Hoe Thakoon Panichgul zijn modemerk en bedrijf de afgelopen 15 jaar heeft aangepast

In onze langlopende serie, "Hoe ik het maak", we praten met mensen die hun brood verdienen in de mode- en schoonheidsindustrie over hoe ze inbraken en succes vonden.

Na een onderbreking van twee jaar in de mode-industrie, Thakoon Panichgul is terug met een nieuw gelijknamig merk. Als je denkt dat dit als déjà vu voelt, heb je gelijk: in 2016 — na een seizoen vrij en gekocht door de investeringsmaatschappij Bright Fame Fashion in december 2015 - de ontwerper keerde terug naar de catwalk van New York Fashion Week met een nieuw "zie nu, koop nu" bedrijfsmodel. Maar kort daarna, rond maart 2017, nam Panichgul stilletjes een sabbatical, pauzeerde hij zijn werk en paste hij zijn benadering van de mode-industrie in het algemeen aan. "Voor mij is het echt begrijpen dat het niet meer om rages en trends gaat", vertelt Panichgul aan Fashionista over wat hij zich realiseerde tijdens zijn vrije tijd.

Nu is hij terug met Thakoon, die wordt beheerd door het cashmere-label

Naadam en lanceert officieel direct-to-consumer online in september, samen met een conceptwinkel in West Village in New York City die dit najaar wordt geopend. De nieuwe lijn is volgens Panichgul veel meer samengesteld, bestaande uit kant-en-klare capsulereeksen bestaande uit garderobe-essentials in plaats van trendgedreven, romantisch geïnspireerde kledingstukken die de ontwerper mogelijk op de kaart hebben gezet toen hij zijn bedrijf voor het eerst lanceerde in 2004. De debuutcollectie bestaat uit 12 stijlen - denk aan getailleerde hoodies, een weelderige camelcoat, getailleerde broeken en een tijdloze onderjurk - elk met eigentijdse prijzen tussen $ 75 en $ 225.

gerelateerde artikelen
Met een nieuwe lijn, The Marc Jacobs, wil de ontwerper zichzelf opnieuw voorstellen
Hoe Lele Sadoughi van de lancering van J.Crew-sieraden naar het ontwerpen van Instagram's must-have hoofdband ging
Hoe de broers achter Herschel Supply een tassenlijn uitbreidden tot een wereldwijd bedrijf met meerdere categorieën

"Het is belangrijk voor mij om kleding te kunnen maken op een doordachte manier, op een manier van hoge kwaliteit die je keer op keer kunt dragen, maar ook op een manier die betaalbaar is voor mensen", zegt Panichgul. "Anders maak je alleen maar mode om een ​​uitdrukking te hebben, een stem. Daarna gaat het nergens meer heen."

Na een preview van Thakoon's debuutcollectie, spraken we met Panichgul over hoe hij voor het eerst in de mode kwam, aanpassing aan een steeds evoluerende consument en industrie in de afgelopen 15 jaar en zijn loopbaanadvies voor aspirant ontwerpers.

Wat is je eerste modeherinnering?

Toen ik opgroeide in Bangkok, Thailand, met mijn oudere broer - hij is 13 maanden ouder, dus we zijn praktisch een tweeling - kleedde mijn moeder ons altijd in dezelfde soort outfits. Ik herinner me op een gegeven moment, ik denk dat ik vijf was, ze ons Adidas-voetbaloutfits had gegeven - ik kreeg de groene een en mijn broer kreeg de rode - en ik herinner me alleen specifiek dat ik dacht: "Wauw, dit is de" coolste. Ik zie er vliegend uit."

Was je van jongs af aan altijd al geïnteresseerd in mode?

Vanaf die leeftijd was ik er altijd al in geïnteresseerd. Ik had een neef die altijd naaide en kleren maakte voor vrienden thuis. Ik zag haar dat altijd doen en het was interessant. Mijn grootmoeder leerde me naaien toen ik jonger was, dus dat vond ik leuk. Toen was mijn moeder ook naaister, dus ze was altijd in de buurt van kleding.

Hoe ben je voor het eerst begonnen in de mode-industrie?

De eerste baan die ik kreeg was productie doen voor J. Bemanning. Dus verhuisde ik naar New York en wilde ik in de mode werken, toen werd ik meteen aangenomen op de productieafdeling en werd al snel overgestapt naar merchandising voor J. Bemanning. Maar in die tijd wilde ik iets meer high fashion doen, zoals meer 'design the fashion' en minder 'managing the fashion'. Een vriend van mij werkte bij Harper's Bazaar destijds; [moderedacteur] Kate Betts was net bij het tijdschrift aangekomen. Ze waren op zoek naar een schrijfassistent mode en dus solliciteerde ik. Ik wilde niet per se schrijver worden, ik wilde gewoon in die wereld zijn en ik kreeg de baan. Dus ik heb daar vier jaar over gedaan voordat ik ging ontwerpen.

Waarom wilde je van loopbaan veranderen en over design leren?

Ik was altijd al geïnteresseerd in design. Ik ging niet naar school voor design. Ik denk dat het voor mij een beetje was alsof ik verlegen was omdat ik dacht dat ik altijd een beetje meer ervaring nodig had om te ontwerpen. Maar toen ik bij was Bazaar, Ik sprak met veel ontwerpers voor interviews en bracht tijd door op hun ontwerpbureaus. Ik vond het altijd leuker om daar rond te hangen dan op mijn kantoor. Dus ik dacht 'Wauw, oké, dit was interessant.'

Heb je tijd gehad bij J.Crew en? Harper's Bazaar u als ontwerper überhaupt helpen?

Absoluut. Met J.Crew begrijp je productie. Hoe meer je de productie kunt begrijpen, het zal alles een beetje makkelijker maken om het volledige plaatje te zien. Met het tijdschrift was ik in staat om gedachten aan te scherpen en ze te bewerken of zelfs een creatief idee.

Je hebt je lange tijd echt aangepast aan de branche, maar je hebt ook keuzes gemaakt die het beste zijn voor jezelf en je bedrijf. Hoe houd je die mindset gedurende je hele carrière vast?

Ik ben nogal pragmatisch. Ik ben een echte Weegschaal, zou ik zeggen. Ik ben daarin redelijk in balans, voor mij is mode wat ik doe, maar het moet ook de consument aanpassen. Mode in een vacuüm werkt niet voor mij. Mode moet geconsumeerd, gedragen kunnen worden. Dat is het deel dat ik leuk vind, dus ik kijk naar de creativiteit en het oplossen van problemen samen als een geheel en daardoor kan ik zeggen, 'Oké, ik kan mijn creatieve ideeën balanceren, maar dan moet het wel praktisch zijn, het moet passen in het leven van de vrouw.' Hoe gaat ze dragen het? Zal ze dit kopen? Hoe vaak zal ze het dragen? Al die dingen zijn belangrijk. Als ontwerper kun je niet denken aan de eindoplossing van hoe het wordt geconsumeerd.

Wat is volgens u de grootste verandering in de branche van vandaag ten opzichte van toen u 15 jaar geleden begon?

Door de traditionele redactionele lens zag ik hoe mode werd gecreëerd. Kortom, er was een selecte groep mensen die getuige was van high fashion en daardoor maken we verhalen en doen we styling en zo dat sijpelt door naar de reguliere media, die dat vervolgens naar een ander rijk brengen en dan maakt het een bredere interesse voor de mainstream publiek. Ik denk dat dat niet meer van toepassing is, natuurlijk omdat sociale media, maar ook omdat consumenten nu zoveel meer kennis hebben dan ooit tevoren. Ze kunnen zeggen: 'Nee, dat werkt niet voor mij. Het werkt misschien voor andere mensen, maar het werkt niet voor mij.'

Ik denk dat het eigendom van de besluitvorming nu in handen is van iedereen. Dat heeft de mode ingrijpend veranderd. Nogmaals, als je terugkomt op mijn idee dat mode voor mensen zou moeten werken, dan is dat parallel aan die mentaliteit van de consument van vandaag. Ik denk dat ontwerpers meer dan ooit die mentaliteit moeten kunnen begrijpen en niet moeten proberen te dicteren wat mode moet zijn.

Je nam een ​​pauze van twee jaar voordat je je nieuwe merk opnieuw lanceerde; hoe was dat?

Ik realiseerde me dat ik niet per ongeluk in deze branche ben beland. Er was een reden waarom ik het deed, en er is nog steeds een reden waarom ik het wil doen, want ik hou van de industrie en ik hou van wat ik doe. Ik denk gewoon dat als je ernaar kijkt vanuit een perspectief van waar de wereld naartoe gaat, je niet kunt voorbijgaan aan de impact die mode op mensen heeft, hoe subtiel ook. Voor mij is het echt begrijpen dat het niet meer om rages en trends gaat. Ze ziet dat misschien als entertainment en dat is geweldig, maar voor mij vind ik dat mode meer ingebed moet worden in het leven van mensen op een manier die hen elke dag een klein beetje vreugde geeft. Dat is mijn afhaalmaaltijd van de onderbreking die ik had.

Hoe benader je dit bedrijf anders dan voorheen?

Ik bekijk het vanuit een persoonlijk perspectief. Na meer dan 10 jaar in de mode-industrie te zijn geweest en als modeconsument, realiseer ik me dat ik niet meer consumeer zoals vroeger, en ik wil niet consumeren zoals vroeger. Het is gewoon een natuurlijke zaak. Het is niet alsof ik mezelf dwing om dat niet te doen. Ik heb nog steeds de luxe om dat te doen, maar ik wil het gewoon niet doen. Deze mentaliteit komt ook veel voor bij andere mensen die ik ken in de mode-industrie, maar het is ook een grotere mentaliteit in het algemeen.

Het is belangrijk voor mij om kleding te kunnen maken op een doordachte manier. Op een manier van geweldige kwaliteit die je keer op keer kunt dragen, maar ook op een manier die betaalbaar is voor mensen. Anders maak je alleen maar mode om een ​​uitdrukking te hebben, een stem. Daarna gaat het nergens meer heen.

Is uw ontwerpesthetiek in de loop van de tijd veranderd?

Ik ben eenvoudiger geworden. Als je jonger bent, wil je expressief zijn, een mening hebben en zeggen wat je wilt zeggen. Voor mij is dat nu niet zo belangrijk meer. Ik ben meer op mijn gemak met mezelf, ik ben meer op mijn gemak met mijn vaardigheden en ik weet waar ik goed in ben. Dus het gaat er echt om die energie aan te scherpen en het gewoon uit te drukken op een manier die niet te hard probeert. Dat komt met ervaring en vertrouwen. Dat heb ik moeten leren.

In juni lanceerde je ook een content-meets-commerce-project genaamd Homme Meisjes. Wat was de aanleiding voor dat idee?

Dat gebeurde natuurlijk, toen ik op sabbatical was en veel reisde en gewoon aan het nadenken was over wat mode voor mij betekent. Op een gegeven moment ontstond het idee omdat ik dacht in termen van stijl in plaats van mode. Ik dacht in termen van eenvoud en kleding die in de loop van de tijd overstijgen; veel van hen zijn eenvoudige kleding en de meeste zijn ook herenkleding. Ik was dieper in dat soort idee aan het graven en kwam op deze naam en onderzocht wat meer en realiseerde me dat er niet echt een platform was dat hierover sprak. Er is een groot publiek voor, dat weet ik, omdat ik vrienden heb die daarop geabonneerd zijn, en ook omdat ik heb gezien dat er een grote leegte is die ik zeker aantrek. Het kwam vanzelf.

Voelt het alsof je je redactionele roots aanbort?

Ja ik vind het leuk. Ik vind het grappig omdat wij, als makers, over het algemeen creatief zijn. Ik ben niet alleen creatief op een bepaald gebied en niet op een ander gebied. Het is nu grappig in deze wereld waar ontwerpers andere dingen kunnen doen, wat ik belangrijk vind omdat ik denk dat het authentiek is voor wie ik ben als persoon. Ik vind het leuk om te ontwerpen, maar ik schrijf ook wel eens en ik vind het leuk om redactiewerk te doen. Dat voedt ook mijn ontwerpproces. Het komt allemaal uit dezelfde hoofdruimte. Het gaat over de vrijheid hebben om verschillende projecten te doen. Ik vind het erg cool.

Welk loopbaanadvies zou je vandaag de dag aan jonge ontwerpers geven, vooral als ze zoveel toegang hebben tot de industrie via sociale media?

Meer toegang is geweldig, maar ik denk dat sociale media het zo gemakkelijk hebben gemaakt om er te komen. Ik denk dat mensen echt moeten willen leren en ze moeten begrijpen dat het één ding is om ideeën te hebben of dat het één ding is om te denken dat je je op een coole manier kleedt. Zijn een ander om echt deel uit te maken van de mode en echt te begrijpen hoe je kleding moet maken. Ik zal mensen aanmoedigen om zoveel mogelijk mode te studeren, want dat gaat een lange weg, vooral voor mij.

Bekijk meer van Thakoon's debuut Fall 2019-collectie in de galerij hieronder.

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.