De sfeer bij Holly Fulton op zaterdagochtend zou kunnen worden omschreven als het regenen van kristallen op Wall Street. Muziek uit de jaren tachtig pompte door Somerset House en modellen waren beslist zakelijk (nou ja, zo zakelijk als je kunt zijn in een hemelsblauw palet en rinkelende oorbellen).
Het was Fulton's versie van een werkend meisje - dus natuurlijk betekende dat wolkenkrabberafdrukken gevormd uit geometrische vormen, en gigantische retro-mobiele telefoons gedrukt op trompe-l'oeil-zakken. Verfraaid handtassen werden gevormd tot miniatuur aktetassen, en modellen droegen optische glazen en gladde, diepe zijdelen.
De werkkleding verschoof al snel naar vaag discogebied - blokhakken gingen over in mozaïekachtige, verfraaide kniehoge laarzen en glinsterende breisels waren versierd met gigantische uitroeptekens. Jurken zeilden voorbij, bedrukt met enorme handen en versierd met de kenmerkende sieraden van Fulton.
Doorzichtige overlays zweefden over strapless jurken, al een sterke trend op dag twee van London Fashion Week. De collectie voelde verrassend zomers aan voor een herfstshow, maar toen we de zaal uit sprongen naar "Follow Me" van Amanda Lear, voelde het als een welkome opluchting op een verder sombere ochtend.