Eens in de maand liep ik na schooltijd door de stad om mijn beugel te laten aanspannen door mijn tandarts. Dr. Cashion was een volkse man, hij droeg geen handschoenen als hij mijn tanden aanraakte. Ik zou in de operatiestoel wachten, luisterend naar zijn assistent die klopgrappen vertelde, totdat Dr. Cashion mijn kant op schuifelde. Ik zou onvermijdelijk veertig minuten te laat vertrekken en snel terug naar school lopen, te laat naar het orkest en lijdend aan mijn gestrekte kaak. Mijn beloning voor al die pijn? Een glimlach zo symmetrisch als door de universiteit geregeerd papier. Toch vroeg ik me de laatste tijd af, met de toestroom van scheve sterren, of het het allemaal waard was. "Rechte tanden zijn onzin", zeiKeira Knightley. De mond van Amy Winehouse lijkt op Stonehenge en de tanden van Kirsten Dunst zijn niet bepaald perfect voor de foto. Het beste van alles is natuurlijk de scheve grijns van Chuck Bass. Het is niet zo dat deze mensen zich geen perfectie kunnen veroorloven, maar ze zeggen eerder: "Ik heb mijn houder in de prullenbak gegooid en je zult me hoe dan ook leuk vinden." Het probleem met beugels is niet dat ze nog een symbool zijn van onnatuurlijke schoonheid, niet dat ze duizenden dollars kosten en niet dat eenmaal verwijderd de veranderde tanden vaak terugkeren naar hun natuurlijke staat, maar dat beugels ook, wanneer ze worden opgedrongen aan kinderen, onethisch. Ze doen jarenlang pijn aan het tandvlees van kinderen en snijden hun wangen open. "Het is als gedwongen plastische chirurgie voor kinderen", zegt mijn rechtgeaarde vriend Josh - natuurlijk zonder verdoving. "Ik was helemaal geobsedeerd door mijn twee voortanden die recht waren vanaf de leeftijd van 12-19", zegt mijn vriend Tamzin, die twee keer een beugel had. "Toen de tweede keer dat ze weer krom werden, zei ik, fuck it - het is niet de bedoeling." Dus omarm je scheve glimlach, dwing je kind niet om een beugel te krijgen en geef het toe, je wilt vrijen met Chuck Bass, Britse tanden en zo.
--GLENNA GOLDIS