De unieke uitdaging van het ontwerpen van semi-autobiografische kostuums

Als je een script zou schrijven, een show zou maken of zelfs zou schitteren in een serie over je leven, hoe zou je je dan willen kleden om je verhaal het beste te vertellen?

Wat een persoon draagt, speelt een speciale rol bij het subliminaal delen van cruciale informatie - een monumentale levensverandering zoals verteld door skinny jeans op "Unorthodox" of een verzet tegen de "witte blik" patriarchaat door a Gucci trainingspak op "#BlackAF" (hierboven). Natuurlijk, kostuumontwerpers zijn experts in het bouwen van een personage via hun garderobe. Maar wanneer hun onderwerp door dezelfde persoon wordt geschreven, gecreëerd en soms zelfs gespeeld, ontstaan ​​er unieke uitdagingen.

"We zijn ook een beetje aan het vertalen", zegt Staci Greenbaum, via de telefoon. En ze zou weten: haar talenten zijn erg gewild bij schrijvers, producenten en makers, die ook kleine versies van zichzelf spelen, zoals Ilana Glazer en Abbi Jacobson op "

Brede stad," producer Jill Kargman op "Odd Mom Out" en Billy Eichner en Julie Klausner op "Moeilijke mensen." 

Meest recentelijk, Greenbaum kostuum-ontworpen "Awkwafina is Nora uit Queens," een spot-on, hilarische komedie geïnspireerd op de ervaringen van de titulaire ster die opgroeide in het Chinees-Koreaans-Amerikaans in New York City. Hoewel, een werkloze Nora Lin van achter in de twintig — dag rokende wiet terwijl je thuis woont met twee oudere generaties - zou heel anders zijn dan Nora "Awkwafina" Lum, die waarschijnlijk aan het schieten was"Oceaan 8" of "Crazy Rich Aziaten" op hetzelfde punt in de echte tijdlijn.

"Het eerste dat we proberen vast te stellen, is het begrip van hoe ze dit personage uitbeelden en wat die scheidslijn is", legt Greenbaum uit. "Veel van deze versies van zichzelf waren pre-succes en bekendheid en meestal scrappierversies van wie ze nu zijn." In plaats van inspiratie te halen uit online rode loperafbeeldingen van Awkwafina, scrolt de kostuumontwerper door Instagram-locaties die relevant zijn voor de verhaallijn om beelden te bestuderen van echte mensen in hun habitat, of het nu Bushwick of Manhattan is Chinastad.

Opnieuw bedenken Mindy Kaling's tienergarderobe op Devi Vishwakumar (17-jarige first-timer Maitreyi Ramakrishnan) in "Nooit heb ik ooit," Salvador Perez moest ook nadenken over tijdsperiode en geografische verschuivingen. "[Kaling] groeide op in de jaren '80 in Boston en dit is 2020 in Sherman Oaks, Californië", zegt hij aan de telefoon. Dus de oude kostuumontwerper van Kaling (en soms couturier en stylist) putte uit zijn collectieve ervaring met het multi-afbreekstreepje voor een oplossing.

"Ik zei gewoon losjes dat ik haar zou baseren op Mindy Lahiri”, lacht Perez, over Kalings fictieve, modeminnende alter-ego op “Het Mindy-project." "Zo was het soort van autobiografisch, maar een spel erop. Mindy's persoonlijke look is felle kleur en prints, dus we hebben dat aangepast aan een tienermeisje." Hij verwerkte ook de persoonlijke voorkeuren van Kaling, zoals bright oorbellen om te knallen tegen donker haar en een regenboog van kleurrijke - niet gedempt of bedrukt - sari's voor de Ganesh Puja aflevering.

Gerelateerde artikelen:
De 5 meest LOL (en oprechte huil) kostuummomenten in Mindy Kaling's 'Never Have I Ever'
'Awkwafina is Nora From Queens'-kostuums, waaronder een Sandy Liang Congee Village T en Derek Lam-joggers
De onbezongen uitdagingen van hedendaags kostuumontwerp

In "Onorthodox", kostuumontwerper Justine Seymour een andere uitdaging aangegaan. De Netflix-miniserie is geïnspireerd op de bestverkochte memoires van Deborah Feldman, 'Unorthodox: The Scandalous Rejection of My Hasidic Roots'. Maker Anna Winger baseerde de scènes in Williamsburg op Feldmans echte ervaringen toen ze in haar Satmar chassidische joodse woonde en ze verliet gemeenschap. Maar Esty's (Shira Haas) reis om zichzelf te vinden en een nieuw leven op te bouwen in Berlijn is fictief.

Als co-schrijver van een show en regelmatig op de set, bleek Feldman een waardevolle hulpbron voor Seymour om een subliminale garderobe doorlopende overbrugging van realiteit en fictie, terwijl verschillende culturen naast elkaar worden geplaatst en houdingen. Aanvankelijk bespraken de twee de eigen ervaringen van de schrijver met het aanpassen aan de seculiere wereld, die Seymour geïllustreerd door een zonnig geel (maar nog steeds helemaal dichtgeknoopt) vest, theelange rokken met blote benen en spijkerstof.

"[Feldman zei dat ze] een spijkerbroek voor zichzelf had gekocht toen ze in Williamsburg was en ze droeg soms" door het huis en stel je voor hoe het was om buiten een spijkerbroek te kunnen dragen", legt Seymour uit over de telefoon. "Natuurlijk vertegenwoordigden we dat niet in het script, maar we vertegenwoordigden wel haar ontzag voor het ervaren van deze nieuwe sensatie op haar lichaam en de vrijheid die het haar gaf." 

Esty's ontroerende bruiloftssequentie was geïnspireerd op die van Feldman, maar Seymour vertaalde de betekenis van dat moment door middel van een verhoogde kanten geborduurde en met parels ingelegde jurk. "Ik had een afbeelding van [Feldman's] trouwjurk, maar ik ging een beetje meer over-the-top en 'prinses'-y om verhalende redenen", zegt Seymour. Ze bestudeerde ook tradities en kledinggebruiken voor chassidische joodse ceremonies, en bracht een week door in Williamsburg om samen met de bemanning onderzoek te doen.

Seymour kocht de uitgebreide, maar nog steeds bescheiden jurk op eBay en werkte samen met haar kleermaker, Matthieu Niemeier, om het "in stukken te snijden" en opnieuw te bewerken om het te passen bij de tengere Haas. Sommige details erop weerspiegelen ook de betekenis van dat moment: "The imagery of the pearls and de corsetterie vertegenwoordigde de beperkingen van wat er ging gebeuren, of iemand het zou merken of niet Dat. Maar voor mij was het echt het keerpunt van een jonge vrouw die thuis woonde, met een zekere mate van vrijheid, en vervolgens deze echt gestructureerde levensstijl aanging", legt ze uit.

Seymours creatieve vrijheden zagen er visueel verbluffend en aangrijpend uit, vooral voor de persoon die werd geportretteerd. "Feldman kon gewoon niet geloven hoe ik echt de essentie van wat ze die dag meemaakte, vatte", voegt de kostuumontwerper eraan toe.

Met het bronmateriaal op de set, wordt het stellen van grenzen essentieel voor kostuumontwerpers bij het bepalen van hoe om het personage uit te beelden door middel van een kledingkast.

Greenbaum heeft vanaf het begin open gesprekken met haar schrijver-acteur-bazen om de lijnen vast te stellen - bijvoorbeeld over "Broad City," Jacobson geeft de voorkeur aan een duidelijk onderscheid en scheiding tussen haar echte zelf en de Abbi in de... serie. "Als er iets op het rek was waarvan ze dacht dat ze het in haar echte leven zou dragen, zouden we het meteen overslaan; terwijl Nora het meer zou omarmen", legt ze uit. "Alsof we haar zouden kleden voor het personage en ze zou zeggen:" Dat is vuur. Ik wil dat in mijn echte leven dragen.'" (Terwijl ik de raspende stem van Awkwafina in mijn hoofd hoor.)

Michelle Cole ontwerpt voor 'zwart-achtig', plus de Yara Shahidi-met spin-off in de hoofdrol, "volwassen-achtigDus toen Kenya Barris zijn entertainmentimperium wilde uitbreiden door zichzelf te spelen in zijn nieuwste serie, "#BlackAF", schakelde hij zijn "magische mode-elf" in, terwijl hij verteldeijdelheid beurs, garderobe te hanteren.

Voor de Netflix-serie leunt Cole in een nog grotere mode-flex om de intentie van Barris te verdubbelen demonstreren de trots en nuances van succesvol en rijk zijn als een zwarte familie. De schrijver, maker en ster is zeer specifiek en hands-on als het gaat om zijn eigen kostuums. "Ja, sommige kleren kwamen uit de persoonlijke kast van [Barris]", zegt Cole aan de telefoon. "Net als de kastscène, wanneer hij de kleding aanraakt - al die kleren - zo ziet zijn kast eruit." 

Cole werkt al zeven jaar (en nog steeds) met Barris en begrijpt ook de betekenis achter hoe Barris draagt ​​zijn kleren. Ze herinnert zich een dag waarop hij de ene designerlook veranderde in een andere mid-shoot, tegen het script inging en de continuïteit vergooide.

"[Mijn garderobe-supervisor] zei: 'Kenia, Kenia! Het is niet de bedoeling dat je je omkleedt.' En hij is als, 'Maar l zou mijn kleren veranderen'", lacht Cole. "Ik had zoiets van, 'Nou, laat hem zijn kleren veranderen.' Hij is de baas. Het is zijn show. Hij weet wat hij zou doen. Als hij drie keer op één dag wil veranderen, laten we hem toe."

Er is ook een precieze kunst in het interpreteren van het gescripte kostuum om te vertegenwoordigen wat er op de pagina staat, maar ook om te voldoen aan het comfortniveau van de acteur, die mogelijk ook de regels heeft geschreven. Greenbaum lacht om een ​​van de pittigere momenten in "Nora From Queens", wanneer Nora haar versie van de mannelijke blik-y bikini-autowas-trope - wat betekent: ze droeg een flodderige strandhoes - met een opgeschilderd tweedelig stuk (hieronder).

"De ironie is dat [Awkwafina] het script die aflevering heeft geschreven", lacht Greenbaum. "Ze zegt: 'Ik ga geen bikini dragen.' Maar dat is wat het script zegt... Ze zegt: 'Laten we dat niet doen.'"

Een andere "sexy" scène met een verijdelde weergave van "Dirty Dancing: Havana Nights" (en een "wachters"-maat vibrator) was aangepast aan Nora die een oversized T-shirt droeg, in plaats van, laten we zeggen, lingerie, en een "volledig uitgesneden" slip op de grond liet vallen.

"Ze is ook de schrijver en de maker, dus er is de ruimte om het te veranderen", voegt Greenbaum toe. "Dus we hebben de mogelijkheid om ervoor te zorgen dat iedereen gelukkig is en dat het verhaal wordt verteld zonder de integriteit ervan in gevaar te brengen."

Kostuumontwerpers moeten grenzen stellen en vertalen om ook voor familieleden visuele verhalen te creëren. In het geval van "#BlackAF" weerspiegelt Barris' kroost op het scherm bijna zijn echte inspiratie: zes kinderen in de leeftijd van drie tot begin twintig en een professioneel geslaagde, biraciale echtgenoot. (De kinderen zijn ook geschreven om vergelijkbare kenmerken en interesses te hebben aan hun werkelijke tegenhangers.) 

"Het is zijn privéleven, maar je kent de persoonlijkheden van [zijn kinderen] wel als je met ze praat, zoals wie is stil, enz.", zegt Cole, die hun eigenschappen vertaalt in onberispelijke, designer-gevulde kasten. Bijvoorbeeld, aspirant-filmmaker Drea (Iman Benson) channelt universiteitsgebonden "nerd" - zoals de vader van de stoere liefde haar vaak noemt - via een "coole preppy" esthetiek gevuld met Rag & Bone, Alice & Olivia en Rebecca Taylor. (Voordat ze aan de universiteit van U.S.C. begon, werkte de oudste dochter van Barris als PA aan "black-ish" en Cole zou haar kiezen hersenen als onderzoek voor het ontwerpen van kostuums voor de fictieve California University-set 'volwassen'. Hoe is dat om vol te komen? cirkel?)

Maar zelfs als personages persoonlijkheden en eigenaardigheden delen met hun IRL-tegenhangers, zal het dupliceren van kledingkasten niet altijd werken. Greenbaum bestudeerde echte foto's van Awkwafina's vader Wally (zoals gespeeld door de nationale schat B.D. Wong in de show). Ze vroeg zelfs een vriend om hem op Facebook, maar hij accepteerde nooit.

"Haar vader, Wally, heeft branie", zegt Greenbaum. "Dus hij zou dingen dragen die echt traditioneel waren, maar dat deed het niet gevoel traditioneel. Het voelde als 'coole Queens-vader'." Maar op Wong gaven "traditionele" stukken niet dezelfde sfeer, dus paste ze zijn garderobe aan tot afgeknipte T-shirts, gym-rat-shorts, gouden kettingen en een smokingtop en geen broek voor het perfecte bro-dad effect.

"Iedereen draagt ​​kleding anders", legt ze uit. "Dus we moeten in dat opzicht flexibel zijn als we een personage proberen na te bootsen, want het kopiëren van wat iemand anders doet, geeft niet noodzakelijk dezelfde indicatie." Greenbaum ook aangepast Oma's kostuums om de vrijmoedigheid van Awkwafina's werkelijke grootmoeder en haar nabijheid tot haar kleindochter te vertalen, terwijl ze ook de acteur die haar speelt, Lori Tan Chinn, viert die dat trok swaggy met banaan versierde look met luipaardprint uit haar eigen kast.

"Het beste is dat de dag dat Nora's oma kwam settelen, zij en Lori bijna dezelfde outfit droegen. Ik heb zoiets van, 'ik heb het gehaald'", zegt Greenbaum. "Dat is het grootste compliment als iemand die de echte persoon is op bezoek komt en je het echt hebt vastgelegd."

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.