Hoewel veel ontwerpers hebben gechanneld de jaren '70 het afgelopen jaar hebben Valentino's Maria Grazia Chiuri en Pier Paolo Piccioli hun specifiek romantische esthetiek doordrenkt met het vervlogen tijdperk voor Resort 2012.
De referentie is o zo subtiel en draait vooral om het passen. Lauren Hutton's there, in safari-stijl high-waisted shorts en cropped jacks in kaki en brons, en de glimmende witte broek met daarboven losse blazers. Er zijn verschillende prachtige broekpakken met diepe halters en wijde pijpen, en één interpretatie in kenmerkend Valentino Rood dat ingewikkeld is gesneden met een ronde hals en losse korte mouwen, die vallen in een omsnoerende X-uitsparing aan de achterkant. Hier kan men even afwijken van de traditionele Valentino-jurken om de schittering te zien van Piccioli's en Chiuri's maatwerk. Hoewel elk stuk onberispelijk past, is er geen gevoel van strakke beperkingen uit het disco-tijdperk. De relaxte toppers en broek laten ruimte om te ademen zonder de vrouwelijke vorm eronder uit het oog te verliezen.
Natuurlijk zou het geen Valentino-collectie zijn zonder pure schoonheid, en zoals gewoonlijk zijn er verschillende jurken en jurken die passen bij het volwassen bloemenkind. Verschillende jurken hebben een delicate overlay gespikkeld met gebleekte madeliefjes of schuimige varens, sommige doorschijnende mouwen knikken naar deze afgelopen lente chiffonjurken met stippen die heel wat covers en hoofdartikelen sierden. Er zijn verschillende patronen met wilde bloemen, in mintgroen, stoffig roze en zwart, aanwezig op beide kortere jurken met strikbanden en meer uitgebreide vloer-grazende japonnen met zwevende prairiebloemen omhoog. Het doet denken aan de maagdelijke zelfmoorden: vrouwelijkheid en vrouwelijkheid barsten uit elkaar onder een uniform van vintage trouwjurken in gedempte paletten.
Welke interpretatie men ook kiest, kostuumsets of gebloemde japonnen, één ding is zeker: deze kleding is licht als lucht.