Of ik werd te oud voor Topshop, of de nieuwigheid was eraf toen het in New York werd geopend. Nu, een reis naar Londen betekent een reis naar COS.
Het is H&M's gestroomlijnde, maar nog steeds semi-trendy grote zus en ik kan mezelf er niet van weerhouden om eenmaal binnen gek te worden; Lauren voelt hetzelfde, ik denk dat we daar een band mee hadden.
Ze verkopen basics en ik ben dol op basics. Maar hun basics komen met wendingen - magere marineblauwe broeken hebben gouden ritsen aan de achterkant van elk been; slouchy grijze sweatshirts met extra lange manchetten; een lange zwarte t-shirtjurk met knopen op de rug; witte t-shirts met ruwe zomen. Nog beter? Ze maken een tijdschrift met echte interviews geschreven door mensen als Tim Blanks en profilerende onderwerpen als Central St. Martins Professor Louise Wilson of Grace Coddington. Alasdair McLellan schoot Dree Hemingway voor de omslag van het voorjaarsnummer; Joe McKenna gestyled. Het is als de anti-catalogus voor de anti-H&M die eigendom is van H&M, dus het is goedkoop (en heeft strikte reglement over arbeidsvoorwaarden).
Dus als Net-a-Porter's verkoop J.Crew naar de rest van de wereld, wie krijgt COS naar de Verenigde Staten?