De kostuums van 'Wonder Woman 1984' verwijzen naar Thierry Mugler, Madonna en Boybands uit het Reagan-tijdperk

Waarschuwing: spoilers voor 'Wonder Woman 1984' hieronder.

Een bijkomend voordeel van de ongekende pandemische streaming-première van "Wonder Woman 1984" op HBO Max? De onbeperkte mogelijkheden om te pauzeren en terug te springen om alle nostalgische referenties uit de jaren 80 in je op te nemen — vooral de pop culturele erfenissen (aerobicizers in Jane Fonda maillots in een bruisend winkelcentrum!) en high fashion hommages in de opvallende kostuums door Lindy Hemming.

In haar vervolg op de kaskraker van 2017, "Wonder Woman," Hemming sloeg het weer uit het park en creëerde behendig een doorgaande lijn van Diana (Gal Gadot)'s oorsprong van de Amazone-krijger tot het internetbrekende gevleugelde Golden Armor. (De Oscarwinnaar heeft ook drie Batman-films, vijf Bonds en twee Paddingtons als kostuum ontworpen, dus daar ga je.)

Nu, in het Reagan-tijdperk, is Diana toegewijd aan haar baan op de afdeling antropologie bij het Smithsonian (terwijl ze geen burgers redt als haar alter ego 'mysterieuze vrouwelijke redder'). Voor haar dagelijkse werk kleedt ze de rol in nette, zijdeachtige blouses en broekensembles met hoge taille. "Die van Patty [Jenkins] en mijn beslissing was om haar in shirts te houden", legt Hemming uit via Zoom. "Haar ding." 

De klassieke looks van Diana vormen een thema dat wordt gedragen in het noodlottige fondsenwervingsgala, vol met decadente handtekeningen uit de jaren 80: enorme schoudervullingen, veel sprankeling, Gordon Gekko-kostuums en neonfeestdecor rechtstreeks uit "Less Than Zero" (die overigens ook op HBO Max wordt gestreamd). Diana maakt haar onwillige maar grootse entree in een glamoureuze jurk in hemdjurk met een overslag aan de voorkant en een rok met hoge splitten, golvend in de wind (hieronder).

De gestroomlijnde witte look onderscheidt zich van de flitsendere, overdreven feestgangers, terwijl ze ook een eerbetoon is aan haar Themysciran-godinwortels. Hemming en Jenkins beschouwden oorspronkelijk een meer letterlijke Griekse gedrapeerde avondstijl. Maar toen: "We dachten: 'Nee, ze is een vrouw voor alle seizoenen. Ze geeft niet toe aan mode. Ze is gewoon verfijnd en klassiek'", zegt Hemming. Als een 'knipoog naar mode' verwees ze echter naar een jaren '80 Chanel tijdschriftadvertentie online gevonden en ontwierp het silhouet van de sjaalkraag van een vintage Claude Montana blousepatroon. "Dus ze kon haar mouwen nog steeds opdringen, wat haar karaktereigenschap is", voegt ze eraan toe.

De "echt zware dubbele crêpezijde" van de jurk vloeit mee met Diana's bewegingen, vooral als ze door de National Mall loopt nadat ze de liefde van haar leven Steve Trevor (Chris Pine) herenigd heeft. (Weet je, na het einde van de Eerste Wereldoorlog werd flyboy herrezen via de wensvervullende Dreamstone.) Ook groenblijvend, maar toch perfect voor die periode: een gouden Tiffany & co. manchet, een hint naar haar superheld persona.

De volgende ochtend hebben Diana en Pop Tart-noshing Steve - door haar niet langer gezien als zijn schip, "Handsome Man" (zoals acteur Kristoffer Polaha wordt gefactureerd) - overdag geschikte outfitveranderingen nodig. Diana gaat vindingrijk naar de kast van Handsome Man om een ​​chique, maar toch avontuurzoekende broekpaklook voor zichzelf samen te stellen (hieronder).

'Het is een heel gewoon filmding, nietwaar?' vraagt ​​Hemming, verwijzend naar Hollywood-icoontjes Katharine Hepburn en Annie Hall. In termen van designerinvloeden uit de jaren 80 keek ze ook naar: Calvin Klein en Ralph Lauren. "Omdat Diana een aangeboren verfijning en goede smaak heeft, ziet ze er gewoon fantastisch uit als ze ze draagt", merkt ze op.

Gerelateerde artikelen:
De 'Wonder Woman'-kostuums zijn een viering van vrouwelijke empowerment
De civiele kostuums van Wonder Woman in 'Justice League' zijn net zo verbluffend als haar supersuit
Superheldkostuumontwerp krijgt eindelijk de erkenning die het verdient

Maar op het laatste moment hadden Hemming en haar team nog een detail nodig om het op maat ontworpen jasje van tweedy linnenmix, geplooide hoge taille kaki en overhemd met knopen samen te brengen. Een van haar assistenten stelde een vest met krijtstreep voor, net geshopt uit de eigentijdse collectie van Ralph Lauren. "Het beste: het was blauw, wat een Wonder Woman-kleur is en het was gewoon perfect", zegt Hemming.

Diana trekt ook een tweede supersuit aan - of beter gezegd, liet het op het juiste moment in haar bewakingshol/tweede slaapkamer opbergen. Het iconische pantser van Wonder Woman zet zijn evolutie voort vanaf het oorspronkelijke ontwerp van Michael Wilkinson, maar het gouden harnas, compleet met adelaarshoofddeksel en accordeonachtige vleugels, is het originele ontwerp van Hemming.

De lijnen en vorm sluiten terug op haar Amazone-startpantser uit de eerste film, geïnspireerd door oude Griekse vrouwelijke krijgers. "Maar uiteindelijk ga ik altijd terug naar het verwijzen naar mensen, zoals" Thierry Mugler of Alexander McQueen, die harnassen hebben gesponnen [op de modebaan]", zegt Hemming. (Zie: de couture van de eerste herfst 1995) metallic supersuit-y turnpakje compleet met handschoenen en, oh wauw, gouden Vleugels in de herfst van 1984.)

Hemming werkte samen met de in Londen gevestigde FX-ontwerper Pierre Bohana, die het ultraglanzende en niet-reflecterende metaalachtige urethaanmateriaal creëerde om de 'magische kwaliteit' te illustreren, volgens de visie van Jenkins. (Bohana fleurde ook het rode, blauwe en gouden Wonder Woman-superpak op om te passen in de oogverblindende esthetiek van de jaren 80 van de film.) Hemming nam praktische zaken en functionaliteit in overweging genomen door een arm-, borst- en beenbedekkend modulair volledig lichaamspantser te ontwerpen, waarvoor een innovatief metaal-reliëf nodig was catsuit. De belangrijkste textielkunstenaar Steve Gell ontwierp het ingewikkelde geschaalde pantser en maliënkolderpatroon. Diana vertrouwt op het ultrabeschermende gouden harnas om de wereld te redden die overspoeld wordt door zelfzuchtige wensen en uiteindelijk het op te nemen tegen haar nieuwe collega die franje is geworden, Barbara Minerva (Kristen Wiig).

Barbara ondergaat de grootste, meest feestelijke kostuumreis uit de jaren 80 om Cheetah te worden. Ze begint haar eerste dag bij de nieuwe baan als mode-allergische museumnerd, die meteen verliefd is op Diana's geest en luipaardprintpumps van het in Londen gevestigde Gina. Haar onhandigheid accentueerde, haar slouchy roze vleermuis T-shirt en muisachtige rok met knopen aan de voorkant over witte voetloze panty's (zo werden ze toen genoemd!) en effen zwarte Gina-pumps.

"We hebben heel saaie foto's van mensen in het winkelcentrum bekeken", zegt Hemming. "We hebben niet naar high fashion gekeken."

Maar nadat ik meer op Diana wilde lijken (en een snelle verandering nodig had na een overnachting op kantoor), Barbara verandert die "slonzige" outfit naadloos in een smokin' off-the-shoulder mini-jurkje over vloeistof leggings. Het concept kwam bij Hemming terecht na een passessie met Wiig, die spontaan de eerste top over haar heupen rekte. "We zouden het T-shirt gewoon tien centimeter langer kunnen maken en het zou... alleen maar in staat zijn om haar onthullende delen naar beneden te trekken en ze zou het gewoon kunnen dragen", zegt ze.

Barbara krijgt meer zelfvertrouwen, maar ook steeds meer machtshonger, zoals geïllustreerd door een "punky" evolutie, met een op maat gemaakte body-con kanten jurk geïnspireerd door Azzedine Alaïa en Madonna circa-'Like a Virgin' plus een ruige zwart-witte jas van nepbont (hierboven), gebaseerd op een vintage 'goedkoop ding van een marktkraam'. Hemming ook "gefrustreerd" mode-illustrator Antonio Lopez's werk voor een grafisch pyjama-T-shirt met een artistieke kattenschets, kort gezien als Barbara haar koelkastdeur eraf trekt. "Het was maar een klein knikje [naar Cheetah]", merkt ze op.

Maar Barbara's motorjack met studs - gedragen met de minirok met luipaardprint en over-de-knielaarzen van Gina, net voor haar finale "Cats"-achtige transformatie - omvatte een specifieke aanpassing op verzoek van Jenkins: Hemming ontwierp eerst een versie met slangenhuidprint van een motorjack met krachtige schouders en een mix van studs toegevoegd voor extra intimidatie, maar "toen Patty de gewone hoeveelheid studs zag die we aan, zei ze, 'Nee, Ik wil overal studs. Ik wil dat het zo afschuwelijk is dat als je er tegenaan botst, je gewond zou raken.'"

Barbara's mede-slechterik met lagen, Maxwell Lord (Pedro Pascal), lijkt te verwijzen naar een zekere slechte verliezer, leider van de opstand en louche zakenman door zijn onbeholpen oplichterkarakter, plakkerige gouden kantoorinrichting en smaak voor boxy-pakken, zoals sommige mensen heb ook gemerkt. "Mijn muur stond vol met allerlei referenties. Alle soorten mensen", zegt Hemming. "En ja, er waren foto's van Donald Trump, want in de jaren '80 droegen Donald Trump en zakenmensen om hem heen het soort kleding dat we wilden dat deze man zou dragen."

Maxwells pakken met dubbele rij knopen, overhemden met puntkraag, bijpassende stropdas met print en pochetsets bevatten ook "naff" modereferenties, zoals Armani en Calvin Klein uit die tijd. "Er is echt niets van de [huidige] blik van die man", vervolgt Hemming. "Het is een eerdere jaren '80: grote schouders, dunne stoffen, wijde broeken. Proberen te blijven afstemmen, maar het tegelijkertijd baggy houden."

Als het gaat om het voorbeeld van de jaren '80, moeten we kijken naar Steve, die nu uit het water is gevallen, die het leuk vond om 'fits out' te proeven van de kast van Handsome Man en trakteerde ons op een montage van de beste, slechtste maar absoluut leukste mode van die tijd.

Hemming, wie? is niet de grootste fan uit de jaren '80, dankt haar team voor het feit dat ze echt alles uit de kast heeft gehaald. "Het is echt mijn slechtste deel", lacht ze. "Ik was er niet zeker van, maar mijn fantastische assistent kostuumontwerper Nat Turner had die tijd overleefd en duwde en duwde me gewoon." 

Ze verwezen naar tal van afbeeldingen uit de popcultuur, waaronder 'boybands' voor de meeste keuze aan looks op maat gemaakt ontwerp, inclusief zijn vertrouwde heuptasje (een "American issue bag!", volgens een opgewonden Steve) en de opzettelijk te strakke zwarte en rode parachutebroek kijk (hierboven), wat me halverwege de jaren 80 gaf Duran Duran-meets-Van Halen-vibes. Diana stylet hem uiteindelijk terug in zijn jagerpiloot-referentiële Members Only-jas, wit T-shirt van het in Japan gevestigde Pharon, op maat ontworpen broek en vintage Nike sportschoenen. "Hij leek op Diana. Ze zijn heel erg eenvoudig. Ze zijn op geen enkele manier overdreven of dom", zegt Hemming. Maar het fotograferen van de scène, echter ...

"We waren allemaal opgewonden toen we de grote poging deden op de dag", zegt Hemming. "Iedereen was aan het schreeuwen. Patty schreeuwde van het lachen. Er zijn zoveel andere looks, waaronder een urban cowboy - dat hij keek fantastisch in - die moest worden gesneden voor de tijd. Maar het was lachen." (*Gezegd in "uitgave de Snyder-snit!"bro stem*: Geef de volledige montage van Steve-outfits vrij!)

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.