Time-out Hongkong eindelijk zet zijn zeer bizarre en uiterst vermakelijke interview met Tom Ford online. Terwijl sommige citaten over zijn gedachten over het ouderschap vorige week de ronde deden, hebben we vanmorgen eindelijk het hele ding kunnen lezen en op verschillende punten bijna onze koffie uitgespuugd. (Zoals toen hij het verhaal vertelde van een Duitse journalist die zich afvroeg of de bloemen in zijn kamer nep waren of niet, omdat Amerikanen veel nepdingen hebben.)
De in Hong Kong gevestigde journalist probeerde te vragen: Ford vragen, variërend van zijn nieuwe film tot schoonheidsnormen in Azië, en hij kreeg op zijn zachtst gezegd een aantal krachtig geformuleerde antwoorden. Hier zijn enkele van de beste fragmenten:
Over zijn nieuwe komedie: Op de vraag of hij de nieuwe komedie waar hij aan werkt wil bespreken, Ford zei: "Ik vind dat je iets moet doen en er dan over moet praten, daarom sprak ik pas over mijn damescollectie als die net in New York verscheen... Ik wil er niet over praten omdat ik denk dat je ook energie weggeeft als je over dingen praat.” Hij was toen vroeg of hij dicht bij komedie voelt, zei dat hij "verrassend meer humoristisch is dan mensen beseffen", en weigerde vervolgens een grap.
Over zijn wereldbeeld: “Het kan 250 jaar duren, maar we zullen één race zijn. De wereld, het zal allemaal samen vervagen. Dus ik denk dat we op de laatste momenten zitten van afzonderlijke etnische rassen.”
Over kinderen en privacy: Hij en zijn partner zullen waarschijnlijk geen kinderen krijgen, maar als ze dat wel deden: “Misschien zie je het als het 18 is, maar ik zal het uit de schijnwerpers houden. Ik zou het niet als persinstrument gebruiken, zoals sommige mensen die ik ken de laatste tijd hebben gedaan.”
-Op Aziatische lichaamstypes: Ford raakte geïrriteerd tijdens dit deel van het interview en beschuldigde de schrijver van het stellen van "racistische" vragen (houd er rekening mee dat dit een Aziatisch publicatie, en de schrijver concentreerde zich op zijn gebruik van Aziatische modellen en lichaamstypes). “Eerlijk gezegd, opgroeiend in Amerika en Europa, denk ik niet dat raciaal als de vragen die je stelt.”
-Over John Galliano: “Ik ken John, ik mag John heel graag. Het is duidelijk dat hij erg verontrust is. Ik heb heel veel medelijden met hem. Historisch gezien had Yves Saint Laurent drugsproblemen. Veel verschillende modeontwerpers hadden drugs- en alcoholproblemen. Het is een heel zwaar, zwaar, zwaar bedrijf. Je moet heel sterk zijn."
-Over lichaamsgrootte en bij wie zijn collectie past: “...Amerikanen zijn te dik. En in Londen beginnen ze ook dik te worden. Dus ik moet zeggen dat als we het moeten hebben over rassensysteem en nationalisme, ik het verfrissend vind dat iedereen [die] Chinees is dun." Vervolgens erkende hij: "Maar ik ontwerp wel voor een specifieke persoon die waardeert... die waarschijnlijk dun is, eerlijk gezegd. Ze zorgt voor zichzelf... Dus nee, je gaat daar niet naar binnen en vindt elastische taillebanden en teenslippers.'
Jammer. We zouden dol zijn op een Tom Ford-designer teenslipper. We zouden tenminste een kans hebben om het te betalen.