Molly R. streng heeft lang geworsteld met de normen van schoonheid die de maatschappij voor ons heeft vastgesteld. Als visagiste voor beroemdheden heeft ze er haar persoonlijke missie van gemaakt om de dingen die haar klanten zo leuk vinden aan zichzelf te verbeteren, niet te verbergen wat ze haten - en daarvoor heeft ze loyale klanten gekregen. (Haar meest loyale is Reece Witherspoon.) Maar ze is ook - wacht erop - een modeontwerper.
Eind jaren '90, toen Stern in New York woonde, begon ze M.R.S., een lijn van mooie, sexy scheidingen. MVR. kreeg al snel een serieuze aanhang: Shalom Harlow droeg een onderjurk naar de CFDA Awards, terwijl Jennifer Aniston een stuk droeg op de cover van Rollende steen. Al snel plaatste Barneys bestellingen en belde de Met om iets te lenen voor de nieuwste kostuumtentoonstelling.
Helaas was buzz niet genoeg om een bedrijf overeind te houden. In 2004 sloot Stern haar studio en verhuisde naar haar geboorteplaats Los Angeles om make-up te blijven doen. Het is gek om te bedenken waar M.R.S. zou nu kunnen zijn als het CFDA Fashion Fund of Incubator bestond toen M.R.S. begon. Maar het goede nieuws is dat, na een decennium in winterslaap, M.R.S. is terug. De voorjaarscollectie -- verkrijgbaar bij
Mrsbymrs.com -- bevat een perfect boxy T-shirt met uitwaaierende mouwen, een elastische kokerrok met een schattige plooi en een onderjurk met onafgewerkte rand in grijze jersey.Maar Stern heeft het deze keer anders aangepakt. Ik sprak onlangs met het multitalent over haar plan voor de M.R.S., en misschien nog belangrijker, haar krachtige boodschap.
Je bent net een paar weken geleden gestart. Hoe gaat het tot nu toe?
We hebben verkocht, wat geweldig is! Google Analytics is het meest opwindende dat ooit is gemaakt. En de reacties waren geweldig. We hebben al zeven getuigenissen van vrouwen die zeggen dat dit het soort mooie dingen zijn dat ze willen.
Laten we het hebben over de eerste iteratie van M.R.S. Wanneer is het gelanceerd?
1997-98. Het kwam echt voort uit een verlangen om iets creatievers met mezelf en mijn handen te doen dan alleen make-up. Ik was 25, 26 en kwam tot mezelf, woonde voor het eerst in New York en begon contact te maken met mijn lichaam. Ik was tot op dat moment een soort tomboy en ik begon mijn rondingen te verwerken. Dus begon ik shirts te maken die zowel mijn vorm als mijn stijl eerden. Mode paste nooit echt bij mijn lichaamstype -- ik was er te rond voor -- dus ik maakte iets edgy en cool, maar had mijn vorm in gedachten. Mijn kamergenoot daarentegen had het lichaam van een 11-jarige jongen. Ze trok [een van de shirts] aan en begon op deze sexy manier te bewegen. Ze veranderde in Marilyn Monroe. Vrouwen willen zich vrouwen voelen, ze willen zich zichzelf voelen. Dat was het begin ervan, ontwerpen vanuit die filosofie: werken met wat je hebt. Dat is ook mijn filosofie met make-up. Bouw op waar je van houdt, bedek niet wat je haat.
En je hebt lekker gereden, toch?
We waren zeven jaar bezig. Iedereen droeg het. Ik had deze waanzinnige toegang vanwege mijn make-upcarrière: stylisten, influencers, modellen, acteurs. Ik zou zeggen dat de twee hoogtepunten waarschijnlijk waren toen we op de cover stonden van Rollende steen -- Jennifer Aniston droeg iets. Toen droeg Shalom Harlow een jerseyjurk, denk ik bij de CFDA Awards. De volgende dag kregen we een telefoontje van een curator van de Met. Uiteindelijk hebben ze er een genomen en in de verzameling gestopt. We hadden zoiets van: "Wat, we zitten in de Met?" Ze vroegen of we de jurk terug wilden of wilden schenken aan de vaste collectie van het museum. We zijn in de catalogus online.
Dat is de droom van elke ontwerper. En toch eindigde je met bekisten. Wat is er gebeurd?
We hadden zoveel liefde, zoveel energie en geen businessmodel om van al deze magie een echt bedrijf te maken. Geen CFO, geen operator, we vlogen door onze broek heen. "Constant reageren" is de manier waarop ik het achteraf beschrijf. Barneys wil ons dragen? Oh! Laten we het uitzoeken. Alles was een reactie. Er is nooit echt nagedacht of gepland.
En je was nog steeds bezig met make-up, toch?
Oh ja, make-up bleef mijn brood en boter.
Dus je hebt besloten er een einde aan te maken.
Ik was pas getrouwd, onder intense stress, en we wisten niet wat we aan het doen waren. Ik wilde heel graag een gezin stichten. Het was een prioriteit. In mijn jonge geest was alles wat ik tot dan toe deed tijdelijk, omdat ik... echt bedoeld om moeder te zijn - dat was het doel van mijn leven. Dus besloot ik een pauze te nemen en dook ik zwaar terug in mijn make-upcarrière. Ik had drie kinderen van meer dan 10 jaar en ik was vier jaar bij CoverGirl als hun visagist voor beroemdheden. Ik besloot dat ik vrouwen kon machtigen door middel van schoonheid. Ik dacht: "Ik ben een expert! Mensen zullen naar me luisteren en ik kan ze vertellen dat het oké is [niet perfect te zijn]!" Ik deed op dat moment al 18 jaar make-up; Ik viel er op mijn 16e in. Ik wilde een positieve stem zijn in de schoonheidsindustrie.
Maar zat de lijn altijd in je achterhoofd?
Ik heb de kleren gemist. Mensen vroegen of ik ze ooit nog zou doen. We hadden veel fans, loyale mensen die me er altijd naar vroegen. Twee jaar geleden kreeg ik de kans om de top zeven stuks via een retailer te verkopen. Het lukte niet, maar er waren meer agressieve duwtjes. Ik besloot er een stokje voor te steken. Ik heb een vriend geruzied om het een paar jaar te laten drijven. Het doel deze keer is om verschillende mensen binnen te halen, de juiste mensen aan te nemen.
Wie zijn de juiste mensen?
Mijn initiële investeerder is super verbonden in de zakenwereld. Ze vond een CFO voor mij. Ik had een baan bij de Old Navy en vertelde iedereen over mijn project. De producer op het werk stelde voor dat ik haar man zou ontmoeten. Hij is een briljante kerel -- een MBA -- en hij vestigt zich als onze telefoniste. Een jong meisje dat geïnteresseerd was in mij als visagiste is aan boord gekomen om te helpen met sociale media. En we werken samen met deze geweldige vrouw die met TOMS heeft gewerkt, zodat we ook kunnen nadenken over bewust kapitalisme. Allemaal goede mensen.
Vertel me je elevator pitch. Uw visie voor de M.R.S.
MVR. 2.0 is motivatie, uitstraling en stijl. Als ik gebruik maak van de dingen waar ik trots op ben, voel ik me gelukkig. Stijl is hetzelfde. Je hebt toegang tot alle mode ter wereld, maar als het je niet op de best mogelijke manier vertegenwoordigt... We doen ook veel inhoud op de site die inspirerend is. Ik wil dat mensen die de site bezoeken iets lezen dat hen een goed gevoel geeft. Zoveel van de schoonheids- en mode-industrie duwt het idee dat wat we ook zijn niet goed genoeg is. Dat we magerder, jonger moeten zijn, al deze dingen die we misschien niet zijn. In plaats daarvan moeten we precies zijn wie we zijn en daarop voortbouwen.
Boven: Adrienne Cohen voor M.R.S. Foto: Hoffelijkheid