Millie Bobby Brown's Victoriaanse tienerdetectivekostuums in 'Enola Holmes' spreken tot de 20e-eeuwse vrouwenrechtenbeweging

Waarschuwing: spoilers voor 'Enola Holmes' hieronder.

"Enola Holmes" opent in Engeland, in het jaar 1884, toen de vrouwenrechten- en kiesrechtbewegingen in opkomst waren - en aan de vooravond van de 16e verjaardag van de titulaire held. Gespeeld door ook 16-jarige Millie Bobby Brown (dubbele plicht als producent op de Netflix aanpassing van Nancy Springe's YA-boekenreeks), deelt Enola soortgelijke eigenschappen als haar oudere, gevestigde broers. Je hebt er vast wel eens van gehoord.

Echter, opgevoed door haar progressieve activiste en stoere overlevingsmoeder, Eudoria (Helena Bonham Carter), gaat Enola in tegen de conventies en tradities van het Victoriaanse tijdperk, vooral die welke jonge vrouwen belemmeren. Ze omzeilt en overtreedt de regels, niet alleen met haar humor, avontuurlijkheid, speurvaardigheden en inzicht in het ontcijferen van codes, maar ook in hoe ze zich kleedt. Dat is te danken aan driemaal

Oscar-genomineerde kostuumontwerper Consolata Boyle en de op maat ontworpen, geverfde en gebouwde kostuums die zij en haar team hebben gemaakt voor de belangrijkste cast en achtergrond.

Het mysterie begint wanneer Eudoria vermist wordt. Enola gaat naar het treinstation om haar broers en zussen te begroeten: een meer vrije vorm Sherlock (Henry Cavill), zonder de gebruikelijke deerstalker-pet om zijn zachte, slappe krullen los te laten, en gespannen Mycroft (Sam Claflin), in zijn dichtgeknoopte driedelige krijtstreeppak en hoge hoed. Ze fietst naar haar toe in een donkerblauwe jurk zonder corset (boven), met haar witte bloeiers die naar buiten gluren terwijl ze opgewonden trapt, nonchalant wegveegt en zelfverzekerd herstelt.

Gerelateerde artikelen:
Hoe de periodekostuums in 'Victoria en Abdul' van Judi Dench helpen een verhaal te vertellen dat bijna verloren was gegaan aan de geschiedenis
Millie Bobby Brown is de nieuwste beroemdheid die haar eigen schoonheidsmerk lanceert
De 'Stranger Things 3'-kostuums omvatten Elf's '80s Mall Rat-make-over en Steve's nieuwe Sailor-outfit

Boyle keek naar de tijdperken Kunst- en ambachtsbeweging, die basisproductieprocessen, natuurlijke stoffen en met de hand verven omvatte. Uit de "mooie, sterke, diepe en aardse" tinten van de periode koos ze de "diep blauw-y groen" voor Enola's natuurlijk linnenensemble - dat er bijna uitziet als een Victoriaanse versie van ruig-en-tuimelen jeans.

"Zelfs [hoewel ze] alle onderkleding draagt ​​- de onderrokken en bloeiers - en de rokken van de periode, werd ze nog steeds niet door een van die beperkt", zegt Boyle tijdens een oproep. "Ze ging er letterlijk voor en zat op haar fiets - hoewel niet erg succesvol. Ze zou letterlijk alles negeren dat haar vooruitgang zou belemmeren."

Bovendien weerspiegelt de outfit Eudoria's versterkende invloed op haar dochter, volgens de kostuumontwerper: "Eén ding dat belangrijk voor ons was, was het gevoel dat het door Eudoria was gemaakt. Dit gevoel van een Victoriaanse radicaal en een vrijdenker. Zo heeft haar moeder haar opgevoed en haar blootgesteld aan geavanceerd denken en lezen."

Bij het begroeten van zijn kleine zusje roept een geërgerde Mycroft – die spot met ‘feminisme’ en zeker voor Brexit zou hebben gestemd – uit: ‘Mijn god, kijk naar jou. Je zit zo in de war. Waar zijn je muts en je handschoenen?!" 

Nadat hij besluit zijn "slecht gemanierde wilde zusje" naar een school te sturen die wordt gerund door Miss Harrison (een perfect gecaste Fiona Shaw, Caroline in "Killing Eve") sluipt Enola naar Londen in de eerste van vele undercover looks: Sherlocks tweedy kinderkostuum en schattige zeemanspet (bovenstaand). Zijn meer zelfgesponnen woltexturen, hoewel vakkundig op maat gemaakt, bieden ook een verbinding met Enola's instinctieve, natuurlijke esthetiek.

"Terwijl ze door al deze verschillende vermommingen gaat op zoek naar haar moeder, wilde ik dat ze haar kleren voor haar doel zou gebruiken", zegt Boyle.

Als Enola in het bruisende Londen aankomt, gaat ze naar de kleermakerij om haar te halen."grote fout, groot, enorm" moment, maar pakt de taak natuurlijk helemaal alleen aan. Ironisch genoeg besluit ze zich in het volle zicht te verstoppen door zich te kleden als de verwachte en correcte Victoriaanse jongedame. Bij het bezoek aan de kleermaker hoort natuurlijk de aloude pas-montage van de outfit, in Victoriaanse stijl.

Tijdens het filmen vroeg Brown Roy Orbison's klassieker "Pretty Woman" om te spelen terwijl ze Enola's montage improviseerde. reeks, waaronder het trollen van Mycroft en zijn 'stache, evenals gelaagdheid op alle onderdrukkende fundamenten kledingstukken.

"Alle stukjes en beetjes die bij de [jurk], de tas, de kleine laarzen, het ondergoed, de hoepelrok, ​​de buste-versterker horen. Al die werktuigen die tegen het einde van de 19e eeuw het leven van vrouwen inperken, wat natuurlijk enorm gaat veranderen met de beweging voor vrouwenkiesrecht", legt Boyle uit. "De manier waarop Enola ze gebruikt om zichzelf te versterken - ze ondergraaft het - en het is echt geestig en slim."

Terwijl juffrouw Harrison naar de kooiachtige heupmodulator kijkt om het figuur voor de mannelijke blik te 'versterken', maakt op vindingrijke wijze gebruik van het ongemakkelijke en logge aanhangsel om de stapels geld te verbergen die Eudoria haar heeft nagelaten (bovenstaand). En terwijl ze verwijst naar het gevreesde baleinkorset als 'een symbool van repressie', vraagt ​​ze er opgewonden om als sleutel element van haar juiste vermomming - een slimme zet, aangezien de stijve binding later dient als een levensreddend, mesbestendig vest van soorten.

"Nogmaals, ze laat niet toe dat alle belemmeringen van de laat-Victoriaanse jurk haar ervan weerhouden om een ​​kont te schoppen", voegt Boyle eraan toe. "Ze kan er echt voor gaan en zo goed mogelijk geven."

De opvallende, op maat geverfde tint van Enola's jurk (hierboven) stuurt ook een bericht naar haar uitdagers. "De kleur van die 'poederdonsjurk' was erg belangrijk omdat ik rood wilde voor moed, doelgerichtheid en onfeilbaarheid," merkt Boyle op. Terwijl Enola zegeviert dankzij haar strategisch denken en jiu-jitsu-training, komt de weelderig gegolfde, gedrapeerde brokaatjurk helaas niet helemaal door de intense vechtscène die komen gaat.

Vervolgens hult Enola zich volledig in een andere complexe Victoriaanse outfit: "Als je incognito wilt reizen, is het het veiligst om als weduwe te reizen", zegt ze, terwijl ze de vierde muur doorbreekt en zich leunt tegen de natuurlijke onhandigheid van mensen bij het bespreken dood. Samen met kanten handschoenen, een overdreven hoofddeksel en donkere sluier, Enola's zorgvuldig geplooide en gedrapeerde japon (die Boyle's Oscar-genomineerde kostuums voor Judi Dench in "Victoria en Abdul"- en een moderne De vrouw van de vampier esthetiek - voor de geest) bracht zowel mysterie als komedie over.

"Ik heb veel onderzoek gedaan naar theatrale en muzikale kostuums uit die tijd", zegt Boyle. "Dus het heeft dat gevoel van optreden in het theater en was bijna een beetje overdreven met de volants. De lengte is iets korter, waardoor we een klein enkeltje zien. Er is een element van 'je ziet haar, je ziet haar niet.'" 

Ook al is het voor het grotere doel, het deed me elke keer pijn als Enola zei: "Ik betaal je £ 5 om met mij van kleding te ruilen," tegen een man voor een noodvermomming - vooral voor haar laatste blik. De bevrijde, bijna bohemien, geborduurde jurk zonder korset voelde aan als Enola die zich kleedde voor haar ware zelf, terwijl ze ook uitgroeide tot haar volgende fase. Ze is opnieuw een ingehouden trotse Sherlock te slim af geweest en heeft haar moeder gevonden (of eigenlijk omgekeerd).

"Haar laatste jurk, die een ruwe zijde is - onbehandeld, volledig natuurlijk - weerspiegelt de vorm van de eerste jurk waarin we haar zagen toen ze op haar fiets zat", legt Boyle uit. "De vorm vervult en sluit de cirkel."

Boyle wijst er ook op dat de "aardse" en authentieke eigenschappen van de ivoren jurk erop wijzen dat vrouwen meer rechten en onafhankelijkheid terwijl de kiesrechtbewegingen in het VK, delen van West-Europa en Noord-Amerika het begin van de 20e eeuw ingaan eeuw. Bovendien spreekt de ongeremde, vrijgevochten blik terug op Enola's pad voorwaarts, dat Eudoria voor haar plaveide.

"Die vorm en die puurheid van die kleur - het ontbreken van intense kleuren - en de vrijheid daarvan was" heel belangrijk, visueel, voor mij om de film te beëindigen, terwijl Enola de toekomst in fietst", zegt Boyle. En hopelijk tot een vervolg.

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.