6 Indie Fashion Magazines die Queer Storytelling op een authentieke manier benadrukken

Historisch gezien zijn de pagina's van gedrukte tijdschriften gevuld met de lichamen van slechts een select aantal - meestal degenen die dat wel zijn wit, hetero, slank, cis-gender en valide - maar een groep opkomende publicaties beweegt de naald van gelijkheid naar voren. Terwijl queer-gedreven tijdschriften al een tijdje bestaan ​​- bijvoorbeeld, Uit debuteerde in 1992 en Condé Nast gelanceerd digitaal platform Hen vorig jaar — er zijn een aantal minder bekende, meer onafhankelijke tijdschriften die het vertellen van verhalen promoten en zichtbaarheid voor en door LGBTQIA+ individuen op een dynamische, authentieke en niet-uitbuitend.

Gedreven door een verlangen om een ​​echt gevoel van verbondenheid te creëren voor hun leeftijdsgenoten (en misschien te overleven in een snel evoluerend medium), indie queer-magazines zoals Houding en Drøme reiken verder dan de grenzen van het publiceren om multi-channel platforms te worden die in een groot aantal ruimtes bestaan. Bovendien versterken deze niche- en ondervertegenwoordigde gemeenschappen, met de krachtige steun van sociale media, hun stem en bouwen ze duurzame relaties op met trouwe fans, zowel online als offline. Het is een andere benadering dan veel van de huidige reguliere publicaties die afnemen en uiteindelijk verdwijnen. Lees verder om meer te weten te komen over hoe deze op LGBTQIA+ gerichte media het voortouw nemen.

"Houding"

Gelanceerd als een blog in 2013 door Winter Mendelson, Houding is nu uitgegroeid tot een digitaal tijdschrift, een jaarlijks gedrukt tijdschrift, een ledengemeenschap en een full-service creatieve studio die een podcast, evenementen en merkprojecten produceert. Mendelson, die zich identificeert als niet-binair, lanceerde het platform omdat ze zichzelf niet weerspiegeld zagen in de media toen ze voor het eerst afstudeerden aan de universiteit. "Er waren geen media die zich richtten op het ondersteunen van ondervertegenwoordigde creatievelingen - met name queer, niet-binaire en transgenders - en verder, [geen die] specifiek gericht was op kunst en mode, "ze zeggen.

De missie van het platform is om de stemmen van vrouwen, gekleurde mensen en LGBTQIA+-creatieven te verdedigen, en een dieper gemeenschapsgevoel te kweken voor degenen die zichzelf niet vertegenwoordigd zien. "We doen ertoe en verdienen onze eigen ruimte om elkaar te vieren, van elkaar te leren en ons minder alleen te voelen", leggen ze uit.

Met interviews en stijlprofielen, zowel online als in print, Houding ondersteunt onafhankelijke ontwerpers en de slow-fashion beweging. In plaats van zich te concentreren op wat als trendy of cool wordt beschouwd, richt het platform zich op de stemmen van creatievelingen die cultuur vooruit helpen en een echte impact maken. "We vieren expressie in al zijn vormen, maar we erkennen ook de geschiedenis en betekenaars die gepaard gaan met mode en esthetiek", voegen ze eraan toe.

Mendelson, die begon te rennen Houding fulltime in 2016, is van mening dat hoewel de representatie van queer zeker verbetert, er nog steeds een gebrek is aan verhalen over de ervaring van niet-binaire en transgenders. Maar Mendelson hoopt dat het platform de kloof met deze verhalen zal dichten en wil meer fotojournalistieke projecten en essays bestellen als financiering voor Houding neemt toe. Momenteel vertrouwt het tijdschrift op zijn ledengemeenschap, gedrukte verkoop en merkpartnerschappen. Het werkt ook samen met grote merken aan projecten die het "bewustzijn en de perspectieven van het bedrijf naar meer zakelijke omgevingen" brengen, zoals Mastercard, HBO en Techhub.

"Droom"

Caroline D'Arcy Gorman merkte een gebrek aan boeiende en niet-uitbuitende media over LGBTQ-artiesten op en besloot om Drøme in 2015 als een ruimte waar jonge kunstenaars die normen uitdagen, kunnen samenkomen en hun werk kunnen delen. In 2016 trad vriend Satchel Lee aan als zakenpartner en co-creatief directeur van Gorman.

Gevestigd in New York, beschrijven de oprichters: Drøme als een "queer-positioned online en print magazine" met bijdragers van over de hele wereld die gevonden worden via Instagram en via inzendingen. (Financiering komt via verkoop, advertenties en partnerschappen.) Als het gaat om het vertellen van verhalen over de queergemeenschap, zegt Lee dat de algemene perceptie soms reductief en wat nog steeds ontbreekt aan de representatie van homo's in de reguliere media is 'volledige acceptatie in plaats van tolerantie'. Hieruit hopen de oprichters dat: Drøme is een plek waar mensen iemand anders dan zijzelf kunnen zien en toch geïnspireerd en enthousiast kunnen worden.

De verhalen van de publicatie benadrukken het belang van mode voor de queer-gemeenschap: een artikel uit het laatste nummer, getiteld "Vloeiende toekomst," onderzoekt genderfluïditeit in samenwerking met enkele van de favoriete ontwerpers van het team die het gender uitdagen binair, zoals Cheng-Huai Chuang, Wardements, Laurence & Chico, Luar, Vasilis Loizides, Maison the Faux en Private Beleid.

Tot op heden heeft het team drie jaarlijkse gedrukte uitgaven uitgebracht en zal in januari 2019 beginnen met het uitbrengen van online maandelijkse covers. Drøme organiseert ook feesten en evenementen, heeft een podcast- en videoserie gelanceerd en heeft twee shows geproduceerd tijdens New York Fashion Week. Lee en D'Arcy Gorman hebben ook grootse plannen om een ​​fysieke creatieve ruimte te openen, een kledingmerk te starten, films te maken, muziek te produceren en een creatief bureau te starten.

"Viooltje"

Twee jaar geleden gelanceerd in Kaapstad, Zuid-Afrika door Michael Oliver Love, Viooltje is een antwoord op de wens van de oprichter naar "meer gender-buigende zachtheid in herenmode." Love, die genderstudies aan de universiteit heeft gestudeerd en een postdoctoraal diploma heeft behaald in marketing, liet hij zich ook inspireren door zijn affiniteit voor beeldspraak die de grenzen verlegt van wat als mannelijk en vrouwelijk wordt beschouwd, evenals zijn persoonlijke opvoeding. Love groeide op in een klein stadje en werd omringd door bekrompen denkers die conservatieve ideologieën over gender promootten. Hij hoopt dat zijn digitale magazine dit denken tegengaat.

"Ik denk dat het goed is voor mensen om een ​​ander verhaal te zien, een ander soort mannelijkheid per se, dus het lijkt niet zo vreemd om een ​​beetje eigenzinnig te zijn", zegt de oprichter. Met medewerkers van over de hele wereld gelooft Love dat Pansy iets vertegenwoordigt dat totaal anders is dan wat we gewend zijn zien in de reguliere media, en zo een platform worden dat inhoud deelt die mogelijk niet wordt gepubliceerd of gezien anders.

Op dit moment wordt het platform volledig uit eigen middelen gefinancierd en wordt het gerund door Love, die hoopt adverteerders te werven en een redactieteam bij elkaar te brengen. Het eerste gedrukte nummer, dat eerder dit jaar verscheen, is te koop op de de website van het tijdschrift.

"FGUK-tijdschrift"

Terwijl hij mode studeerde aan de universiteit in het Verenigd Koninkrijk, merkte Marvin Maddix een gebrek aan verkooppunten in de industrie op voor pas afgestudeerden en jong talent om hun werk onder de aandacht te brengen, en besloot om FGUK Magazine, kort voor Modewoordenlijst Verenigd Koninkrijk, in 2013.

Door mensen centraal te stellen in de verhalen, FGUK richt zich op de kracht van liefde, steun en de vrijheid van meningsuiting. "Hoewel de media soms de politiek uit de weg gaan en op het hek zitten, willen we opleiden en een stem worden van de game-changers, influencers en toekomstige denkers", zegt Maddix.

Met een online magazine en een tweejaarlijkse gedrukte editie, FGUK behandelt relevante onderwerpen: LGBTQ+-kwesties en zichtbaarheid, zwarte mannelijke mannelijkheid en de vrouwelijke stem. Enkele van FGUK's beste verhalen bevatten een stuk over queer drags in Jamaica en de rechten van transgenders in het Braziliaans favela's, of lage-inkomensgebieden.

Maddix wijst er ook op dat hoewel de conversaties over homo's gestaag groeien, merken en sociale media schuldig zijn aan het exploiteren van de beweging. "Instagram heeft dit echte onderwerp dat miljoenen raakt getransformeerd in een marketingstrategie met inkomsten", zegt Maddix. "Maar het houdt het gesprek nog steeds gaande en dat is het belangrijkste." Om dit tegen te gaan, zegt hij dat de media moeten de aandacht vestigen op echte verhalen over queer individuen, niet alleen degenen met significante volgers en houdt van.

Voor FGUKTijdschrift, is mode een middel om de wereld te veranderen en de overtuiging te bevorderen dat kleding culturele perspectieven kan veranderen en mensen iets echts kan laten voelen. Hoewel FGUKTijdschrift heeft al distributie in geselecteerde boetieks in het VK, Europa en de Verenigde Staten, Maddix hoopt meer evenementen, samenwerkingen en zelfs een fysieke winkel te openen.

"De tiende"

Opgericht in 2013 door André Verdun Jones, Khary Septh en Kyle Banks, De tiende beschrijft zichzelf als "zwart, homo en ongestoord." Het in New York gevestigde platform richt zich op het vertellen van verhalen door en voor zwarte, bruine en queer individuen, het creëren van digitale en fysieke ruimtes gewijd aan hun eigen zelfexpressie. Werken met beeld, tekst, mode en cultuur, De tiende onderzoekt ook de geschiedenis van de zwarte homogemeenschap als tegenwicht tegen de meeste mainstream verhalen, die zich al een tijdje grotendeels richten op verhalen over homoseksuele blanke mannen.

In een interview met NPR, Septh zei dat het onderwerp van het tijdschrift niet alleen beperkt is tot homoseksuele zwarte mannen. Het is eerder bedoeld om "de veelheid van onze identiteiten, de lagen van ons leven" weer te geven met verhalen over queer zwarte vrouwen, transgenders, blanken en hetero's. De mede-oprichters uitten ook hun uitdagingen bij het vinden van advertentiedollars en merkpartners die bereid waren hun visie te ondersteunen. Sindsdien werken ze echter samen met merken als Ace Hotel, Hendrick's Gin en HBO.

"Cakeboy-tijdschrift"

Gelanceerd in 2015 door Sean Santiago, Cakeboy Magazine ontleent zijn naam aan een regel in de film "Clueless". Santiago, die in New York woont en onlangs werd afgeluisterd door Phillip Picardi als de nieuwe art director voor Uit, ontdekte dat hij niche- en meeslepende verhalen wilde vertellen over de queer- en gender-non-conforme gemeenschap. In die tijd realiseerde Santiago zich dat creëren Cakeboy zou meer vrijheid bieden om de stemmen en stijl te laten horen van degenen in de gemeenschap die niet op een authentieke en originele manier werden geprofileerd.

Nu, drie jaar later, blijven Santiago en zijn creatieve team toegewijd aan die missie, zowel in print als online. Het tijdschrift brengt elke herfst en lente een nieuw nummer uit, waarbij sommige functies ook op de digitale site verschijnen. Cakeboy is sterk gefocust op modeartikelen, en duikt ook diep in actuele gesprekken met belangrijke personen, zoals schrijver en criticus Andrea Long Chu voor zijn laatste nummer.

Volgens Santiago wil het blad zijn publiek op een heel specifieke manier bereiken en dwars door de ruis van de mainstream media heen. "We zijn echt niet voor hetero's en dat is ons grote verkoopargument voor ons", legt hij uit. Alles van Cakeboy's nummers kunnen online worden gekocht via de website en zijn ook te vinden bij gespecialiseerde boekhandels, boetieks en andere handelaren over de hele wereld. Santiago wil blijven groeien Cakeboy in heel Europa in 2019, dankzij een samenwerking met een nieuwe distributeur.

Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.