Hoe Anne Fulenwider van een Engels verlichte majoor naar 'Marie Claire'-hoofdredacteur ging

In onze langlopende serie, "Hoe ik het maak", we praten met mensen die hun brood verdienen in de mode-industrie over hoe ze inbraken en succes hebben gevonden.

Sinds ze de redacteur was van haar middelbare schoolkrant, Marie Claire Hoofdredacteur Anne Fulenwider kende haar roeping. "Dit is echt het enige dat ik weet hoe ik het moet doen", vertelde ze Fashionista terwijl we zaten in haar zonovergoten kantoor op de 34e verdieping van de Hearst Tower, die zo mooi is versierd dat het niet zou misstaan ​​op de pagina's van collega-Hearst-publicaties Elle Decor.

Hoewel ze van nature een instinct heeft om dat echt goede verhaal te vinden, studeerde Fulenwider Engelse literatuur - geen journalistiek - aan de universiteit van Harvard. 'Ik heb geprobeerd voor de krant,' zei ze. "Het was echt niet mijn scene, dus ik kwam daar terecht bij het literaire tijdschrift. Maar ik ben altijd dol geweest op het vertellen van verhalen en het interpreteren van cultuur door middel van woord en beeld, dus ik denk Engels Literatuur was ook het enige wat ik wilde doen." Na haar afstuderen begon ze met een stage bij David Lauren's beginnen

Schommel magazine, gericht op de 20-plussers van die tijd, die haar journalistieke carrière versnelde.

Volgende, bij de De Parijse recensie, Fulenwider was zowel hoofdredacteur als onderzoeksassistent van de beroemde George Plimpton toen hij in 1998 zijn boek over Truman Capote schreef. Daarna bracht ze 10 jaar door bij Vanity Fair als senior artikelenredacteur. "Elke baan was interessanter dan de volgende", zei ze. Vandaag is Fulenwider op Marie Claire voor de tweede keer: ze werkte aanvankelijk onder nu-kosmopolitisch Hoofdredacteur Joanna Coles voor twee jaar als uitvoerend redacteur, en vertrok toen naar bruiden om als hoofdredacteur te dienen. Fulenwider keerde terug naar Marie Claire nog geen jaar later stapt ze in de toprol, en dat is waar ze sindsdien is geweest.

"Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in niet alleen verhalen vertellen, maar ook in het leren over verhalen van vrouwen, dus het lijkt volkomen onvermijdelijk dat ik hier zou eindigen", zei Fulenwider over het runnen van het mode-, beauty- en allround op vrouwelijke empowerment gerichte tijdschrift. Ze heeft zeker een aantal interessante ervaringen om te delen, inclusief hoe het was om de Selena Gomez-bedekt juninummer om af te drukken. Lees verder voor hoogtepunten uit ons gesprek.

Je hebt onder twee vrij bekende editors gewerkt: Vanity Fair's Graydon Carter en kosmopolitisch's Joanna Coles. Wat heb je geleerd van het werken voor zulke exacte en, neem ik aan, veeleisende bazen?

Eigenlijk was geen van beiden echt zo veeleisend. [lacht] Ze waren echt geweldig in wat ze deden. Daarvoor werkte ik voor George Plimpton, die ook een groot personage uit New York was. Een van de dingen die ik van elk van hen heb geleerd, is hoe belangrijk het is om nieuwsgierig te blijven naar de wereld. Ik heb dat al eerder gezegd, maar ik kan het echt niet genoeg benadrukken - en dat vind ik geweldig aan New York. Ik ben al 20 jaar in New York. Het is gewoon het idee dat er een ander avontuur om de hoek ligt; blijf open voor hen en voor elk soort verhaal. George Plimpton was een groot verteller en een groot verzamelaar van mensen. Graydon was hilarisch en grappig en eiste uitmuntendheid op een manier die niet overbelast aanvoelde. Ik heb zoveel geleerd over het beste uit mensen halen en niet stoppen voordat je een echt uitstekend verhaal, foto of lay-out hebt. En Joanna was zo anders in haar leiderschapsstijl dat ze heel benaderbaar en zeer inclusief was. Als uitvoerend redacteur [at Marie Claire], ik moet echt alles zien.

Hoe zou u zeggen dat uw managementstijl is?

Als Graydon hier is [gebaart naar haar uiterst rechts] als autoritair – of dat is niet het juiste woord – erg top-down, en Joanna was hier [gebaren naar links] in termen van democratisch en toegankelijk, ik ben ongeveer in de midden.

Tussen uw rol als uitvoerend redacteur en uw nu hoofdredacteur bij Marie Claire, je was EIC van bruiden. Hoe was het om van mode en lifestyle naar zeer gefocust op bruidswerk te gaan?

Omdat ik de nummer twee redacteur was bij Marie Claire, Ik zag heel goed hoe het was om nummer één te zijn, en daar was ik echt in geïnteresseerd. Ik was een beetje opgegroeid bij Condé Nast, dus toen ze me belden, was ik heel blij. Mijn gevoel erover: dit is een onderwerp dat ik begrijp en het zou een geweldige manier zijn om te leren hoe je een hoofdredacteur kunt worden. Dus ik voelde me erg goed over het feit dat het zo'n smalle focus was en dat ik me er prettig in voelde. Ik kende de industrie zeker helemaal niet, en ik heb de negen maanden dat ik daar was doorgebracht om dat te leren en de mensen en de spelers te leren kennen. Maar voor het maken van een goed tijdschrift was het een geweldige eerste proeftuin.

Mede door de focus?

Eigenlijk doe je elke maand hetzelfde onderwerp, dus het is echt een geweldige reden om te innoveren, te ontwerpen, met fotografen te werken en te leren hoe je het kunt veranderen. Hoe je van onderwerp kon veranderen en het elke maand interessant kon maken, was iets dat een heel, heel goede ervaring voor me was. Ik heb zoveel geleerd. Ik was er ook om de digitale en print teams te combineren. Ze hadden nog nooit samen geopereerd. Toen ik daar aankwam, stond Brides.com onder een heel andere hoofdredacteur. Ze hadden in een ander gebouw gewoond; ze hadden elkaar nog nooit ontmoet. Ze coördineerden de inhoud niet, dus een van de redenen waarom ik daarheen wilde, was omdat het zo'n digitale [ervaring] was.

Hoe vond je het verschil in werken bij Condé Nast versus Hearst, vooral in het digitale tijdperk?

Werken bij Vanity Fair 10 jaar lang heb ik de Condé Nast-cultuur niet echt leren kennen, omdat Vanity Fair was zijn eigen planeet en universum, net als sommige van de andere merken die er zijn. En dit was jaren geleden. Ik was een senior redacteur, maar ik had geen contact met het bedrijfsleven, dus tegen de tijd dat ik daar terugkwam bij... bruiden, het was een heel interessante tijd voor Condé Nast. Ze ondergingen een enorme samensmelting van digitaal en print. Terwijl ik daar was, onderging de digitale leiding bij Condé enkele veranderingen. Het was zeker een tijd waarin veel bedrijven worstelden met hoe dat zou werken. Hearst deed het ook. Ik vind het geweldig [in Hearst]. Het voelt heel open en transparant aan. Er zijn genoeg mensen om mee samen te werken en vragen te stellen; je kunt voelen dat je elk idee bij het leiderschap kunt brengen en ze zijn er echt mee bezig en ze willen meer van je.

Condé Nast is van oudsher het meer glamoureuze bedrijf en eigenlijk meer over intimidatie. [lacht] En Hearst, [met] Harper's Bazaar, Elle en Marie Claire nu concentreerden ze zich echt op hun modemerken - en zelfs de veranderingen in Stad en land de laatste tijd - de verschillende modestemmen hier zijn zeer divers en het voelt als een bedrijf dat graag wil innoveren. Het was een geweldige plek om hoofdredacteur te zijn. Het is echt leuk. Het is een avontuur geweest. Ik voel me erg gesteund.

Is het leuk om hoofdredacteur te zijn?

Het is echt heel leuk om hoofdredacteur te zijn van Marie Claire. Zoals mijn man je zal vertellen, vind ik het heerlijk om mensen de baas te zijn. bruiden was een enorm belangrijke stap in mijn carrière en dus heb ik zoveel geleerd. Ik ben echt blij dat ik het eerst gedaan heb... dan moet ik Marie Claire en het idee om hoofdredacteur te worden was niet zo nieuw voor mij. Redacteur zijn van Marie Claire is de mooiste baan ter wereld. Er is iets dat nu echt tijdgeest-y is, hoewel [Marie Claire] had altijd de empowerment en oorzaakgerelateerde ruggengraat van deze vrouw. Maar ik heb het gevoel dat de houding van "verander de wereld" universeel is, dus er is iets heel leuks aan om bij een merk te zijn dat zo goed op de hoogte is voor zijn tijd.

Hoe was het voor jou om de Selena Gomez juni-editie samen te stellen en de deur uit te duwen?

Ik heb het gevoel dat ik op een willekeurige dag aan ongeveer zeven zaken tegelijk werk. De lange voorsprong, dan is er de pers voor de vorige. En het is altijd een beetje chaotisch, maar op een hele leuke manier. Ik ben er een grote fan van om iedereen naar de kamer te brengen en gewoon te zeggen: 'Oké, hoe gaan we dit doen? Wat is het concept voor Selena Gomez, of welke fotograaf kunnen we krijgen?' We zijn verheugd om met Kai Z samen te werken. Feng [voor de cover van juni]. Maar het is een groepsinspanning. Het is niet zo dat je ooit gaat zitten en zegt: 'het hele juninummer zal dit, dit en dit zijn.' Het is een synthese van afdelingen.

Hoe is het voor jou om de dekster te beveiligen? Hoe was het om Selena te krijgen?

We hebben een fenomenale entertainmentregisseur, Tracy Schaffer. Ze woont in L.A., dus ze spreekt Hollywood-es, de taal, en ze heeft geweldige relaties. De publicist van Selena Gomez, Brit [Reece] en Tracy werkten samen bij PMK, dus het was een heel vriendelijk gesprek. Covers maken is een fulltime baan. We hadden vandaag wat problemen met de timing van onze covershoot in september, en we dachten dat we iemand voor november hadden waarvan we net ontdekten dat we niet doen hebben omdat de film is verschoven. Dus ik denk dat het werk echt chaos is.

Een grote wenslijst [item] van mij was om onze aanwezigheid in L.A. te verbeteren, dus het inhuren van Tracy was een strategische zet van mijn kant en ze is fantastisch in het krijgen van mensen die we nog nooit eerder hebben gehad voor een cover. We hebben dit jaar in januari voor het eerst iets gedaan dat de Image Makers wordt genoemd - dat was een groot leuk evenement in het Chateau Marmont. En we waren er gewoon voor ons Fresh Faces-feest voor het meinummer, met vijf verschillende covergirls. Een deel van de gesprekken over [covers] vindt plaats op die feesten. Na de Golden Globes hebben we samen met de Weinsteins een feest gesponsord. We hebben een paar dekkingsdeals gedaan op een feestje met een glas tequila.

En dan zijn er nog al die dingen die ik doe die niets met het tijdschrift te maken hebben. Ik vind het heerlijk om aan het probleem te werken en het naar buiten te brengen en met onze websitedirecteur te praten over verhalen die we samen kunnen doen. Maar bijna elke dag heb ik een soort vergadering of lunch of prettige interactie die niets heeft te maken met de inhoud van het tijdschrift, maar heeft alles te maken met de uitgebreide familie van de tijdschrift.

Wat zijn de meest interessante niet-gerelateerd aan een kwestie-vergadering of -gesprekken die je de laatste tijd hebt gehad?

Alleen al het ontmoeten van [onderwijsactivist] Malala [Yousafzai] tijdens een lunch was een geweldige ervaring. Ik ging naar Washington en bracht de dag door met enkele vrouwelijke senatoren en congresvrouwen. Het was echt interessant om op de Senaatsvloer te lopen en het werken met het Witte Huis was geweldig. [Ik ontmoette] Alyssa Mastromonaco, die als plaatsvervangend stafchef voor Obama werkte. We hebben een profiel van haar gemaakt. Ze hield van haar ervaring met ons, ze werd een vriend van het tijdschrift en nu is ze een bijdragende redacteur.

Janet Mock leren kennen was erg interessant. Ik ben zojuist lid van de adviesraad geworden op Meisje omhoog, een stichting [organisatie] van de Verenigde Naties over de empowerment van meisjes over de hele wereld. Het was gewoon een heel horizonverruimende en perspectiefverruimende klus om te gaan kijken wat er in de wereld gebeurt in allerlei categorieën. Ik vind het leuk dat wat we behandelen zo divers is. Ik hou van mode - een heel interessant onderdeel van mijn carrière is om de modewereld te leren kennen en ik ga graag twee keer per jaar naar Parijs en Milaan. Het is een grote traktatie. Het is ook veel werk, maar het is wel erg leuk. En dan is er nog deze wereld van empowerment van vrouwen, die groter en groter en groter wordt. Godzijdank.

Dit interview is bewerkt en ingekort.

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.