterlijk opgegroeid met stapels schoenen." 

Na het succesvol lanceren van schoenenlabels Pour la Victoire en Kelsi Dolk met familieleden en ze verkocht zien worden in winkels zoals Bloomingdale's, Saks Fifth Avenue en Nordstrom, besloot Adoni samen met zijn broer Jenson Modern Vice op te richten. Terwijl Modern Vice vroeger schoenen verkocht die in het buitenland waren geproduceerd, waren de broers al vroeg "enthousiast over de binnenlandse productie", legt Adoni uit.

"We hadden zoiets van, godverdomme, je kunt al deze dingen hier doen! En het is verbazingwekkend, het gaat nog steeds door", zegt hij. "We hebben gewoon de kriebels om het hier te doen." 

Het feit dat het produceren van schoenen in de VS nog steeds mogelijk is, betekent niet dat het een gemakkelijke weg was om Modern Vice naar zijn huidige, volledig in Amerika gemaakte status: Adoni heeft op de harde manier geleerd dat er een reden is waarom schoenen die claim kunnen maken bijzonder. De hogere arbeidskosten, het gebrek aan bekwame huishoudelijke schoenmakers en de toegang tot de juiste machines en vervangende onderdelen vormen allemaal obstakels die Modern Vice heeft moeten overwinnen. Yelp-recensies klagen over trage verzendingen van op maat gemaakte schoenen of ontoereikende klantenservice-kroniek De groeipijnen van Modern Vice, hoewel Adoni snel een opsomming geeft van de manieren waarop het merk deze probeert aan te pakken problemen.

Ondanks tegenslagen zijn er ook duidelijk beloningen in het model ingebakken. De doorlooptijd van nieuwe schoenstijlen is snel, de kwaliteit is eenvoudig te waarborgen en eenmalige aanpassingen zijn mogelijk tegen relatief lage prijzen.

"Het vakmanschap en het werk dat je van deze jongens krijgt, is moeilijk te verslaan", zegt Adoni, terwijl hij over zijn schouder naar de arbeiders in zijn fabriek gebaart. "Meestal erfden ze de vaardigheid; het is doorgegeven van de ene generatie op de andere. In het buitenland heb je vaak te maken met dagloners die stukwerk komen doen en dat soort dingen. Je krijgt geweldig werk door het hier te doen."

Je krijgt ook een gevoel van verbondenheid en verwantschap, een die duidelijk is in alles, van hoe Adoni afscheid neemt tot een schoenmaker die vertrekt bij het einde van zijn dienst tot het feit dat je door de fabrieksvloer moet lopen om bij het kantoor te komen waar de kantoormedewerkers van Modern Vice werk.

Adoni denkt dat het voor sommige klanten moeilijk kan zijn om volledig te begrijpen waarvoor ze betalen als ze dat niet hebben gedaan de ruimte gezien of de werkers ontmoet, en merkt op dat als "alles wat ze willen een zilveren laars is, ze er een kunnen krijgen bij" Zara voor $ 49." Maar hij heeft ook insiders uit de branche gehad - zoals een niet nader genoemde koper bij een grote detailhandelaar die "is 50 jaar met schoenen werken" — zeg hem dat hij honderden dollars meer zou moeten vragen voor wat hij is maken. Het is een lastige lijn om te lopen, maar Adoni troostte zich met het feit dat degenen die wel bij Modern Vice kopen, vaak terugkerende klanten zijn.

"De klant die het wel snapt, bezit veel van onze schoenen. Ze heeft misschien 10, 15 paar in haar kast", beweert hij. "Ze waardeert vakmanschap en mooie materialen."

Modern Vice trekt steeds meer de belangstelling van klanten die zowel ethiek als esthetiek en kwaliteit in overweging nemen. Als de aanwezigheid op het web niet vol staat met lachende groepsfoto's van fabrieksarbeiders en zinnen waarin het woord 'empowerment' voorkomt, komt dat omdat Adoni nooit de bedoeling had een sociaal ondernemer te worden. "We redden de wereld hier niet", zegt hij.

Maar het feit dat Modern Vice produceert in een gemakkelijk te controleren omgeving en grondstoffen betrekt van "gerenommeerde" leerlooierijen" in de VS en Italië, waar milieubescherming doorgaans strenger is, pleit voor bewuste consumenten. Zolang de vraag er is, blijft Adoni graag schoenen maken die aan die eisen voldoen.

"De grootste sensatie voor mij is om in de metro te lopen of uit eten te gaan en meisjes onze schoenen te zien dragen", zegt hij. "Het betekent echt veel dat iemand zijn zuurverdiende geld zou investeren in datgene waar we de hele dag met hart en ziel in stoppen."

Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.