Een blik op de catwalkshow van Louis Vuitton in het voorjaar van 2019. Foto: Imaxtree
Er is dit seizoen veel gediscussieerd over de toekomst van mode — tussen de afspraken van Hedi Slimane bij Celine en Riccardo Tisci bij Burberry, de steeds luidere gesprekken rondom lichaamspositiviteit en diversiteit, en de vaak vliegende geruchten over het lot van gedrukte tijdschriften, alles lijkt in beweging te zijn, ten goede of ten kwade.
Het is dus eigenlijk alleen maar passend dat het catwalkseizoen lente 2019 werd afgesloten met de collectie van Nicolas Ghesquière voor Louis Vuitton. Hij is een ontwerper die vaak de concepten van ruimte en sciencefiction voor mode heeft gedolven inspiratie, vaak vermengd met kunst en historische referenties, maar deze keer voelde het goed verschillend. Ten eerste was er natuurlijk de setting: in plaats van modellen door de beeldentuinen in het Louvre te sturen, construeerde Louis Vuitton een lange, heldere, futuristische buis door welke modellen langs het publiek zouden kronkelen (vaak een gladde plek rakend veroorzaakt door regen die op de voeten van de showbezoekers wordt gevolgd - plassen zullen in een andere eeuw nog steeds een obstakel zijn, het lijkt).
En dan waren er de kleding, Ghesquières kijk op het futurisme voor de moderne vrouw. Er was meteen iets aantrekkelijks aan de oversized, geplooide ballonmouwen op trainingsjacks en blouses, of de orbitale vorm van een nieuwe tas. Een paar looks gingen zo ver in het stereotiepe herenkledinggebied - een mouwloos oversized T-shirt, een frisse witte blazer, gestreepte broek - dat men zich afvroeg of Virgil Abloh niet wat stukken had weggesmokkeld achter de schermen. (Dat had hij niet, en ze waren een welkome verademing, zowel in hun volledige gebrek aan zorg voor geslacht als in hun eenvoud.)
Het was moeilijk om de heldere afdrukken volledig vast te pinnen; waren het abstracte bloemen, waren ze ontleend aan de moderne kunst, werden ze gescand van foto's? Er was een vleugje jaren '80 voor hen, en toch waren ze niet te plaatsen - hoewel adelaarsogen zeker de knipoog van Ghesquière zullen vinden naar de huidige obsessie van de mode met gedurfde logo's. Eén look, een zilveren jurk met orbitale mouwen, voelde als gescheurd uit een sci-fi-film, maar werd onmiddellijk gevolgd door een zuster-look in wit en rood die hielp om het in draagbaar gebied te aarden.
Iets merkwaardiger waren de hoeden, die aanvoelden als kleinere, misschien meer praktische versies van een nogal beruchte hoed die Ghesquière al had gedaan tijdens zijn ambtstermijn bij Balenciaga. (Slimane heeft de markt tenslotte niet in het nauw gedreven voor recyclingideeën.) Thom Browne, zagen sommige van Ghesquières blikken vrouwen bijna onbeweeglijk gemaakt in zijn creaties, waarbij hij donsjacks en blazers stuurde waarvan armsgaten eindigden bij de elleboog - een slimme blik op een landingsbaan of op een foto, zeker, maar niet zo praktisch in sollicitatie.
Over het algemeen heeft Ghesquière opnieuw bewezen dat hij perfect in staat is om kleding te maken met een duidelijk standpunt, wat het modegesprek kan stimuleren vooruit zonder het wiel opnieuw uit te vinden – en die ook, het belangrijkste voor Louis Vuitton, de handtassen en accessoires kan verkopen die helpen rijden bedrijf. Het is het soort verzameling dat ons op de been houdt totdat het allemaal weer begint in februari.
Klik door de galerij hieronder om de Louis Vuitton lente 2019-collectie volledig te zien.
47
47 Afbeeldingen
Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.