Echt, het is nooit echt weggegaan.
Het jaar is 2003. Je bent net thuisgekomen van een vreselijke dag op de middelbare school om dat te leren Evanescence's "Breng me tot leven" heeft opnieuw de eerste plaats op de VH1 Top 20 Video Countdown geclaimd. (Je bent vooral blij voor Amy Lee.) Nadat je in een hoes van "Xtra Cheddar" Goldfish bent gedoken, stop je de "Freaky Friday"-soundtrack in je Discman. Je wilt dat de tekst van Simple Plan's "Happy Together" wordt onthouden door die logeerpartij op zaterdag.
Hier zijn we, 18 jaar later, en ik ben er nog nooit zo zeker van geweest dat tijd een platte cirkel is. Bennifer is weer aan het vrijen in heel Los Angeles. De cast van "Vrienden" kreeg miljoenen dollars betaald om weer een aflevering van televisie te filmen. Travis Barker is te zien op a bop in de hitlijsten, opnieuw.
Ook in de mode lijkt de collectieve dresscode de laatste tijd te zweven tussen de Powerpuff Girls- en Bratz-poppen. Mensen nemen deze heropleving van het nieuwe millennium zo serieus dat de belegerde
"walvis verhaal" maakt een comeback. Maar er is nog een andere esthetiek die opduikt onder de almachtige Generatie Z-ers die Y2K de eerste keer niet hebben meegemaakt. Dat is poppunk, en het is terug, schat!Dit is geen nieuws voor de muziekindustrie: hoewel het genre lange tijd door blanken en mannen werd gedomineerd, is een nieuwe generatie BIPOC artiesten - zoals Willow Smith, De'Wayne en Meet Me @ the Altar, om er maar een paar te noemen - heroveren poppunk en maken er hun eigen. Industrielieveling Olivia Rodrigo's poppy-met-a-bite geluid trekt vergelijkingen met Gwen Stefani, Fefe Dobson en Paramore's Hayley Williams, en niet alleen omdat ze zet een slaapkamer in brand in een muziekvideo. (Heel punk.)
Zoals altijd volgt de mode dit voorbeeld. Poppunk-iconografie duikt op op de catwalk, bovenop de rode loper en natuurlijk in streetstyle (ervan uitgaande dat korrelige paparazzi-shots van Nobu als streetstyle gelden, wat ze doen). Deze keer is poppunk toegankelijker dan ooit. Het is meer dan de riemen met studs en geruite minirokken die MTV ooit canon maakte, en het is zeker meer beschikbaar dan wat ooit in de schappen van je buitenwijk stond Heet onderwerp. Poppunk kan alles zijn wat je wilt, en dat is hoe punk in het algemeen ook bedoeld is.
Toen punkrock voor het eerst opkwam in de jaren zeventig, probeerden artiesten de excessen van de reguliere muziek en cultuur te berispen met anti-materialistische stijlen. Eenvoudige kledingstukken zoals T-shirts en broeken werden gestyled om er versleten en zelfs vies uit te zien - een verre schreeuw van de hoogglanzende flits van disco die toen het decennium bezat. Vivienne Westwood wordt beschouwd als de blauwdruk, en met een goede reden: haar invloed is inderdaad onlosmakelijk verbonden met de punkesthetiek zoals we die vandaag kennen. Maar zoals de in New York City gevestigde designhistoricus Dr. Sonya Abrego me eraan herinnert, is die duivelse Westwood-look niet de enige iteratie van de subcultuur.
"Punk was een straatstijl die voortkwam uit kinderen, dus je zag veel vintage", zegt Abrego, die gespecialiseerd is in de geschiedenis van de Amerikaanse mode gedurende de 20e eeuw. "Je zag veel verschillende tijdperken vermengen en deconstructie gebeurde op zeer individualistische manieren. Het was Westwood en haar populariteit die punk een beetje uniformer maakten. Maar oorspronkelijk was er niet één uniforme look. Het was heel, heel gemengd, en dat maakte het cool."
Gerelateerde artikelen:
Wat zit er in de almachtige geheime stijlsaus van Blackpink?
Samantha Burkhart is de vrouw achter de meest heerlijke Capital-F-mode van muziek
Generatie Z deed het in 2020 voor zichzelf
In de jaren tachtig was er een gecodificeerde punkstijl ontstaan: studs en spikes, bondagebroeken en veiligheidsspelden - die min of meer punk vormen zoals we die nu kennen. In de vijf decennia sinds The Ramones voor het eerst debuteerde bij CBGB, is die stijl binnen een paar centimeter van zijn leven gecommercialiseerd. Betreed poppunk, waardoor zelfs de meest losbandige thema's van punk verteerbaar werden voor adolescenten in de buitenwijken die winkelden in steriele winkelcentra met namen als 'Shady Grove Court'.
"Wat ik interessant vind, is dat we nu bijna de Hot Topic-punklook van de jaren 2000 citeren, die al een paar generaties verwijderd was", zegt Abrego. "Het is gedistilleerde punk tot gescheurde witte overhemden, veiligheidsspelden en kleine geruite kilts. Dat zijn altijd de signalen, toch?"
Dit is hoe mode in ieder geval poppunk heeft geïnterpreteerd. Marine Serre stikte haar zorgen over creatieve burn-out in punky, patchworkstukken gemaakt van haar nu kenmerkende dode inventaris. R13's Chris Leba stylet post-punk basics met enkele van de meest herkenbare nietjes van de subcultuur, zoals groezelige hoge Converse- en gevechtslaarzen. Ook al Chanel - Tweedy Chanel! - doet mee: de show van Resort 2022 omvatte (helaas niet gescheurde) netkousen, pittige grafische T-shirts en zware kohl-eyeliner, soms allemaal in dezelfde look.
Deze poppunk-elementen liggen ook op de rode loper: Dua Lipa's campy BRIT Awards-look diende als een onofficieel eerbetoon aan Ginger Spice, compleet met een minirok van Union Jack en dijhoge zwarte panty's. En natuurlijk zou ik nalatig zijn als ik de high-glam-pop-punk cross-over van zowel new-age pop-punk icoon Machinegeweer Kelly en Megan Fox en Blink-182's Travis Barker en Kourtney Kardashian.
Niet al deze voorbeelden zijn strikt poppunk. Maar ze zijn op zijn minst representatief voor 'alt-fashion', een overkoepelende term die een familie van Y2K omvat subculturen zoals mall goths en emo kids, en die voortkwamen uit punk en gelijkaardige anti-establishment vertegenwoordigen ideologieën. En op dit moment lijkt iedereen - waarmee ik bedoel, millennials en Gen Z-ers - geïnteresseerd te zijn om het bij de Man te houden.
"Het is briljant, toch?" zegt Cassidy George, een Berlijnse cultuurschrijver die schreef over de recente opkomst van het emo-subgenre voor Win mei. "Poppunk doet een beroep op deze ingebeelde nostalgie voor jongere mensenmassa's, en dan veroorzaakt het eigenlijk liefdevolle nostalgie voor millennials die het hebben meegemaakt. Het verenigt de twee en creëert dit intergenerationele gezelschap over de opwinding."
Millennials van een bepaalde leeftijd herinneren zich misschien het Y2K-poppunktijdperk als zijnde gematerialiseerd op opkomende digitale platforms zoals Xanga en MySpace. Natuurlijk heeft Gen Z hun eigen versie op TikTok, waar poppunk aan het brouwen is sinds begin 2019 toen de stijl "e-boy" en "e-girl" op stoom kwam.
"Door ons te segmenteren op basis van wat we leuk vinden, heeft het TikTok-algoritme subculturen doen herleven", zegt Agus Panzoni, een trendonderzoeker die miniatuurversies van haar eigen trendrapporten deelt. op TikTok, waaronder een over poppunk. "Mensen ontwikkelen zich online en sluiten zich aan bij communities op basis van smaak en interesses, en deze worden de nieuwe trendsetters."
Als het voelt alsof de poppunktrendgolf vrij snel de kop opsteekt, is dat omdat het zo is. TikTok is, letterlijk, niet het sociale netwerk van je moeder. Dus wat ze ook proberen, de detailhandel is nog steeds hard aan het werk om Gen Z het hof te maken, in de hoop hun gunst te winnen met e-boy Celine campagnes en faux Chanel lipringen. De betaaldag is immers enorm: Gen Z heeft een koopkracht van meer dan $140 miljard, en groeien.
Maar het bestedingspatroon en de consumentenwaarden van Gen Z verschillen sterk van die van vorige generaties. Hun persoonlijke stijl wordt meer gedreven door individualiteit en minder door status, wat het vermarkten van luxegoederen uiterst moeilijk maakt. Dit is vooral het geval bij pogingen om poppunk te commercialiseren, wat voor Gen Z-ers iets veel meer is dan een blingy Y2K-renaissance.
"Na een jaar dat ons sociaal-politiek, economisch en ecologisch schokte, is het logisch dat we ons wenden tot muziek die anti-establishment is", zegt Panzoni. "Poppunk is de getemde versie van punkrock, en in zekere zin is het geschikt voor een activistische generatie die nog steeds het slachtoffer is van techbedrijven en alle mentale schade die wordt veroorzaakt door sociale media."
De poppunk van vandaag mist één sleutelfactor: livemuziek. Het genre hangt af van het verzamelen zelf, of het nu gaat om shilling voor Warped Tour-weekendpassen of om samenkomen buiten je plaatselijke kringloopwinkel, vissen om een versleten band tee of zeven te haken. Maar fysieke ervaringen komen terug, en concerten ook. Dus terwijl poppunk gedijt in een concertzaal op anderhalve meter van Pete Wentz, overstijgt de esthetiek ook een specifieke tijd of plaats, decennium of generatie. Je zou kunnen zeggen dat poppunk voor altijd is.
Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.