PARIJS - Je had het gevoel dat Damir Doma's herfstcollectie nogal ingetogen en zacht zou zijn - zelfs comfortabel - gewoon van de uitnodiging. Het was gedrukt op een dik stuk wit vilt. De landingsbaan en de eerste rij banken waren er ook mee bekleed. En toen de kleren van de landingsbaan kwamen, was het logisch. Modellen waren gedrapeerd en gehuld in zachte losse zijden breisels, eerst in zwart, dan een zachte blos, dan iets dat 'cornelian orange' wordt genoemd in de lijnvellen, en zelfs suède. Ze liepen langzaam, sereen, ploffend langs de vilten landingsbaan in flats - allemaal flats! Een leuke afwisseling van onmogelijk in te lopen stiletto's (ahem, Zanotti voor Vaccarrello).
Damir Doma's vrouw was "versierd met de symboliek van de cultuur daartussen - van oosterse traditie tot het gewicht van het kruis", informeerden de lijnbladen ons. "Ze geniet van de rituelen van het heilige vrouwelijke, en klemt een geheim aan haar boezem." Een beetje zwaar, zeker, maar dat gold ook voor de kruisen die om de nek van de modellen werden gedragen. Het klinkt zwaar en veel ervan was - zwart met de nadruk op mannelijk maatwerk, looks bekroond met vrolijke pageboy-petten en stijve kleine Elizabethaanse kragen, trouw aan Doma's sombere minimalistische Antwerpse stijl - een stijl die hem een cultstatus heeft opgeleverd onder de Parijse hipster types. Maar toen was er een onverwachte lichtheid aan het einde: vloeiende aardse jurken in blush zijde met laaghangende obi-riemen en hints van glitter op sjaals waren een vertrek - en een welkome bovendien.
Foto's: Imaxtree