Het is je inmiddels waarschijnlijk wel opgevallen dat de Middeleeuwen het leidende thema van het seizoen zijn. Het interessante is om te zien hoe elke ontwerper fantaseert over een decennium over een millennium oud. In het geval van Ann Demeulemesteer stelde ze zich donkere (schokkende) tijden voor waarin vrouwelijke soldaten leren broeken, losse, dijhoge platte laarzen en veel gedrapeerde moiré-topjes droegen. Oversized leren en gekookte wollen sjaals werden woedend om de nek gewikkeld. In combinatie met okselhoge handschoenen versterkten deze accessoires een ruw en stoer gevoel, 10e-eeuwse stijl - ideaal voor paardrijden in het midden van een koude nacht.
PARIJS--"Wauw, dit ziet er uit als een modebegrafenis", fluisterde een fotograaf die zijn camera neerzette toen de show van Ann Demeulemeester zou beginnen. Gehouden in een klooster op de Parijse linkeroever, was de menigte van top tot teen passend in het zwart gekleed. Was het kloosterchic, of een eerbetoon aan Anns sombere smaak? We dachten na. "Ik denk dat ik klaar ben om naar iets puurs, schoons en toch abstracts te gaan", vertelde Ann ons enkele minuten voor de show. En dat deed ze inderdaad: de landingsbaan bestond uit een gradiënt die begon in puur wit, overging naar zwarte accenten en vervolgens volledig zwart. Old Ann, new Ann: ze creëerde een balans tussen een zacht, sober silhouet en haar liefde voor laagjes. De overgang van wit naar zwart vond plaats door middel van prints: Ann creëerde gigantische patronen op stof, die ze vervolgens in kleding sneed: de motieven veranderden in abstracte, lukrake accenten van zwart -- eerst zeldzaam en daarna geleidelijk dichter, zodat wit langzaam vervaagde uit. Omdat veel stukken uit dezelfde gigantische print zijn gesneden, is "Elk stuk totaal uniek", zei ze.