Mijnheer Johannes. Foto: L'Oréal Paris
In onze langlopende serie, "Hoe ik het maak", we praten met mensen die hun brood verdienen in de mode-industrie over hoe ze inbraken en succes hebben gevonden.
"Ik heb de afgelopen 33 jaar elke dag mijn naam moeten uitleggen", lachte Sir John toen ik vorige week de pas geslagen L'Oréal Paris-make-upartiest voor beroemdheden in NYC ontmoette. Misschien moet hij het nu wat minder vaak uitleggen. (Voor de goede orde, zijn grootmoeder noemde hem, en ja, het is de naam op zijn geboorteakte.) Naast het vertegenwoordigen van een van de grootste schoonheid merken in de wereld, is Sir John ook een belangrijk lid geweest van Beyoncé's glamourploeg en heeft hij samengewerkt met Joan Smalls (onthoud Dat violet Met Gala lippenstift?), Karlie Kloss en Naomi Campbell. Zoals zijn naam al doet vermoeden, is hij make-upadel geworden.
Maar het is niet van de ene op de andere dag gebeurd. Terwijl hij me een kattenoog en een stralende huid gaf, spraken Sir John en ik over zijn carrière en hoe het allemaal was gebeurde, inclusief ontslagen worden door MAC, make-up opgeven en "afgeborsteld" worden door Naomi Campbell.
Fashionista: Hoe ben je begonnen met het maken van make-up?
meneer Jan: Ik zat al op school voor kunst sinds ik zes jaar oud was. Ik ging naar een middelbare school voor podiumkunsten en groeide op in de staat New York. Mijn moeder heeft me ondergedompeld in schilderen en dat soort dingen. Make-up is per ongeluk gebeurd. Op de universiteit [in Atlanta] was een vriendin van mij een model en ze had geen visagiste. De fotograaf vroeg me of ik dingen in haar tas kon samenvoegen en haar een gezicht kon geven - het was een plaatselijk tijdschrift. Dat deed ik en hij zei dat hij het leuk vond en vroeg me of ik de volgende zaterdag terug kon komen om hetzelfde te doen voor $ 250. Ik was 18 en een worstelende student en ik wist niet eens dat het een baan was. Ik had geen idee dat mensen het voor de kost deden.
Had je zelfs make-up om mee te nemen naar die volgende shoot?
Ik moest naar buiten om make-up te kopen. Ik had een tacklebox! Snel vooruit, en ik heb een tijdje voor MAC Cosmetics gewerkt. Ik werkte bij een MAC-balie. MAC bracht me naar New York en ik opende de balie van Soho Bloomingdale. Werken aan een balie is een heel andere wereld dan wat ik nu doe. De balie is eerlijk gezegd de beste leermeester. Je werkt met 50 vrouwen per dag uit alle lagen van de bevolking en leeftijden. Het leert je zoveel.
Hoe lang was je bij MAC?
Ik werd ontslagen op 22 omdat ik te laat was. Daarna ben ik de visuele merchandising ingegaan. Ik liet make-up helemaal los en begon ramen te doen. Ik deed de etalages voor Bergdorfs en Barneys en werd een paar jaar merchandiser voor heren bij Gucci. Dat was leuk en ik kon creativiteit uiten.
Hoe ben je daarin verzeild geraakt?
Helemaal per ongeluk ook! Ik was bij [Henri] Bendel aan het freelancen als visagist en ik ontmoette de visueel directeur die een enorm feestdisplay opzette. Ik had zoiets van: "Hé, ik wil hier deel van uitmaken. Kan ik helpen?" En hij zei: "Kom vanavond en breng de nacht door in de winkel, zoals iedereen visueel doet." Hij bood me een fulltime baan bij Bendels aan. Daarna deed ik Bergdorfs voor vakantie en Gucci. Dat was een paar jaar mijn hele wereld. Helemaal geen schoonheid. ik niet eens aanraken een make-upborstel. Ik nam het niet serieus.
Maar blijkbaar ben je er op de een of andere manier weer bovenop gekomen.
Ik had een medewerker met wie ik werkte bij MAC, genaamd Yadim. Hij heeft nu een Maybelline-contract. We werkten samen toen we baby's waren. We gingen onze eigen weg, maar we ontmoetten elkaar later toen we 24 of 25 waren en hij op dat moment voor Pat McGrath werkte. Hij zei: "Hé, ik denk dat je deze dame moet ontmoeten, ze is zo geweldig, en je zult gaan reizen." Ik had toen nog niet eens een paspoort. Dus ontmoette ik Pat op een show in New York en ze vroeg me toen: "Ga je over twee weken in Italië zijn?" En ik dacht: "Natuurlijk, ja, ik zal er zijn!" Ik verliet de show wetende, Ik moet met mijn kont naar Italië. Dat deed ik, en tijdens die show ontmoette ik Naomi [Campbell]. De eerste show was Dolce; Ik deed Prada dezelfde middag. Ik was [met Pat] ongeveer een jaar. Ik ging weg en begon te werken met Charlotte Tilbury. Ik hou van haar! Ze is mijn mentor geweest.
Heb je Naomi's make-up gedaan?
Nee. Ze zeiden tegen me: "Praat niet met haar, laat haar gewoon met rust." Ik verafgoodde haar toen ik jonger was. In die tijd zag ik niemand die etnisch was in de mode, dus het was super inspirerend. Ik ontmoette haar en ik zei: "Hé, ik ben Sir John. Ik ga in het team van Pat zitten." Ze wuifde me een beetje weg, maar een week later kreeg ik een telefoontje van haar mensen om met haar te werken [voor rode loper.] Ze was geweldig. Ze was de eerste celebrity-klant die ik ooit heb gehad.
Dus wanneer kwam Beyoncé in beeld?
Ik was bij Charlotte toen ik Beyoncé ontmoette. Ze stelde me voor aan Bey op de damesmodeshow van Tom Ford, dat... eerste in 2010. Charlotte zei niet eens haar naam, ze zei alleen: "Je gaat het doen" haar." Ze wees naar haar naam en ik zei: "Is er een model dat Beyoncé heet?" We hadden net Liya gedaan. [Kebede], en Julianne Moore waren bij de show en Daphne Guinness - al deze verbazingwekkende iconische Dames. En Joan Smalls, die een baby was. Ze was nog niet eens bekend. Ik dacht dat ik in de maling werd genomen of zo.
[Beyoncé] werd afgescheiden in haar eigen kamer in het kantoor van meneer Ford; Ik ging daar naar binnen en het was slechts een van die momenten dat ik wist dat mijn leven anders zou zijn. Ik deed haar make-up, maar ik wist dat ze werkte met Francesca Tolot. Ze is al jaren de visagiste van Beyoncé, dus ik wist dat ik haar nooit meer zou zien. Ze heeft een geweldige dame die in de jaren '70 met Diana Ross en Cher werkte en ze heeft Elizabeth Taylor's Diamonds-geuradvertenties gedaan - dit is een iconische dame. Ik was niet zenuwachtig, maar ik dacht: Dit is het beste wat ik ooit heb moeten doen, ooit.
Ze hield van [de make-up] en ze wilde daarna niet eens in de spiegel kijken. Ik denk dat ze de sfeer die we hadden leuk vond, omdat ze mijn carrière een jaar of twee stil volgde. Toen kreeg ik een telefoontje [van iemand die zei]: "We willen je een contract met Beyoncé aanbieden." Ik had zoiets van, ik word weer in de maling genomen! Dit is niet echt. Ze wilden dat ik een contract voor twee jaar tekende. De vertrouwelijkheidsovereenkomst was zo groot als een bijbel.
Dus hoe was het om deel uit te maken van haar entourage?
We waren aan het touren. Tour was geweldig, maar het is niet echt mijn ding. Reizen is leuk, maar als je in zo'n tempo reist en... je weet niet eens waar je wakker wordt. Maar het heeft me opgevoed in die zin dat ik veel heb geleerd onderweg. Er is geen betere manier om een artiest te leren kennen dan om in die hoedanigheid bij hen te zijn. Wat er ook gebeurt, of ik nu een goede of een slechte dag heb, ik moet deze dame elke dag zien. We kregen een band. Ik ga niet zeggen dat ik haar vriendin ben of zij mijn vriendin, maar ik weet dat we om elkaar geven. Hier leer je de professionele dynamiek kennen, dat je je klanten moet behandelen alsof ze geen [je] vriend zijn. Dit is mijn cliënt en haar man is niet mijn vriend - dit is de echtgenoot van mijn cliënt. Als je die relatie door de tand des tijds wilt behouden, moet je die altijd gescheiden houden. Het maakt niet uit hoe dichtbij ze je willen binnenhalen, onthoud altijd dat dit werk is. Dat is wat veel mensen zich niet realiseren. In dit vak wordt je nooit verteld waarom je niet meer wordt gebeld - je wordt gewoon niet meer gebeld.
Was het moeilijk om al het werk dat je deed op de? Beyonce videos geheim?
Ik heb negen van de video's gemaakt. Het was niet moeilijk om het geheim te houden, omdat de vertrouwelijkheidsovereenkomst de vrees voor God in je bracht. Er was geen gevoel van bewondering dat ik kon krijgen [door het iemand te vertellen] dat groter was dan wat ik op dat moment had.
Laten we het hebben over je modelwerk.
Mijn werk over Joan en Jourdan en Karlie - de meisjes zijn mijn portfolio. Ze zijn in zekere zin mijn "visitekaartje". Zo kon Bey mijn werk leren kennen en waarderen — door het op Joan te zien. Ik herinner me een van onze eerste gesprekken, en het was: "We houden van wat je voor [haar] doet, dat is wat we wil dat je hierheen komt." Het klinkt ouderwets, als een make-upartiest uit de jaren 90, maar ik ben dankbaar voor de modellen. De modellen zijn de reden dat ik hier ben. Ik ben de meiden eeuwig dankbaar.
Wat heeft het krijgen van een agent je geleerd?
[Mijn bureau] Streeters gaf me een verfijnde kwaliteit en een andere kijk op mijn werk. Ik moest me terugtrekken. Het verwarrende aan mijn baan en carrière - niet verwarrend, maar het is een uitdaging - is dat twee kanten van het bedrijf totaal verschillende dingen van mij willen. Sommige visagisten hebben de luxe om naar hun werk te gaan en mooie hoofdartikelen te maken. Sommigen doen alleen rode loper. Als je beide doet, moet je in compartimenten verdelen wat de beroemdheid wil. Ze wil glamoureuzer zijn en ze wil niet de "geen make-up-make-up" look - ze wil oude Hollywood-glamour. Dan ga je naar New York of Parijs en daar willen ze redactionele artikelen over niets. Ze willen Chapstick en een beetje concealer. Soms kun je gek worden als je probeert alles te zijn voor elk onderdeel van het bedrijf. Maar anno 2015 heb je geen optie. Er zijn zoveel bewegende componenten in het bedrijf. Als je ze niet omarmt en vloeiend blijft en deze dingen accepteert, word je naar buiten geleid.
Hoe denk je over sociale media? Sommige make-upartiesten worden behoorlijk eigenwijs op Instagram.
Mijn pagina is niet zo veel van mij als ik denk dat het doet. Je zult me nooit zien drinken of [foto's van] mijn vrienden of mijn familie - daar is het niet de plaats voor. Je sociale media zijn niet alleen je platform. Je vertegenwoordigt veel andere mensen. Er zijn veel politieke dingen gebeurd; Ik wilde een stem geven aan #BlackLivesMatter en ik wilde een stem geven aan dierenmishandeling, maar we moeten temperen wat we zeggen en hoe we het zeggen, anders marginaliseer je je oproep aan de massa. En dat is wat je niet wilt. Het is gewoon niet slim. Dat moment kan tijdelijk zijn.
Nog advies voor beginnende make-upartiesten?
Je wilt in de mode zijn voordat je beroemd wordt, omdat je die verfijning wilt. Het goede aan mode is dat het de markering en de heilige graal van de esthetiek is. Als je dat oog hebt, kun je het overal mee naartoe nemen. Het is moeilijker andersom, om van beroemdheid of Hollywood naar mode te gaan. High fashion houdt ervan om haar eigen mensen te laten groeien. Ik zit een beetje in het midden.
We laten alles wat we hebben achter op de gezichten van de mensen met wie we dagelijks werken. Maak je geen zorgen over beroemd zijn. Doe gewoon het werk. Social media is een geschenk maar ook de vloek. Als je goed bent en je doet het werk en je bent betrokken om daar de beste in te zijn, valt al het andere op zijn plaats als je niet eens kijkt.