In 'Carol' speelt kostuum een ​​sleutelrol in Cate Blanchetts verleiding van Rooney Mara

Cate Blanchett is absoluut fascinerend in Todd Haynes' nieuwste film, 'Carol', gebaseerd op de roman 'The Price of Salt' van Patricia Highsmith. Zij is tenslotte de mooie, allerhoogste, Oscar-winnende Cate Blanchett, maar de verbluffende kostuums uit die tijd van de drievoudig Academy Award-winnende kostuumontwerper Sandy Powell kunnen daar zeker de eer voor opeisen 'fascinerende' factor.

In de film speelt Blanchett een rijke vrouw en moeder uit New Jersey, Carol Aird, die wordt uitgedaagd door de maatschappelijke beperkingen van de jaren 1950 en haar dichtgeknoopte, countryclub-liefhebbende echtgenoot, Harge (gespeeld door de altijd veelzijdige Kyle Chandler). Terwijl ze kerstinkopen doet voor haar jonge dochter, ontmoet Carol een langzame liefdesaffaire met een 20-jarige winkelmeisje, Therese (Rooney Mara), die op haar eigen weg naar zelfontdekking is. Powell — wie meest recentelijk? gekleed Blanchett voor haar rol als stiefmoeder in "Assepoester" - helpt vakkundig het verhaal van elke vrouw te vertellen door middel van een reeks opvallende, periodespecifieke kostuums.

De kostuumontwerper nam een ​​pauze van het filmen van haar laatste periodestuk (meer daarover hieronder) om mee te kletsen Fashionista over het vinden van inspiratie uit vintage Mode problemen, kocht Carol's spectaculaire sieradensets en kleedde Blanchett in een body-hugging jaren 50-silhouet in tegenstelling tot Dior's New Look, dat was behoorlijk behandeld in de onlangs uitgebrachte film 'Brooklyn'.

Waar heb je inspiratie gezocht voor zowel Carol's [Cate Blanchett's] als Therese's [Rooney Mara's] kostuums?

Voor Carol heb ik veel modebladen bekeken, waaronder: Mode en Harper's Bazaar, uit de periode precies uit de maanden dat we aan het filmen waren — de wintermaanden in 1952 die ingaan 1953 - en dat gaf me zo ongeveer alle vormen, alle kleurtinten, alles wat ik nodig zijn. Voor Therese heb ik een beetje naar mode gekeken, maar erg modieus is ze niet. [Ik heb geprobeerd] foto's te vinden van echte mensen, echte jonge vrouwen, studenten en artistieke types op straat.

En toen keek ik naar veel echte vintage kleding. We zouden naar de eigenlijke kostuumverhuurbedrijven gaan en beginnen met het trekken en kijken naar de echte kleding van de periode en dat is echt het beste om de echte dingen te zien en toen probeerde ik ze op de acteurs.

Vooral voor vrouwen was de jaren '50 een periode van terughoudendheid. Als je naar de film kijkt, kun je voelen hoe Carol zo verstikt is en hoe graag ze zich wil losmaken. Hoe heb je dat uitgedrukt door middel van wat ze draagt?

De kleding op zich heeft een zekere terughoudendheid. Dat was eigenlijk wat toen in de mode was, maar ik had haar de kunnen geven ander zeer modieuze look van de periode. De Dior New Look, die veel vollere rokken waren, was net binnengekomen. [De stijl] geeft een beetje meer extravagantie en vrijheid, ook al heeft het de kleine, nauwsluitende taille en ongemakkelijk ondergoed. Dus besloot ik daartegen en gaf haar in plaats daarvan dit gestroomlijnde silhouet.

De silhouetten van Cate Blanchett zijn zo mooi en passen zo goed bij haar. Wat waren je stijlreferentiepunten?

Ik keek naar de specifieke modefotografen zoals Gordon Parks, Clifford Coffin en Cecil Beaton, en als je een tijdschrift uit 1952 oppakt, is dat het silhouet dat je zult zien. Om dat silhouet te creëren, moest ik beginnen met de onderkleding. Dat is niet het natuurlijke silhouet van Cate - ze heeft geen puntige boezem [lacht]. Geloof het of niet, veel van de jasvormen zijn eigenlijk opgevuld over de heupen om die heupvorm te geven en de kleine taille en de beha's zorgen voor die vorm van de boezem. Dus je maakt het silhouet van de basiskleding en bouwt de kleding over de bovenkant.

Als je Carol en Therese elkaar voor het eerst ziet ontmoeten in de speelgoedafdeling van het warenhuis waar Therese werkt, is het bijna liefde op het eerste gezicht. Wat kwam er kijken bij het kiezen van de kledingstukken voor dat belangrijke moment?

Voor Carol wilde ik heel specifiek [haar kleding] iets hebben dat zou opvallen tussen alle anderen [in het warenhuis] zonder eruit te zien alsof ze de verkeerde winkel binnenliep. De bontjas was voor die tijd volkomen normaal en dat is een van de dingen die rechtstreeks uit het boek kwamen. In het script wordt ze gezien met de vacht. Maar de kleur van de vacht was voor mij echt cruciaal omdat ik een vacht wilde met een enigszins ongebruikelijke kleur. Het is bleek, het is geen normaal donkerbruin, en ik denk dat er iets nogal luxueus en verfijnds is aan een bleke vacht en [het past ook] bij [Blanchett's] blonde kleuring. Daarna gebruikte ik de koraalkleur voor de sjaal en de muts om te zien tegen die vacht van de andere kant van de kamer.

De leren handschoenen die Carol bij de balie van het warenhuis achterlaat voor Therese om terug te geven, leiden tot hun ontwikkelende relatie. De handschoenen zijn een cruciaal plotpunt...

Ja, de handschoenen zijn een belangrijk kenmerk. En de handschoenen hebben dezelfde kleur als de taupe jurk die Carol eronder draagt ​​[de vacht]. Ze heeft wel een paar koraalkleurige handschoenen die ze later draagt ​​en ik speelde met het idee om die te gebruiken, maar toen dacht ik dat dat te voor de hand liggend zou zijn. Ik weet niet waarom. Misschien had ik het koraal moeten gebruiken, maar we gebruikten de taupe, dat waren gewoon dure handschoenen.

Carol ziet er zo in elkaar uit en haar sieraden en accessoires zijn zo perfect op elkaar afgestemd. Waar heb je die stukken gevonden?

Ik maakte de sjaals en de mutsen. De sjaals verfde ik omdat ik die specifieke koraalkleur wilde en ze pasten bij [Carol's] nagels en lippenstift. Haar sieraden zijn geleend van verschillende landgoedjuwelen [collecties, plus] Fred Leighton en Van Cleef & Arpels leenden ons stukken. Al haar schoenen zijn gemaakt door Ferragamo op basis van hun originele vormen uit de jaren 50 en 40 en originele patronen. Ik kocht ook vintage tassen uit die periode.

En waar ben je nu mee bezig?

Ik werk aan een film in Londen genaamd "How to Talk to Girls at Parties", geregisseerd door John Cameron Mitchell en het speelt zich af in 1977 tegen een achtergrond van punkmuziek. Maar met een extra twist van het bezoeken van aliens.

"Carol" gaat op vrijdag 2 november in première in de Amerikaanse bioscopen. 20.

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.