Is biotechnologie het antwoord op een duurzamere schoonheidsindustrie?

In Borneo herbergen de zwoele bossen van de Maleisische Archipel een van de rijkste biodiversiteit op aarde. De ecosystemen van deze eilandnatie, de op twee na grootste ter wereld en de grootste in Azië, ondersteunen meer dan 15.000 plantensoorten en 1.400 amfibieën, vogels, vissen, zoogdieren, reptielen en insecten. Maar sinds 2000 wordt het wildleven van Borneo ernstig bedreigd. Want alleen al in de afgelopen twee decennia heeft het eiland te maken gehad met bosverlies dat eindigt in minimaal 39%.

De boosdoener? Palmolie, een productieve plantaardige olie afgeleid van de tropenvriendelijke oliepalm. De eetbare olie is een kosteneffectief alternatief voor meer productie-zware plantaardige oliën zoals kokosnoot of olijf, en is dus een hoofdingrediënt geworden in voedingsproducten, wasmiddelen en biobrandstoffen, evenals in cosmetica. Maar de onverzadigbare vraag is het aanbod snel ontgroeid: oliepalmplantages dekken nu

meer dan 66 miljoen acres van het aardoppervlak, volgens de milieuorganisatie Rainforest Rescue, waardoor cruciale ecosystemen worden uitgeput en inheemse volkeren worden verdreven. Vandaag melden de Verenigde Naties dat: slechts de helft van de oorspronkelijke bosbedekking van Borneo is overgebleven.

Hoewel palmolie een bijzonder verwoestende case study is, is het verre van het enige voorbeeld van mensen die onrechtmatig profiteren van de natuurlijke hulpbronnen van de planeet voor industrieel gewin. Alleen al in de schoonheidsindustrie zijn gewassen, dierlijke bijproducten en oliën - ja, inclusief palm - belangrijk voor het bedrijfsleven; palmolie produceert bijvoorbeeld hydraterende vetzuren en texturerende alcoholen, een A-plus huidverzorgingscombinatie.

Dus wat als we de meest bedreigde ingrediënten ter wereld veilig en duurzaam zouden kunnen recreëren en ze tegelijkertijd nog effectiever zouden maken? Dat is een vraag die wetenschappers stellen sinds de jaren '60, toen biotechnologie voor het eerst opdook om genetische manipulatie te bestuderen. Tegenwoordig kan biotechnologie worden gedefinieerd als een gebied van toegepaste wetenschap dat levende organismen en hun derivaten gebruikt om betere producten en processen te produceren. En de schoonheidsindustrie loopt voorop.

"Biotechnologie is in wezen technologie die in het laboratorium wordt gebruikt om bedreigde ingrediënten te recreëren die uiteindelijk verbeteren." het leven van mensen - of in het geval van schoonheid, huid - of om een ​​oud probleem op te lossen", zegt Catherine Gore, president van veganistisch huidverzorgingsmerk Biossance. "Er zijn slechts een bepaald aantal middelen voor ons beschikbaar, en biotechnologie biedt dat perfecte antwoord op stille... merken bouwen met ongelooflijke ingrediënten en daarvoor geen negatieve indruk op de planeet of op je huid maken materie."

Biossance gelanceerd in 2017 met squalaan als zijn 'heldeningrediënt'. Ontwikkeld via biotechnologie, de 100% plantaardige, houdbare versie van het merk vochtinbrengende crème wordt aangeprezen als een milieuvriendelijker alternatief voor squaleen, een organische verbinding die voornamelijk wordt verkregen uit haaien lever olie. Biossance ontleent zijn squalaan aan hernieuwbaar Braziliaans suikerriet in kleine batches, dat vervolgens biologisch wordt gefermenteerd met behulp van zijn eigen gist.

"Biotechnologie gebruikt bacteriën en gist als nanofabrieken om actieve ingrediënten te produceren, waardoor de impact op het milieu wordt geminimaliseerd", zegt Dr. Hadley King, een gecertificeerde dermatoloog in New York City. "Door slechts kleine hoeveelheden plantaardige ingrediënten te gebruiken, is biotechnologie een zeer duurzaam proces. Actieve ingrediënten afkomstig van planten en dieren worden soms bekritiseerd vanwege de hoeveelheid land, water en energie die ze nodig hebben, en met ingrediënten van dierlijke oorsprong, zijn er ook problemen met het niet zijn dierproefvrij."

Squaleen werd voor het eerst beschreven en geïdentificeerd in 1916, en hoewel het oogsten van haaien — meer eufemistisch bekend als "squaleenvissen" - is sindsdien uit de gratie geraakt, haaien hebben een klap gekregen niettemin. In 2006 verbood de Europese Unie de gerichte visserij, en constateerde een sterke afname van bepaalde haaienpopulaties, maar volgens de wereldwijde non-profitcoalitie Shark Allies, Er worden nog steeds elk jaar 2,7 miljoen haaien geoogst voor hun lever. Volgens Gore is Biossance's squalaan niet alleen een ethischer alternatief voor de op haaien gebaseerde stof, maar chemisch werkt het ook beter.

"Als je naar squaleen in een injectieflacon kijkt, zul je zien dat het behoorlijk troebel is en aangetast in termen van kwaliteit, dus het heeft de neiging om op de huid te oxideren", zegt ze. Vergelijk dat met "volledig helder en gewichtloos" squalaan, dat ook geen oxidatie veroorzaakt - de wetenschap spreekt van "slecht gaan" nadat het aan lucht is blootgesteld. "Het is een identieke tegenhanger, en we kunnen zoveel maken als de wereld nodig heeft zonder een enkele negatieve indruk op de planeet te hebben", beweert Gore.

Ingrediënten die door middel van biotechnologie zijn geformuleerd, kunnen ook veel goedkoper zijn om te produceren dan de zogenaamde "natuurlijk afgeleide" ingrediënten. Hoewel het een aardige cent kost om een ​​nieuw biotechnologisch product te ontwikkelen (ongeveer $ 1,2 miljard, om precies te zijn, volgens het Tufts Center for the Study of Drug Development), kunnen bedrijven een drastische daling van de operationele kosten op de lange termijn zien. En met open sourcing kunnen beautymerken zelfs samenwerken om technologische doorbraken te delen in de hele industrie tegen een tarief dat betaalbaarder is dan nodig is voor een bedrijf om zijn eigen te ontwikkelen technologie. Daarom verkoopt Biossance zijn squalaan aan andere prestigieuze cosmeticamerken.

Schoonheid (vooral huidverzorging) is zo afhankelijk van baanbrekende formuleringen dat biotechnologie een goed idee is. In 2019, Zwitsers geurbedrijf Givaudan ontwikkelde een biotechnologisch geproduceerde versie van ambroxide, een organische chemische stof en een van de hoofdbestanddelen die verantwoordelijk zijn voor de houtachtige geur van ambergrijs. Ambroxie wordt van nature geproduceerd in het spijsverteringsstelsel van potvissen, maar de hernieuwbare versie van Givaudan, Ambrofix, is gemaakt van het vergisten van duurzaam geproduceerd suikerriet.

Elders in Zwitserland, cosmeticaleverancier Mibelle toepassingen IceAwake, een ingrediënt met een handelsmerk dat helpt de ouder wordende, slaaparme huid te "verjongen". Mibelle ontwikkelde zijn technologie op basis van slechts een paar monsters van gletsjerijs uit de Zwitserse Alpen, gebruikmakend van het hoge microbiële gehalte in het nabijgelegen water.

Wat betreft palmolie? In New York City gevestigd C16 Biowetenschap heeft zijn eigen in het laboratorium gekweekt alternatief voor het ingrediënt ontwikkeld via een fermentatieproces dat microben gebruikt om palmolie zoals bier te brouwen - en om het op schaal te doen. Het biotechnologiebedrijf sloot een Series A-ronde van $ 20 miljoen af afgelopen maart geleid door Breakthrough Energy Ventures, een fonds van $ 1 miljard onder leiding van Bill Gates om innovaties op het gebied van duurzame energie te versnellen.

gerelateerde artikelen
8 veelvoorkomende beweringen over marketing van natuurlijke schoonheid, gecontroleerd op feiten
'S Werelds hoogste bergen zijn bedekt met afval, dus Bally is ze aan het opruimen
Nieuwe certificering helpt merken hun betrokkenheid bij het milieu te communiceren

Met bijna geen milieu-impact in de productformulering zelf, is het begrijpelijk dat biotechnologische alternatieven kunnen worden beschouwd als de meest "duurzame" optie voor milieubewuste consumenten. Maar in tegenstelling tot de voedingssector die een aantal certificeringsprogramma's van derden aanbiedt, is schoonheid minder streng, althans voor zover het overheidsinstanties betreft.

De Food and Drug Administration reguleert cosmetica, zeker, maar de term 'biologisch' is niet echt gedefinieerd in een van zijn normen. Geen van beide is 'duurzaam' of 'schoon' of zelfs 'natuurlijk' en er is geen garantie dat producten die in die emmers vallen, noodzakelijkerwijs beter zijn voor je huid in het algemeen. (Daarom is het zo problematisch dat deze producten dat ook zijn) zelden toegankelijk voor mensen met een lager inkomen, een onevenredig aantal mensen van kleur.) En dat alles blijft kopers misleiden, die nu de taak hebben ingrediëntenlijsten en onderzoeksresultaten in hun eigen tijd door te spitten.

"Er is potentieel voor greenwashing [in de biotechnologie]", zegt Dr. King. "We hebben transparantie en handige etiketteringsnormen nodig om ons te helpen de opties te begrijpen en te navigeren. En uiteindelijk hebben we uitstekende veiligheids- en werkzaamheidsgegevens nodig om deze ingrediënten te kunnen evalueren."

Bij Biossance verzekert Gore dat haar team zich inzet om nieuwsgierige shoppers niet alleen voor te lichten over biotechnologie, maar over de interne processen van het bedrijf als geheel. ("Het woord biotechnologie kan nogal abstract zijn", zegt ze. "Dus het leidt natuurlijk tot meer vragen, en mogelijk meer verwarring, en dat is waar het op gericht moet zijn.") Transparantie kan de de meest effectieve oplossing is, in ieder geval totdat branchebrede accreditatiediensten beschikbaar komen voor schoonheidsmerken en hun klanten. Biotechnologie zit echter niet te wachten.

"We gaan nieuwe soorten biotechnologische ingrediënten zien ontstaan ​​die niet alleen identiek zijn aan hun natuurlijke tegenhanger, maar ze overtreffen in kwaliteit en prestaties", zegt cosmetisch chemicus Ron Robinson, oprichter en CEO van SchoonheidStat, een beauty-influencer bureau en blog dat in 2019 zijn eigen huidverzorgingslijn lanceerde. Robinson laat doorschemeren dat BeautyStat werkt aan "iets groots" in de biotechnologische wereld, maar kan nog geen details onthullen.

De mogelijkheden zijn eindeloos, en niet beperkt tot de meest bedreigde flora en fauna van de planeet, hoewel ze zeker voorrang hebben. Gore suggereert dat consumenten uitkijken naar biotechnologisch ontwikkelde sandelhout, een officieel "kwetsbare" plantensoort die een olie levert die nu veel wordt gebruikt in aromatherapie en parfumerie. Het moederbedrijf van Biossance Amyris, een synthetisch chemisch bedrijf met hoofdkantoor buiten Oakland, herschapen sandelhout met behulp van gistfermentatie.

Als biotechnologie nogal futuristisch aanvoelt, als iets uit de lucht... flitsende sciencefictionfilm uit de jaren 60, dat is omdat, nou ja, dat is het een beetje. Nu intersectorale klimaatactie steeds noodzakelijker wordt, hoopt Gore dat wetenschappelijke innovatie hopelijk alleen maar zal toenemen.

"Het uiteindelijke doel is om de vragen over de hele linie te stellen", zegt ze. "Hoe worden ingrediënten nu verwerkt en geoogst? En is er een betere oplossing?"

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.