Begrijp ons niet verkeerd: we houden van mode, en over het algemeen zijn we graag verkleed voor de shows. Maar soms word je er druk om mode week voelt een beetje belachelijk aan, bijvoorbeeld als er een sneeuwstorm is. Lees ons ludieke gesprek op zondagavond over de implicaties van Nemo over streetstyle, en waarom we van het hele ding hielden:
Laurens: Dus het weer buiten was een paar dagen verschrikkelijk.
Lea: het is waar. Er was veel paniek over Nemo. Maar ik vond het eigenlijk geweldig.
Laurens: Ja, het was geweldig. Het voelde bevrijdend. Iedereen werd gereduceerd tot snowboots en parka's.
Lea: Ik zou mijn LL Bean-laarzen kunnen dragen en me er helemaal goed bij voelen. Meestal voel ik me tijdens Fashion Week een beetje minder-dan, omdat ik me nooit helemaal fancy kleed. Maar Nemo genivelleerde het speelveld. En tegelijkertijd gaven die streetstyle-sterren een echte kans om te pronken met hun vaardigheden, creatief te zijn.
Laurens: Ja ik ben het met je eens. Het was als privé-schooluniformen. Je moet werken met wat je is gegeven.
Lea: Ik denk dat de storm de mensen over het algemeen heeft afgeschrikt. (Zie je wat ik daar deed?) Niet dat de modeweek niet belangrijk is en de moeite waard is om in paniek te raken, vooral als je een ontwerper bent, maar dit was echt iets om over in paniek te raken.Laurens: Ja, daardoor leek het allemaal veel minder belangrijk.
Lea: Het zette het op een mooie manier in perspectief. Zoals, dit is ons werk en we doen het. Niet OMG FASHUNWEEK.
Laurens: Een meisje dat ik zag, vatte het voor me samen. Ze droeg een blauw-wit geruit JW Anderson-trui, een bomberjack en een paar van die platte Balenciaga-laarzen met uitsnijdingen. Ze zag er zo cool en in elkaar gezet en warm uit! Geen slachtoffer. Deze modeweek heeft modeslachtoffers geëlimineerd. Ik weet dat ik me persoonlijk minder zorgen ga maken over wat ik draag vanaf nu - ik ga gewoon dingen dragen waar ik me goed bij voel.
Lea: Het voelde gewoon als een schuldig genoegen voor mij. Dat ik kon ronddobberen in wat voelde als een pyjama die eruitzag als een slons en dat het oké was. Nemo was een goede les in kleden VOOR JOU.
Laurens: Tot ik die witte Celines weer draag. Ze deden zo'n pijn.
-Het einde-