Olivier Theyskens ging zitten met In de glans om alles te vertellen, van ontwerpen voor zichzelf (als een coole meid), hoe hij zijn uiterlijk als tiener leerde accepteren en waarom hij van New York houdt (Hint: manicure!).
Hier zijn de beste stukjes.
Op zijn ontwerp mentaliteit:
Er is een verschuiving in mijn gedachten geweest dat ik eigenlijk... meer en meer mezelf mentaal in de plaats van meisjes plaatste. Meisjes voorstellen - zou ik dit leuk vinden als ik daar was? Zou ik me zo willen kleden? Zou ik die jas willen dragen? Als ik die jas had, welke broek zou ik er dan echt bij willen dragen om er cool uit te zien? Zo ben ik een beetje geëvolueerd met ontwerpen. Dat is misschien de reden waarom - zelfs de manier waarop ik mijn outfits zie, zelfs op de catwalk van [Theyskens' Theory], ze niet op mij lijken als ontwerper, alsof ik een indrukwekkend ontwerp laat zien. Het lijkt meer op mij, omdat ik me voorstel dat ik mijn kleren zou willen hebben als ik een cool meisje was. [red opmerking:
Dat verklaart het ondergoed] Het is heel anders dan vroeger, omdat het van buitenaf minder wordt gezien. Het is minder dat ik het meisje van buitenaf als een figuur bekijk. Het is een mentale verschuiving, denk ik.
Over vrouwen die make-up dragen:
Ik voel me steeds meer ongemakkelijk bij make-up en meisjes. Het is misschien gewoon het moment op dit moment. Het is raar, de manier waarop we ervoor kiezen om make-up rond het oog en de lippen te dragen.
Over het leren zelfverzekerd te zijn over zijn uiterlijk:
Als kind van de jaren 80 had ik altijd in mijn gedachten dat de mooie, knappe man het prototype was van de man uit de jaren 80, die een beetje leek op, deze enorme, grote, vlezige man met kort haar - wat ik nooit zou zijn. [Toen] kwamen we in dat tijdperk waarin androgynie meer in de mode kwam. Op mijn zeventiende had ik het gevoel dat ik blij was met de lichaamsbouw die ik had, precies op tijd. [Lacht] Ik was echt blij! En de hele tijd had ik eczeem op mijn gezicht, je weet wel, een slechte huid op mijn ogen. Het was zwaar. Ik bedoel, ik voelde me alsof ik een kleine lelijke man was. [Lacht] Dus ik dacht: 'Ik zie er echt cool uit!'
Over altijd lang haar willen:
Ik had altijd al lang haar willen hebben, sinds ik een heel klein kind was. Ik herinner me echt heel vroege herinneringen, ik zou altijd iets franjes - zoals een franjedeken - op mijn hoofd leggen. Zelfs in het restaurant zou ik mijn servet op mijn hoofd leggen en me voorstellen dat het net haar is. [red opmerking: Aw]
Over waarom hij van New York houdt:
Wat goed is in New York, is dat je een coole manicure kunt krijgen. Ik vind het leuk, het is heel aangenaam - gewoon schone en perfecte vingertoppen.