Andrew Bolton is het hart van 'The First Monday In May' Met Gala-documentaire

Gebaseerd op de enorme hoeveelheid met beroemdheden gevuld Met Gala rode loper shots en scènes van zitplaatsen grafieken binnen de Mode kantoren in de trailer gemonteerd, ging ik ervan uit dat de documentaire "The First Monday In May" zou focussen meer over 'de Superbowl van sociale mode-evenementen', zoals Andre Leon Talley het noemt, dan de kaskraker "China: door de spiegel" zelf exposeren. De film, die woensdagavond in première ging in de Tribeca-filmfestival and hits theaters Friday, werd geproduceerd door Condé Nast en vertegenwoordigers van het Costume Institute. Maar regisseur Andrew Rossi, die in 2011 ook "Page One: Inside the New York Times" maakte, slaagde erin om bijna elk aspect van de creatie, installatie en openingsavond van de tentoonstelling te behandelen. Het publiek kan toestromen om te zien Mode Hoofdredacteur en Metropolitan Museum Trustee Anna Wintour's beroemde veeleisende persoonlijkheid in actie, maar het ware hart van de film is curator

 Andrew Bolton — veel in de weg Grace Coddington was in 2009's "The September Issue."

Bolton werd geboren in Lancashire, Engeland en wist op magische wijze al als tiener dat hij de curator van The Costume Institute wilde worden toen hij opgroeide. Na het onverwachte, recordbrekende succes van 2011'Wilde schoonheid" Bolton voelde de druk om het op te volgen met een tentoonstelling die de lat hoger zou leggen: een samenwerking met de Aziatische kunstafdeling over de invloed van China op westerse ontwerpers. Het thema bezorgdheid geuit over culturele toe-eigening toen het vorig jaar werd aangekondigd, maar de film onthult dat dit slechts een van de problemen was waar Bolton zich zorgen over moest maken tijdens het opzetten van dit ambitieuze project.

Bijvoorbeeld: een bezoek dat Bolton en Wintour aan Peking brengen, gaat gepaard met spanningen als leden van de Chinese pers vragen waarom de hedendaagse esthetiek van het land niet wordt vermeld. Wintour zegt tegen Bolton dat een journalist wilde dat de tentoonstelling in 1949 zou beginnen (toen Mao Zedong de oprichting van de Volksrepubliek China aankondigde). Later legt filmmaker Wong Kar Wai, die de hele tijd als adviseur fungeerde, aan Bolton uit dat hij geen Mao-pakken kan installeren in een kamer vol boeddhabeelden. Ondertussen in New York, Aziatisch kunsthoofd Maxwell K. Hearn is zeer bezorgd dat de kostuums en filmische installaties de Aziatische kunst eromheen zullen overschaduwen (of vernederen). Bovendien wordt "China" de grootste kostuumtentoonstelling tot nu toe, met 150 kostuums van meer dan 40 ontwerpers in 15 galerijen, en vanwege vage bouwvertragingen wordt het in minder dan een week gemonteerd.

Terwijl al deze verschillende krachten Bolton onder druk zetten om zijn proefschrift te verdedigen en te capituleren voor eisen van buitenaf, blijft hij standvastig en toegewijd om de tentoonstelling te brengen. om op zijn eigen voorwaarden te leven - en Wintour is volledig toegewijd aan wat zij zijn 'creatieve genie' noemt. Terwijl je je kunt voorstellen dat ze deskundig inzicht had in bijvoorbeeld Alexander McQueen's oeuvre voor 'Savage Beauty', de film laat nooit zien dat ze Boltons curatoriële beslissingen over 'China' beïnvloedde. (Op een gegeven moment vraagt ​​ze de Gala's planner Raúl Àvila als een detail is gebaseerd op 'een Chinees iets.') Maar haar service aan zowel Bolton als het museum voelt oprecht.

Scènes waarin Wintour en anderen praten over haar 'drakendame'-personage, een verwijzing naar een Chinees vrouwelijk stereotype dat wordt in detail beschreven voordat er een close-up van Wintour wordt gemaakt, zijn de mufste delen van de film: we kennen haar reputatie. Het is echter enorm vermakelijk om te zien dat gezaghebbendheid zich uitbreidt. Ze is openhartig over gasten die 'lastig maken' (helaas nooit namen noemen); ze beschrijft het kantoorontwerp van het World Trade Center als dat van een 'tweedehands vintage winkel'; ze probeert een museumpilaar te verwijderen om nog een tafel toe te voegen. We zien haar ook thuis, gekleed in spijkerbroeken en platte schoenen, rekening houdend met tafelaankleding en haar dochter Bee Shaffer bewonderend.

Wintour heeft zeker een hand gehad bij het kiezen van de vele ontwerpers die in de documentaire worden geïnterviewd, vooral John Galliano. Zijn Dior Couture-collectie uit 2003 staat centraal in de tentoonstelling en hij is beide te zien in een interview met Bolton en voor het eerst in vele bewondering voor die collectie in de archieven van de Metropolitan jaar. (Galliano is de enige die melding maakt van zijn schandalige vertrek bij Dior, zij het zijdelings.) Ook Karl Lagerfeld en Jean Paul Gaultier spreken over hun werk, net als Guo Pei, de ontwerper achter Rihanna's prachtige rode loper cape (Talley noemt het een "Black Frozen"-moment). Vanuit haar hoofdkantoor in Beijing legt ze uit dat ze met haar werk "een trouwjurk voor mijn land, met liefde in mijn hart" wil creëren. Ik zou graag een documentaire kijken over haar veeleisende atelier, waar het twee jaar duurde om Rihanna's vergulde look te produceren.

Tegen de tijd dat de film zijn aandacht richt op het feest, dat $ 12,5 miljoen heeft opgehaald voor het museum, voelt het een beetje vreemd om beroemdheden als Justin Bieber de zorgvuldig overwogen galerijen te zien betreden. Na dramatische rode loper-ingangen en een paar capriolen, volgt de film ontwerpers en hun dates door de tentoonstelling - legt Gaultier adorabel uit alles aan Alicia Keys - voordat ze naar het diner gaat waar Rihanna Wintour verplicht door iets te zeggen over twee culturen die samenkomen voordat ze aan haar begint uitvoering. "Bitch Better Have My Money" blijkt eigenlijk een geweldig nummer te zijn voor een inzamelingsactie, en we krijgen intieme dinermomenten tussen Robert Pattinson en FKA Twigs, Kim Kardashian en Kanye West, George en Amal Clooney en vele meer. "Ik moet Pinot Grigio op mijn arm zetten", zegt Lady Gaga.

Andere recensies hebben opgemerkt dat een rustige scène van Bolton die alleen door de galerijen loopt na het gala een van de meest aangrijpende van de film is, en het is waar. De film stelt dat de kunst van de mode en de glamoureuze bijeenkomst van beroemdheden beide worden verheven door: vereniging in dit invloedrijke jaarlijkse evenement, maar de intellectuele doelen van Bolton zijn essentieel en fascinerend fundering. Ze worden zelden in de schijnwerpers gezet - tot nu toe. Kom naar het theater om Wintour te zien, de Mode team- en beroemdheidsdrama, maar blijf voor de stille nauwkeurigheid en visie van Bolton. Het is tenslotte de reden waarom 800.000 mensen naar een tentoonstelling over kleding kwamen.

"The First Monday in May" draait vrijdag in de bioscoop. Zie de trailer hieronder.

Opmerking: dit bericht is bijgewerkt om de spelling van Alicia Keys en de datum van 'Savage Beauty' te corrigeren.