Vorige maand lanceerde American Apparel een landelijke wedstrijd om een plus-size model te vinden, ter ere van de toevoeging van XL-maten door het merk aan een aantal van hun stijlen. De wedstrijd, getiteld 'The Next Big Thing', stond bol van eufemismen en grappen, wat velen woedend maakte die vonden dat de wedstrijd spottend was, in plaats van vrouwen met een grotere maat te vieren.
Maar niemand voelde zich sterker dan Nancy Upton, die American Apparel uitdaagde door... meedoen aan de wedstrijd en foto's insturen van zichzelf vol eten en in het algemeen satire op wat zij beschouwde als de misvattingen van het bedrijf over plus-size vrouwen.
Natuurlijk kreeg Upton uiteindelijk de meeste stemmen in de wedstrijd en had hij moeten winnen, maar het bedrijf besloot de titel "Next Big Thing" aan andere deelnemers toe te kennen.
Nutsvoorzieningen, de dartel heeft ons gewaarschuwd voor een brief die Creative Director Iris Alonzo van American Apparel naar Upton heeft gestuurd en die Upton ook op haar Tumblr heeft gepubliceerd
deze morgen. De brief gaat in op zowel Uptons campagne tegen de wedstrijd als de reden waarom ze ondanks de meeste stemmen niet won.Alonzo begint met zijn excuses aan te bieden voor het beledigen van Upton en te beweren dat, hoewel de wedstrijd misschien verkeerd is geïnterpreteerd, hun "enige motief was om ontdek en vier de vele mooie XL-vrouwen over de hele wereld die van ons merk genieten, en om de recente toevoegingen aan onze maat te promoten verzameling."
Alonzo reageert ook op beschuldigingen dat een verkoopvertegenwoordiger naar verluidt een shopper met een plus-maat heeft verteld dat deze "niet [hun] demografisch is", iets waarnaar Upton op haar blog heeft verwezen. Alonzo zei in de brief:
Ik herinner me de naam niet van de verwarde werknemer die dat zei, maar hij of zij was helaas niet op de hoogte, en ons bedrijf onderschrijft hun verklaring zeker niet. Zolang ik me kan herinneren, hebben we maten tot 3XL aangeboden in onze basisstijlen, en voor zover grotere maten toegevoegd voor de rest van onze lijn betreft, als er de vraag en de productiekracht is om dit te ondersteunen, zijn we altijd een spel.
Alonzo gaat ook verdedigen rechtszaak-gevoelige uitvoerend directeur Dov Charney door te zeggen dat ze ondanks negatieve berichten in de media "een heleboel mensen kan vertegenwoordigen die ik ken als ik zeg dat we Dov echt mogen en we hartstochtelijk geloven in zijn visie voor een prachtige fabriek met duurzame praktijken", en merkt op dat de "sensationele media altijd iets om aan vast te houden en succes, spandex en individualiteit (en schaapskoteletten rond 2004) zijn zeker gemakkelijke doelen." dat allemaal Charney's seksuele intimidatieproblemen zijn geweest vanwege zijn kapsel, maar het is is interessant om Alonzo's kijk op het onderwerp te horen, aangezien zij een vrouw is die nauw moet samenwerken met Charney.
Hoewel Alonzo het de hele brief behoorlijk stijlvol houdt, neemt ze haar toevlucht tot enige snauwheid over het onderwerp dat Upton de winnende titel wordt ontzegd, terwijl ze zegt dat terwijl ze de populaire stem koos het bedrijf in plaats daarvan deelnemers die "het idee van schoonheid van binnen en van buiten echt een voorbeeld vinden", wat lijkt te suggereren dat Upton geen van beide is in hun ogen. (Wij zijn het daar hartgrondig mee oneens.)
We hebben eigenlijk een beetje medelijden met American Apparel. Het lijkt erop dat wat het bedrijf ook doet, het altijd tot controverse leidt. Aan de andere kant, misschien is dat een beetje het punt - of, zoals Alonzo laat doorschemeren in haar brief aan Upton, "misschien maken de pr-ups en downs allemaal deel uit van ons DNA als bedrijf."
PR-stunt of niet, American Apparel moet de aanstoot van mensen niet te licht opvatten - een merk zo groot als ze zijn, heeft de macht om echt invloed te hebben op de de psyche van de algemene bevolking, en ze moeten niet vergeten dat achter het verontwaardigde geroezemoes van een controversiële pr-stunt, echte mensen zitten met gekwetste gevoelens.