Iedereen die in de industrie werkt, heeft ze wel eens gehad: een nachtmerrie die verband houdt met de modeweek. We vroegen ontwerpers, redacteuren en stylisten om die van hen met ons te delen, en toen vroegen we onze vriend (en super getalenteerde artiest) Mara Sprafkin illustreren ze. Wees niet bang...
Om de serie af te trappen, Erin Fetherston vertelde ons over haar nachtmerrie met een gestolen collectie en een smurfkleurig jasje. Volgende, de onvergelijkbare Simon Doonan, Barneys' Creative Ambassador-at-Large, heeft nachtmerries over het kijken naar zijn hond die een model op de catwalk droogbult - terwijl hij vanuit staande toekijkt!
Ik kom aan bij de Tenten en niemand zegt hallo en niemand probeert een foto van me te maken. Wat ben ik? Gehakte lever? Ik draag mijn hond Liberace. Ik heb hem meegenomen om een geweldige foto te maken. Niemand lijkt het met me eens te zijn. We bewegen ons door de menigte en niemand valt me in een hinderlaag over hun nieuwe website en niemand stopt een cv in mijn hand en smeekt om een baan. Niemand maakt zelfs oogcontact. Gaandeweg realiseer ik me hoe leuk ik het altijd vond om "gehinderd" te worden door jonge hoopvolle mensen als ik op de shows aankwam. Ik zoek mijn stoel.
EK! Ik sta in "staande"... wat betekent dat ik naar de achterkant van iemands benen staar. (Ik ben kort.) Plots realiseer ik me dat Liberace is ontsnapt. De voorstelling begint. Ik piek door de benen van mijn buren Liberace bum rent het eerste model en begint haar been humping... Ik word schreeuwend wakker.