Twee films over het leven van Gabrielle Chanel stonden gepland voor een release in 2009.
Een, Audrey Tautou's Coco Avant Chanel, hier laatst geopend september; het volgde Coco van het weeshuis naar het atelier. De andere, Coco Chanel & Igor Stravinsky, speelt Anna Mouglalis als ontwerper en het is bijna overal ter wereld geopend, behalve in de Verenigde Staten.
Het komt eindelijk in de bioscoop in New York 11 juni, maar we zijn gisteravond naar een screening geweest en het is erg, erg traag (en lang).
Ondanks de overdreven scènes en meeslepende muziek is het een lust voor het oog zoals die van Sofia Coppola Marie Antoinette zonder de roze. Coco's landhuis is zo onberispelijk zwart-wit als een tweed pak, haar parels zijn perfect gedrapeerd over elke outfit en haar atelier is helder, schoon en barst van de energie (of zoveel energie als ze zou toestaan).
Chanel No.5 kwam tot leven tijdens Chanel's affaire met Stravinsky, en ze reist naar Grasse om de parfumeurs te ontmoeten en door rozenblaadjes te waden, de enige echte uitbarsting van kleur in de film. De kleding, waaronder Coco's slouchy pakken, de meisjesoutfits van de Chanel-winkel, de flapperjurken met kralen van feestgangers en de gevederde hoofddeksels en capes van het ballet zijn prachtig.
Het is misschien te lang voor het theater, maar het is de perfecte film om de hele dag stil op de achtergrond af te spelen.