Ontwerper Duro Olowu wordt curator voor nieuwe tentoonstelling in het Museum of Contemporary Art Chicago

Categorie Chicago Ontwerpers Duro Olowu Tentoonstelling Exposities Netwerk | September 19, 2021 22:49

instagram viewer

"Duro Olowu: Seeing Chicago" biedt een frisse kijk op portretten, landschappen en surrealisme met behulp van bijna 400 kunstwerken uit de openbare en privécollecties van de stad.

Bij een persvoorbeeld voor Duro Olowu: Chicago zien, die loopt op de Museum voor Hedendaagse Kunst Chicago tot en met 10 mei beantwoordde museumdirecteur Madeleine Grynsztejn een vraag waarvan we redelijkerwijs konden aannemen dat die bovenaan de agenda zou staan: Duro Olowu — een in Nigeria geboren, in Londen gevestigde modeontwerper — uitgenodigd om gastcurator te zijn van een show over Chicago? Waarom werd hem de taak toevertrouwd om een ​​museumbezoekend publiek te leren hoe ze? zien de stad?

"Er is een Amerikaanse gemeenplaats, die helemaal teruggaat tot Alexis de Tocqueville, van de verfijnde buitenstaander die soms met de meest frisse en meest openhartige blik en uitzicht op een cultureel landschap," vertelde Grynsztejn de menigte die zich verzamelde om de expositie. "Duro Olowu heeft zijn ongelooflijke, mooie, gimlet oog geworpen op de stad Chicago en getrokken uit zijn grote artistieke bezit, zowel publiek als privaat, om relaties in de tijd, tussen kunstenaars, tussen objecten en tussen media."

Het is niet zo'n groot stuk voor dit modeontwerper om een ​​museumtentoonstelling samen te stellen. Olowu is getrouwd met Thelma Golden, directeur en hoofdconservator van het Studio Museum in Harlem. Hij heeft hier ook al eerder zijn vaardigheid in bewezen door 2016's te cureren Maken en ongedaan maken in het Camden Arts Centre in Londen. Maar er is ook een argument dat Olowu elke dag als curator optreedt, binnen zijn rol als ontwerper.

"Je loopt [zijn Londense boetiek binnen] en je ziet meteen culturele objecten", zegt Naomi Beckwith, senior curator van MCA die samenwerkte met Olowu aan Chicago zien, zei tijdens de tour. "Je bent omringd door kunst. Je wordt omringd door textiel. Je ziet stapels boeken... je ziet vinyl, muziek, snuisterijen, artefacten. En dan zie je de kleren later. De kleding is natuurlijk een integraal onderdeel van de ruimte, maar wat [de boetiek] is, is een brede culturele ervaring. En we wilden iets van die culturele ervaring hier brengen."

Een kamer in de tentoonstelling van het Museum of Contemporary Art Chicago, "Duro Olowu: Chicago zien".

Foto: Kendall McCaugherty/met dank aan het Museum of Contemporary Art Chicago

De vraag komt dan op de ontwerper/curator: waarom was Chicago interessant voor Olowu? "Ik kwam hier voor het eerst omdat ik al zo'n 16 jaar met Ikram, een fantastische winkel, werk", legde hij uit aan de pers die bij de preview was verzameld. "Ik was gewoon verbaasd over de unieke aard van de Chicago-mindset. Het zijn geen volgers; ze doen hun eigen ding, en ze zijn erg trots op wat er in hun stad is, zonder te pronken. En op die manier voelde ik dat je soms over het hoofd ziet wat er is en hoe geweldig het is."

Chicago zien vertegenwoordigt zeker een brede culturele reikwijdte. Het omvat maar liefst 367 kunstwerken, variërend van beeldhouwkunst tot schilderkunst, fotografie, boeken, textiel en meer, afkomstig uit zowel openbare als particuliere collecties. De stukken - ook uit verschillende tijdperken en artistieke genres - worden in salonstijl weergegeven en mogen met elkaar communiceren op een manier die niet typisch is in kunstmusea.

"Zowel als modeontwerper als als curator is [Duro] geïnteresseerd in het samenbrengen van culturen en culturele objecten in een uitwisseling en in een gesprek dat de dingen met elkaar laat spreken in een gelijke vlakte, zonder hiërarchie, zonder het gevoel dat één ding is superieur aan de andere, of beter dan de andere, of dat de ene cultuur, de ene geografie, de ene plaats of de ene geschiedenis de andere zou moeten vervangen," merkte Beckwith op. "En eigenlijk is de vraag voor zijn praktijk: hoe laten we dit alles samenleven, in een soort egalitaire schoonheid? En dat zie je in de tentoonstelling gebeuren."

De tentoonstelling is georganiseerd om verschillende kunstgenres te weerspiegelen, waarbij elke galerij portretten, landschap en abstractie in een meer open — en vaak minder letterlijke — reikwijdte dan hoe deze media traditioneel bekeken.

Stukken te zien bij "Duro Olowu: Chicago zien".

Foto: Kendall McCaugherty/met dank aan het Museum of Contemporary Art Chicago

De eerste kamer binnen Chicago zien - en de enige zonder titel - draait om de stad zelf. De overgrote meerderheid van de kunstenaars die erin vertegenwoordigd zijn, zijn afkomstig uit, wonen in of hebben carrière gemaakt in Chicago. In het midden staat een serie foto's van Amanda Williams met afbeeldingen van afgekeurde huizen in het zuidwesten kant, die zij en haar studenten bedekten met heldere monochrome kleuren als onderdeel van een guerrillaverfraaiing projecteren.

"Het mooie van deze kleuren is dat ze niet alleen de geest van de gemeenschap oproepen, ongeacht ras of geslacht, ze presenteerden ook aan ik, die een grote colorist ben met de manier waarop ik in het algemeen werk, kan dit ongelooflijke palet waarover Naomi en ik het eens waren, een basis worden voor sommige van de centrale muren met deze show', zei Olowu over het palet - dat is geïnspireerd op de Afro-Amerikaanse gemeenschap van Chicago en overal in de tentoonstelling.

De tweede kamer, genaamd "Look at Me", is geïnspireerd op portretten en de menselijke figuur. "Het is Duro's manier om niet alleen na te denken over hoe de figuur opduikt in de kunstgeschiedenis, maar ook hoe de figuur iets kan worden dat naar ons kijkt als toeschouwer van kunst en kunstgeschiedenis," zei Beckwith. "We kijken niet alleen naar de kunst, maar veel werken in deze kamer verschijnen als een onderwerp dat ons rechtstreeks aankijkt."

Er zijn sculpturen en tweedimensionale werken naast elkaar, en inderdaad, veel van de onderwerpen staren de bezoeker recht aan. "Jij kijkt naar hen en zij kijken naar jou," voegde Olowu eraan toe. "Ik geloof oprecht dat je zo met kunst moet omgaan, of je nu in de Old Masters-kamer in het Louvre of in het MCA Chicago bent."

Het volgende is "Towards Abstraction", waarin artistieke bouwstenen zoals kleur, vorm en beweging worden onderzocht. Hoogtepunten zijn onder meer een schilderij van Stanley Whitney met banden en kleurblokken geïnspireerd op improvisatie jazz, een stuk van de Indiaanse kunstenaar Jeffrey Gibson dat is ingelijst in kralenwerk en een vezelkunstwerk van Eduardo Terraza's.

Dan is er een intermezzo, gehuisvest in een galerij met uitzicht op Lake Michigan, dat is geïnspireerd door de natuur. Daar vind je het enige kunstwerk dat speciaal is gemaakt voor Chicago zien: een instillatie van Maren Hassinger getiteld "And a River Runs Through It", die inderdaad door de hele tentoonstelling, beginnend bij de vestibule, dwars door het midden en weer helemaal terug... einde.

De tentoonstelling gaat verder met 'Lost in Space', dat zich richt op landschappen, zowel traditioneel (denk aan een luchtfoto van Los Angeles door Ed Ruscha) als 'impliciet'.

Daarna volgt 'Power to the People', een zaal die zich bezighoudt met surrealisme. Hoewel vooraanstaande kunstenaars van de beweging, waaronder René Magritte en Max Ernst, daarin te zien zijn, legde Beckwith uit dat Olowu verder wilde kijken dan de Europese bijdragen aan dit genre: "Er was [ook] een diepe Chicago-versie van surrealisme, en een diep soort onderstroom van surrealisme in de kunst van Chicago gedurende de 20e eeuw, voornamelijk bedacht door de Imagist-beweging," ze zei.

"Duro Olowu: Seeing Chicago" is te zien tot en met 10 mei 2020.

Foto: Kendall McCaugherty/met dank aan het Museum of Contemporary Art Chicago

Ten slotte is er 'A Second Look'. Beckwith legde uit hoe het team "echt wilde dat mensen opnieuw de tijd zouden nemen om naar enkele van deze relaties van object te kijken" object, beelden naar beelden, en begin te zien waarom het zo kan zijn dat ze bij elkaar horen, in deze formatie, ook al voelt het niet alsof de relatie natural." Hier zie je Olowu's mode-achtergrond echt in het spel komen: de kamer is geïnspireerd op zijn Londense boetiek, de muren bedekt met een patroon dat hij ontworpen. Zijn kledingstukken worden achterin getoond, op mannequins die zijn opgesteld als toeschouwers die naar de kunst staren.

Chicago heeft een speciaal plekje in Olowu's hart. "Ik koos Chicago - of Chicago koos mij - omdat het gevuld is met vreselijk gulle, vreselijke... goed geïnformeerde, bijna nerdy, maar erg nieuwsgierige mensen," zei hij over de stad waar zijn nieuwste curatoriële inspanning. Uiteindelijk gaf hij toe dat dit 'het soort mensen is waar ik graag mee omga'.

Duro Olowu: Chicago zien is tot en met 10 mei 2020 te zien in het Museum of Contemporary Art Chicago.

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.