Achter de schermen van modeontwerpteams

Er zijn twee soorten ontwerpers die typisch worden verheerlijkt in modegesprekken: De creatieve directeuren die aan het roer staan ​​van legacy-huizen of hedendaagse merken, en de ondernemende types die bruisend nieuw beginnen etiketten.

Maar de realiteit is dat voor de meerderheid van de mensen die in modeontwerp werken, 'het maken' in de industrie er heel anders uitziet. In plaats van in de schijnwerpers te staan ​​als een 'artistiek genie', een merkleider of oprichter, werken deze creatievelingen vaak achter de scènes, stilletjes schetsen en conceptualiseren van stukken die zullen eindigen in collecties die ze misschien nooit de publieke eer zullen krijgen voor. En sommigen van hen zijn daar heel blij mee.

Neem bijvoorbeeld Norman René Devera. Momenteel senior designer van dameskleding bij Calvin Klein, Devera's cv leest als een lijst met de grootste modehits. Hij werkte onder Phoebe Philo bij Celine toen het stil was Celine, Nicolas Ghesquière

Bij Louis Vuitton en Alber Elbaz Bij Lanvin alvorens te landen in zijn huidige positie onder Raf Simons. Wat Devera betreft, zijn de voordelen van het leren van en werken met de grootste talenten in de industrie waardevoller dan zijn naam in het licht te zien.

"Ik heb niet het gevoel dat ik de hele wereld nodig heb om te kunnen zeggen: 'Oh, hij deed dit of dat.' Ik ben hier niet voor de glorie", zegt Devera als we elkaar in New York ontmoeten. "De glorie is om te kunnen zeggen dat ik met deze regisseurs heb gewerkt, en deze regisseurs behoren tot de beste van onze tijd. Dat is genoeg."

Devera zegt dat het werken onder de visie van zoveel verschillende beroemde ontwerpers ervoor heeft gezorgd dat hij een esthetische kameleon is geworden. Voordat hij een nieuwe rol begint, bestudeert hij obsessief eerdere collecties om 'in de geest van de creatief directeur te kruipen'. Maar hij handhaaft dat ontwerp collega's die bekend zijn met zijn methode - Devera begint het ontwerpproces liever door te draperen in de traditie van de oude meesters, in plaats van 2D te gebruiken schetst zoals veel van zijn tijdgenoten - kan zijn unieke aanraking nog steeds herkennen in wat er op de catwalk komt, zelfs zonder een naam gehecht.

Accessoiresontwerper Mariza Scotch, die is ontworpen voor Salvatore Ferragamo, Ralph Lauren, Kate Spade, Tod's, Isaac Mizrahi en Gat, heeft een andere benadering om haar weg vooruit te vinden elke keer dat ze bij een nieuw merk begint.

"Ik word meestal ingehuurd door merken of door mensen die een nieuw hoofdstuk willen bedenken. Het lijkt een beetje op het renoveren van een oud huis in plaats van het bouwen van een nieuw huis", zegt Scotch aan de telefoon vanuit Parijs. "Mijn rode draad is: als ik een merk zie, denk ik: 'Wat is de essentie van dit merk of wat zou het moeten zijn, en hoe kan ik dat uitdrukken in zo min mogelijk visuele elementen?'"

In het geval van Scotch betekende dat soms een herziening van de manier waarop een team over design denkt, zodat het beter tot de kern komt van waar het voor staat. Toen hij in de jaren '90 bij Ralph Lauren werkte, creëerde Scotch bijvoorbeeld nieuwe kenmerkende hardware en paste het de branding en logo waarvan ze vond dat ze te "opzichtig" zouden zijn om harmonieus samen te werken met het soort handtassen dat ze wilde produceren.

Toch betekende dat niet dat hij tegen de visie van Ralph Lauren zelf inging. Om accessoires te vernieuwen op een manier die past bij de visuele wereld waarin Lauren woonde, besteedde Scotch aandacht aan andere dingen waarvan ze wist dat hij het leuk vond, naast de voor de hand liggende antwoorden zoals sportwagens en monogrammen om te putten uit meer obscure visuele referenties zoals bankkluizen en kluizen - "omdat hij van geld houdt", zei ze lacht.

"Ik zag het bijna als de tolk bij de VN die toespraken vertaalt", zegt ze. "Ik zag mijn rol als een heel goede luisteraar en niet alleen aandacht besteden aan visuele signalen en gebaren, maar echt de persoon op zoveel mogelijk manieren lezen als ik kon en dan proberen te voelen wat hem opgewonden maakte en vrolijk. Het was het proces van het omzetten van wat ik voelde zijn emotie en ambities waren in producten."

Jarenlang werken bij een reeks merken, zowel high-end als massamarkt, hebben Scotch geholpen haar eigen gevoeligheid en waarden zo hoog dat ze een succesvol adviesbureau heeft kunnen lanceren waar merken haar komen opzoeken perspectief. De flexibiliteit die ze geniet als gratis agent zonder gelijknamig merk aan haar naam, maakt deel uit van wat andere ontwerpers aanspreekt, zoals Dan-Yun Huang, momenteel onderdeel van het ontwerpteam van Phillip Lim, over hun eigen baan.

Huang, een van Devera's collega's bij Celine, besloot de overstap naar Phillip Lim te maken, deels om meer grip te krijgen op de zakelijke kant van het runnen van een merk. Het is het soort leren waarvan ze zegt dat sommige van haar voormalige klasgenoten van de ontwerpschool leren van het starten en runnen van hun eigen merken, maar ze voelt dat ze net zo goed van een echte opleiding door van een groot Europees huis naar een kleiner Amerikaans huis te verhuizen, waar ze meer hands-on kan zijn met tal van aspecten van het bedrijf.

"Het is een kwestie van je eigen geld uitgeven of uitgeven ander het geld van mensen [terwijl je leert]", grapt ze als ik haar in New York interview. "Ik heb veel vrienden [die hun eigen labels zijn begonnen], en zelfs als ze het heel goed doen, is hun salaris niet te vergelijken met werken bij een groot merk."

Huang zegt dat de enige keer dat het haar dwars zit dat ze geen eer kan krijgen voor haar individuele ontwerpen, is wanneer ze dingen doet zoals solliciteren voor een visum in een nieuw land, aangezien het solide bewijs dat het werk dat ze doet wordt gewaardeerd en uniek is in haar branche, kan helpen bij die aanvragen. Anders, zegt ze, de financiële stabiliteit en de kans om te leren - of dat nu van een creatief directeur is wiens... naam die iedereen kent of een veteraan in de branche die tientallen jaren waardevolle ervaring achter de schermen heeft - is verheugend genoeg.

Hoewel Scotch begrijpt hoe aantrekkelijk het is om af te studeren aan de ontwerpschool en meteen een merk te beginnen - als ze ooit een eigen merk begint, zegt ze, het zal zijn omdat ze met haar dochter wil samenwerken aan een project - ze moedigt elke jonge ontwerper aan om dat instinct in zichzelf te ondervragen voordat ze springen in.

"Ik denk niet dat het starten van een nieuw merk noodzakelijkerwijs gelijk staat aan iets interessants of waardevols dat het leven van mensen of de cultuur gaat verbeteren. Ik denk niet dat exponentiële expansie van merk na merk na merk is duurzaam', zegt Schot. "In een wereld waar elke persoon op dit moment zijn of haar persoonlijke merk moet hebben of zijn, is het een daad van rebellie om de andere kant op te gaan."

Blijf op de hoogte van de laatste trends, nieuws en mensen die de mode-industrie vormgeven. Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.