Fashionista-bijdrager Long Nguyen is de mede-oprichter/stijldirecteur van Pronken.
PARIJS - Heel vaak verwachten we dat doorgewinterde conceptuele en intellectuele modeontwerpers raadselachtige shows geven. Die brengen ons tot enthousiasme over de mogelijkheden van mode als kunst en als influencer in de bredere cultuur.
Zaterdagochtend vroeg hebben we zo'n show meegemaakt. Met een zonnestraal van de regen van de vorige avond verzamelde zich een menigte bij de coffeeshop naast de Dries van Noten-winkel voor een eerste dosis koffie en croissant, voordat u verder gaat naast de Junya Watanabe-show in de kleine salon van de Beaux-Arts.
De heer Watanabe, bekend om zijn ontwerpinnovatie en veelvuldig gebruik van nieuwe stoffen, opende de show met een: eenvoudige jas met dubbele rij knopen, dubbele rij knopen en strepen die van de zijkanten vallen, en kleine gestreepte korte broek een broek. Er was ook een lange gestreepte jurk, gedragen met een kortere broek. En trenchcoats, zoals eentje van doorschijnend nylon, waren er in alle mogelijke variaties en proporties. Deze vormden de basis van een collectie aan zee.
De kleding die meneer Watanabe liet zien, was misschien wel zijn meest commerciële in een paar seizoenen. Zijn vaardigheid is om een generiek kledingstuk te nemen en - met een vleugje humor - het kledingstuk in verschillende proporties te draperen. Deze keer werkte hij voornamelijk in katoen in plaats van technische materialen.
Een lange asymmetrische jurk had een ongelijk streeppatroon en vormde een optische illusie; een tankjurk met een doorschijnende onderkant van chiffon had dubbele overlappende kragen; het katoenen matrozenhemd met grote kraag toonde de kenmerkende speelsheid van meneer Watanabe. Een andere opvallende look was het mouwloze matrozenhemd met een doorzichtige nylon overlay met zigzagstreep en een marineblauwe broek. Net als een kaki linnen flare-greppel en een gestreepte broek.
Witte pure sluiers bedekten de gezichten van de modellen. Hun hoofden waren bedekt met gekleurde pruiken die opzij stonden in oranje, geel of rood, sommige werden onder een hoed gedragen. Onder de pure sluier beten de modellen op een soort tandheelkundige greep, hoewel het moeilijk was om de functie of het doel te onderscheiden. Het had tot gevolg dat deze modellen er popachtig uitzagen. Dat was misschien de connectie van de ontwerper met Japanse straatmode.