Foto: Madewell
In onze langlopende serie, "Hoe ik het maak", we praten met mensen die hun brood verdienen in de mode-industrie over hoe ze inbraken en succes hebben gevonden.
In juni maakte J.Crew bekend dat het zijn vrouwelijke ontwerper had ontslagen en in zijn plaats Somsack Sikhounmuong had aangenomen, het hoofd van design voor zustermerk Madewell, waar de zaken enorm floreren, zelfs als de verkoop van zijn oudere broer of zus haperde. Joyce Lee, die zeven jaar in het team van Madewell zat, kwam in de plaats van Sichounmuong, aanvankelijk als accessoireontwerper en later als hoofd van die divisie. Terwijl de lente 2016 collectie was de eerste die ze in handen had als hoofd ontwerp, het was niet helemaal van haar; het merk werkt zo ver vooruit dat het concept voor het seizoen onder leiding van Sikhounmuong tot stand kwam. Maar in de komende seizoenen - en vooral voor de herfst - zullen we Lee's stem steeds duidelijker doorkomen.
Ik stopte bij de kantoren van J.Crew en Madewell op Broadway in Manhattan om Lee te leren kennen, die niet meer streeft naar een Marc Jacobs stage om het team te leiden dat gestaag Amerikaanse dameskasten vult met leren laarzen, gemakkelijke kleding en vele, vele paren jeans.
Laten we teruggaan naar je opleiding en vroege carrière. Ik hoor dat je bij FIT hebt gestudeerd?
Het begin is eigenlijk pre-FIT, want ik ging eerst naar zowel UC Santa Barbara als UC Davis en studeerde textiel toen ik bij Davis terechtkwam. Dat kwam omdat mijn ouders er niet de grootste fans van waren dat ik naar de ontwerpschool ging, omdat ze dachten: typische Aziatische ouders, dat, nee, je zult geen geld kunnen verdienen, dus hebben ze me daarvan weggestuurd pad. Het dichtste bij waar ik tijdens mijn bachelorstudies in de buurt kwam, was textiel.
Direct na mijn studie verhuisde ik naar Londen. Ik werkte bij Behang magazine, en liep daar stage op de modeafdeling. Toen was Marc Jacobs gek met zijn accessoires - zijn tassen en schoenen in die tijd, begin jaren 2000, waren geweldig. Toen wist ik dat mijn roeping accessoires waren. Toen ik terug naar San Francisco verhuisde, werkte ik voor Levi's, en deed ik onderzoek naar het vinden van een programma om meer te weten te komen over de accessoiresbranche. Ik vond dit [eenjarige] programma bij FIT... Ik ben naar New York verhuisd en sindsdien heb ik niet meer achterom gekeken.
Hoe ging het na de cursus accessoires?
Ik was destijds geobsedeerd door Marc Jacobs, en ik had zoiets van, Ik moet voor Marc Jacobs werken. Al deze kleine dingen bleven gebeuren, waar iedereen die ik ontmoette in New York - omdat ik niemand kende toen ik hierheen verhuisde - een vreemde connectie zou hebben [met Marc Jacobs], zoals: 'Oh, mijn vriend werkt daar.' Het was nooit iets dat was behulpzaam. Maar het hing in de lucht. Toen zei mijn leraar toevallig: 'Ik ga nu mijn oude leerling bellen, die daar stagiaire is. Laat me haar vragen of ze nog stagiaires zoeken.' Zij en ik hebben gepraat, en ze zei dat er niets is op dit moment, maar uiteindelijk zeiden de tasmensen: 'Oké, we hebben iemand nodig.' Ik heb geïnterviewd en ze hebben aangenomen mij.
Ik vind het geweldig hoe doelgericht je aanpak was, precies weten voor wie je wilde werken en in welke hoedanigheid.
Dat is het gekke, hoe specifiek het was. Maar toen gebeurde het, en het gaf me gewoon het gevoel dat als ik echt wil dat er iets gebeurt, ik er waarschijnlijk naartoe kan werken en het kan doen.
Ik heb daar twee jaar gewerkt in zowel tassen als schoenen, en het was zo cool - het was runway-dingen. Dat deed ik een tijdje, en toen ging ik freelancen voor Madewell toen het nog een klein concept was. Alsof het nog niets was. Ik deed accessoires en [Madewell] wilde me inhuren, maar op dat moment had ik een ander aanbod gekregen van Michael Kors, dus ging ik voor Michael Kors werken. Het werd opgericht en ik zou doorgaan met het schoeisel dat ik aan het doen was.
Toen begon mijn oude baas, die mijn baas was bij Marc Jacobs, haar eigen lijn genaamd Gryson, en zij en haar man wilden mij inhuren als hun eerste werknemer. Ik vond het heerlijk om voor haar te werken. Ze is tot op de dag van vandaag nog steeds mijn grootste mentor. Ik greep die kans aan om weer met haar samen te werken. Ze gaf me de mogelijkheid om van [categorie] te wisselen; Ik deed al drie jaar schoenen en ze zei: "Ik vertrouw je, en ik denk dat je net zo gemakkelijk tassen kunt leren."
Had je het gevoel dat je in andere omgevingen een baan moest kiezen, zoals schoenen of tassen, en je eraan moest houden?
Op dat moment [ik kreeg de baan bij Madewell aangeboden], voelde het niet als wat ik wilde doen, of misschien had ik er geen vertrouwen in dat ik al deze verschillende categorieën kon doen. Dat was een groot keerpunt, toen ik in staat was om te schakelen naar het doen van tassen.
Een look uit de lente 2016 collectie van Madewell, gedeeltelijk beïnvloed door Lee. Foto: Madewell
Hoe ben je terug bij Madewell terechtgekomen?
[Rond die tijd] Ik liep de nieuwe Madewell-winkel op Broadway binnen en ik had zoiets van, ik hou hiervan. Het was zo cool om te zien waar het was gebleven. l gerelateerd aan het, en ik had het gevoel dat dit het merk was dat ik de hele tijd zou dragen.
De Madewell-recruiter belde me die dag en zei: 'Hé, Joyce! We hebben een vacature voor een ontwerper van accessoires. Wil je binnenkomen?' Het was zo raar. Alsof ik erover nadacht, en toen belde ze. Het was eng. Ik ging de volgende dag naar binnen en interviewde het team, ze huurden me die dag in en nu ben ik hier al acht jaar.
Zoals het lot. Hoe denk je dat de stem en esthetiek van Madewell sinds die tijd zijn veranderd?
Ik denk gewoon dat het de afgelopen jaren volwassener is geworden en meer is opgeschoond en bewerkt, terwijl het aanvankelijk meer eclectisch was.
Dus wat was je traject van accessoires tot het landen van je huidige baan?
Somsack [Sikhounmuong, voormalig hoofd ontwerp van Madewell, nu het hoofd van de vrouwen bij J.Crew] kwam drie jaar geleden op. Hij en ik kenden elkaar daarvoor via gemeenschappelijke vrienden, en ik denk dat we altijd verbonden waren... Wat hij leuk vond, vond ik leuk. Het was een leuke relatie, dingen van elkaar afkaatsen en nauw samenwerken. Ik heb hier nooit echt in mijn hoofd naar gestreefd.
Je was niet op zoek naar de topbaan?
Nee, zo was het niet. Ik heb een heel sterk standpunt over wat het merk is en wie het meisje is, want ik voel me echt een Madewell-meisje... Het was een uitdaging voor mij en veel nieuws, maar ik had er zin in.
Met zo'n achtergrond in accessoires en stoffen, maar niet per se in kleding, hoe heb je je voorbereid om alle categorieteams te leiden?
Het team is zo getalenteerd, en velen van hen zijn hier ook al een tijdje en maken een groot deel uit van het DNA van het merk. Ik heb een visie op de algehele look en feel, maar als ik dan aan de slag ga met elk van de teams, is het erg collaboratief. Ik praat over wat we daar zien en wat goed voor ons is. Hoe nemen we wat er gebeurt, maar doen we het op een Madewell-manier? Als iemand die de kleding draagt, is het gemakkelijk om te zeggen: 'Ik zou het dragen als het zo was, of als het een beetje bijgesneden was.'
Zijn er bepaalde items die je als accessoire-ontwerper hebt gemaakt en die totale blockbusters zijn geworden?
De Transporttas is er een van, onze klassieke draagtas. Dat is nu uitgegroeid tot een grotere familie, en het is cool om te zien dat één ding een heel belangrijk stuk is in de Madewell-garderobe. De Billie Boot Ik denk dat een andere belangrijke, gemakkelijke, casual, beloopbare, maar eenvoudige enkellaars is. Dat zijn goede redenen voor wat ons meisje altijd draagt.
De transporttas. Foto: Madewell
Ik geloof dat ik op Madewell's blog heb gelezen dat je onlangs een kind hebt gekregen.
Ze wordt er een. Het is een gek jaar geweest.
Wat je altijd hoort van vrouwelijke leidinggevenden is dat vrouwen die net een baby hebben gekregen altijd de beste bazen zijn, omdat ze zowel ongelooflijk efficiënt als erg empathisch zijn. Voel je je nu zo?
Ik denk dat vrouwen superkrachten hebben. Ernstig.
Heb je de jouwe ontdekt?
Ja. Ik heb altijd geweten dat ze daar ergens waren, alsof ze er op een dag misschien uit zouden komen. Op een dag heb je een baby en word je een soort bovenmenselijk. Je bent in staat om zoveel te doen. Je opereert zonder slaap. En zoals je al zei, je wordt gewoon efficiënter omdat je maar zoveel tijd hebt.
Wat voor doelen heb je voor Madewell in het komende jaar?
Ik denk dat de levensstijl van het Madewell-meisje nog steeds onbenut is.
Zoals, doen jullie veel met thuis?
Dat is een enorme, waarvan ik denk dat het zo logisch voor ons zou zijn. Lakens en beddengoed en textiel en stoffen en tafelblad en keramiek en objecten. Dat zou zeker een van onze dromen zijn. [Winkelen voor huishoudelijke artikelen] is moeilijk. Het is ofwel echt high-end en moeilijk te bereiken, en dan zijn er dingen die een beetje te...
Waar je naar Bed Bath & Beyond gaat en niet van de lakens houdt, dus ga je met een streeppatroon dat hopelijk niet al te opvallend is.
Rechts. Ik denk dat daar zeker een kans ligt. We gaan ook voor zwangerschapsjeans voor de herfst. Ons meisje is ook een jonge moeder. Toen ik aan het winkelen was voor zwangerschapsspullen, dacht ik, Ik wou dat we Madewell-jeans hadden gemaakt met het ingebouwde stretchpaneel. [Lachend] Aangezien we een jeansmerk zijn, zouden we dat moeten kunnen passen.
Terug naar het onderwerp van een leider zijn, ik ben benieuwd wat je hebt geleerd in de overgang van een creatieveling naar het beheren van creatievelingen? Als ik bijvoorbeeld iemand anders monteer, is het altijd die balans om hun stuk vorm te geven zonder hun stem te verliezen.
Dat is het precies... Het is vinden waar je moet bouwen en je aandacht op richten. Waar je moet delegeren en je team moet vertrouwen, versus waar je betrokken moet zijn.
Dit interview is bewerkt en ingekort.