Foto: Lukas Schulze/Getty Images
Beweren er iets aan te doen klimaatverandering is uitgegroeid tot een trend in de kledingindustrie. Er is een golf van mode pacten, charters en CO2-neutrale proclamaties, en nu beginnen we zelfs merken te zien die beweren "koolstofnegatief." Dus moeten we het een beetje vieren of het allemaal maar toeschrijven aan greenwashing?
Volgens twee nieuwe rapporten moeten deze aankondigingen door een zeer sceptische lens worden bekeken. Eerder deze maand Stellage. aarde, een milieubelangengroep, gerangschikt 45 grote kledingmerken, en ontdekten dat slechts twee merken - Levi's en American Eagle Outfitters - genoeg doen om de uitstoot te beperken ons onder de 1,5 graad opwarming, wat de limiet is die wordt aanbevolen door het Intergouvernementeel Panel voor Klimaat van de VN Wijziging.
En op donderdag is de Instituut voor Publieke en Milieuzaken (IPE) publiceerde zijn Groene toeleveringsketen CITI (Corporate Information Transparency Index) ranglijst, die meer dan 400 wereldwijde merken die produceren, scoort in China, waaronder 80 grote kledingbedrijven, op basis van hun inspanningen om vervuiling te beteugelen en hun uitstoot. Wat deze ranglijsten onthullen, is dat maar weinig merken doen
iets om hun ecologische voetafdruk te meten, laat staan het terug te brengen tot een aarde-sparend formaat.Om dit allemaal te begrijpen, hebben we contact opgenomen met Linda Greer, een van de bekendste milieuwetenschappers die werkt aan het vergroenen van de kledingindustrie. Greer werkte bij de National Resources Defense Council gedurende bijna twee decennia, waar ze in 2009 het Clean by Design-fabrieksverbeteringsprogramma oprichtte om de milieueffecten van de mode-industrie aan te pakken. Ze is nu senior fellow bij de IPE.
Hier legt ze uit wat merken wel en niet weten over hun CO2-impact, en wat er nodig is voor de industrie om echt groen te worden. Bekijk hieronder de hoogtepunten uit ons gesprek.
In sommige opzichten, 2019 voelt als een keerpunt waar de mode-industrie de klimaatverandering serieus neemt. Als iemand die een tijdje aan dit probleem werkt, voelt dit jaar dan anders voor jou?
Ja, dit is het jaar waarin merken naar de kern van de zaak gaan, namelijk hun productie. Er is een besef dat als je serieus bent over je impact op het milieu, je naar je toeleveringsketen moet kijken. Drie of vier jaar geleden zouden merken hebben gezegd: 'Maar mijn toeleveringsketen is zo ver weg, en hoe kan ik dat weten?' Het waren een hoop spijtige excuses. Maar tegenwoordig is de wereld heel transparant geworden.
Van de 80 kledingmerken in de Green Supply Chain-ranglijst doen de meeste bijna niets (minder dan 10 punten op 100). Wat weet het gemiddelde merk over hun ecologische voetafdruk?
Er zijn nog steeds heel, heel weinig merken die weten waar hun spullen vandaan komen in de toeleveringsketen en zelfs minder van hen zijn actieve relaties aangegaan met die leveranciers om hun CO2-uitstoot te verminderen voetafdruk. Veel merken weten nog steeds niet waar hun stof vandaan komt of waar de materialen vandaan komen die in hun stoffen zijn verwerkt.
Betekent dit dat sommige bedrijven die koolstofverplichtingen aangaan, niet echt weten wat hun eigen koolstofvoetafdruk is?
Ja! Dat kan ik met zekerheid zeggen.
De top tien merken op de CITI-ranglijst zijn Levi's, Adidas, C&A, Inditex (Zara), H&M, Primark, Nike, Target, New Balance en M&S. Wat doen deze bedrijven anders dan de rest van de branche?
Dat betekent dat het merk echt is begonnen met het berekenen van klimaateffecten en weet waar hun koolstofhotspots zijn [ed .] opmerking: koolstofhotspots zijn fabrieken met een bijzonder hoge uitstoot], zodat ze weten waar ze hun reductie moeten doen doelen. Deze merken scoren hoog vanwege hun bekendheid met hun supply chain en hun vermogen om de baas te spelen met die leveranciers wanneer die leveranciers uit de pas zijn gelopen wat betreft hun lozingsvergunningen, vervuiling, enz enzovoort.
De onderkant van de lijst is verrassend, met merken als Ralph Lauren en Mango, vooral omdat ze duurzaamheidstoezeggingen hebben gedaan.
Ja, de bedrijven die de hoogste scorers zijn, zijn dezelfde bedrijven die bijna elk jaar de hoogste scorers zijn, en de lage scorers zitten daar op netto nul in de hoop dat niemand het merkt.
Het grootste deel van de CO2-impact van mode vindt plaats tijdens de productie, met name alleen bij het maken van textiel. Kan je uitleggen waarom?
In bijna elke industriële sector liggen de zware milieueffecten bij de productie van de materialen. In textielfabrieken vindt de koolstofimpact plaats vanwege deze enorme vaten waar heet water, stoom en chemicaliën worden gebruikt gebruikt om de vezels tot stof te verwerken en vervolgens om de stof te verven en af te werken in de kleur en het gevoel dat we zoeken.
Wat zou er moeten veranderen om de koolstofverplichtingen van een merk zinvoller te maken?
Mensen zijn erg enthousiast over deze langeafstandsverplichtingen om bepaalde dingen tegen 2025 of 2050 te doen. Maar mensen moeten vragen: 'Wat doe je over drie maanden? Wat doe je hierna? Wat is de routekaart?' Anders kom je aan het einde van twee decennia en heb je niet gedaan wat nodig is om je doelen te bereiken.
Dit interview is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Blijf op de hoogte van de laatste trends, nieuws en mensen die de mode-industrie vormgeven. Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.